အရွင္ဗာကုလ အေလာင္းရေသ့သည္ အေနာမဒႆီဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူေသာအခါ၌ စ်ာန္အဘိညာဥ္ရ ရေသ့တစ္ပါးျဖစ္သည္။ တစ္ေန႕တြင္ အေနာမဒႆီဘုရားရွင္သည္ ေလနာေရာဂါျဖစ္ေတာ္မူသည္။ အရွင္ဗာကုလအေလာင္းရေသ့ ၾကားသိရေသာအခါ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္ေျခမွ ေလနာေရာဂါ ေပ်ာက္ေစႏုိင္ေသာ ေဆးဖက္၀င္ ေဆးျမစ္ သစ္ဥတုိ႔ကို ယူေဆာင္ကာ ေဆးေဖာ္စပ္ျပီး ဘုရားရွင္အားဆက္ကပ္သည္။
ထုိေဆးကို မွီ၀ဲဘုဥ္းေပးရသျဖင့္ အေနာမဒႆီဘုရားရွင္သည္ ေလနာေရာဂါေပ်ာက္ကင္းျပီး ခ်မ္းခ်မ္းသာသာျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ရေသ့သည္ ဘုရားရွင္ထံ ခ်ဥ္းကပ္၍ ဤေဆးလွဴရသည့္ အက်ိဳးေၾကာင့္ “ျဖစ္ေလရာဘ၀တုိင္း၌ ႏုိ႕တညွစ္စာအခ်ိန္မွ် ဘုရားတပည့္ေတာ္၏ ကိုယ္၌ အနာေရာဂါမျဖစ္ပါေစ သတည္း” ဟု ဆုေတာင္းခဲ့သည္။
ထိုေဆးအလွဴေၾကာင့္ လူ႔ျပည္ နတ္ျပည္တုိ႔၌သာ က်င္လည္ခဲ့ရသည္။ ေနာက္ဆံုးဘ၀၀ယ္ ဗာကုလအမည္ရွိေသာ သတို႔သားျဖစ္ခဲ့သည္။ အသက္(၈၀)တုိင္တုိင္ ေလာကီစညး္စိမ္မ်ားကို ခံစားခဲ့ျပီးေနာက္ ရဟန္းျပဳခဲ့သည္။ ရဟန္းတရားအားထုတ္ရာ မၾကာမီပင္ ရဟႏၱာျဖစ္ျပီး အနာေရာဂါ ကင္းသူတုိ႔တြင္ အျမတ္ဆံုးဧတဒဂ္ဆုကို ရခဲ့သည္။ အသက္(၁၆၀)အထိ သက္တမ္းရွည္စြာေနခဲ့ရျပီး ပရိနိဗၺာန္စံခဲ့သည္။ ဆုေတာင္းျပည့္သျဖင့္ “အနာမဲ့သူ ရွင္ဗာကူ” ဟူ၍ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကသည္။
No comments:
Post a Comment