ရဟန္းတုိ႔ ! တရားအားထုတ္ရန္ အခါမဟုတ္ျခင္း ၅-မ်ိဳး ဟူသည္မွာ -
ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ -
၁။ ရင့္ေရာ္အုိမင္းေနသည္။
၂။ အနာေရာဂါ ႏွိပ္စက္ခံရသည္ျဖစ္၍ မက်န္းမာသည္။
၃။ သီးႏွံထြက္ မေကာင္းသျဖင့္ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေနသည္၊ ဆြမ္းရဖုိ႔ ခဲယဥ္းသည္၊ သပိတ္လက္စြဲ ဆြမ္းခံျခင္းျဖင့္ မွ်တျခင္းငွါ မလြယ္ကူ။
၄။ ေတာပုန္း ဓားျပတုိ႔ ထၾကြ ေသာင္းက်န္းေနသျဖင့္ ဇနပုဒ္ေနသူတုိ႔ ရရာယာဥ္ျဖင့္ လွည့္လည္ေျပးသြားရေလာက္ေအာင္ ေဘးအႏၱရာယ္ႏွင့္ ၾကံဳေနသည္။
၅။ သံဃာကြဲျပားေနသည္၊ သံဃာကြဲျပားေနသျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း ဆဲေရးလည္း ဆဲေရးကုန္, ျခိမ္းေျခာက္လည္း ျခိမ္းေျခာက္ကုန္, ပစ္ပယ္လည္း ပစ္ပယ္ကုန္, စြန္႕ပစ္လည္း စြန္႕ပစ္ကုန္သည္၊ ထုိသို႔ သံဃာ ကြဲျပားေနသျဖင့္ မၾကည္ညိဳေသး သူတို႔သည္လည္း မၾကည္ညိဳၾက၊ ၾကည္ညိဳျပီးေသာ အခ်ိဳ႕သူတုိ႔သည္လည္း အၾကည္ညိဳပ်က္ရန္ ျဖစ္ေနသည္။
တရားအားထုတ္ရန္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ အခ်ိန္အခါ ၅-မ်ိဳးဟူသည္မွာ -
ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ -
၁။ ပ်ိဳျမစ္ႏုနယ္ ငယ္ရြယ္သည္။
ဆံပင္ မည္းနက္ခ်ိန္ ပထမ အရြယ္ျဖစ္သည္ အရြယ္ေကာင္းႏွင့္ ျပည့္စံုသည္။
၂။ အနာေရာဂါ ကင္းသည္။
ေအးပူမလြန္ကဲ အလယ္အလတ္လည္းျဖစ္, တရားအားထုတ္ရန္လည္း သင့္ေလ်ာ္ေလ်ာက္ပတ္, အစာကိုလည္း အညီအမွ် ေၾကက်က္ေစတတ္ေသာ ၀မ္းမီးႏွင့္ ျပည့္စံုသည္။
၃။ သီးႏွံအထြက္ေကာင္းသျဖင့္ သာယာ၀ေျပာသည္။
ဆြမ္းရလြယ္သည္၊ သပိတ္လက္စြဲ၍ ဆြမ္းခံျခင္းျဖင့္ မွ်တျခင္းငွါ လြယ္ကူသည္။
၄။ လူတုိ႔သည္ ျငင္းခံုခိုက္ရန္ မရွိၾကဘဲ ႏုိ႕ႏွင့္ ေရ ေရာထားသကဲ့သုိ႔ ညီညြတ္ၾကသည္၊ ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ ရွိၾကသည္၊ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ေသာ မ်က္လံုးတုိ႔ျဖင့္ ၾကည့္ရူလ်က္ ေနထုိင္ၾကသည္။ သံဃာ ညီညြတ္သည္။
၅။ ျငင္းခံုခုိက္ရန္ မရွိဘဲ ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာရွိသည္၊ ပါတိေမာက္ အတူျပလ်က္ ခ်မ္းသာစြာ ေနသည္၊ သံဃာ ညီညြတ္ေနသျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း မဆဲေရးၾက, မျခိမ္းေျခာက္ၾက, မပစ္ပယ္ၾက, မစြန္႕ပစ္ၾက၊ ထုိသို႔ သံဃာ ညီညြတ္ေနသျဖင့္ မၾကည္ညိဳေသးေသာသူတုိ႔ သည္လည္း ၾကည္ညိဳၾကသည္၊ ၾကည္ညိဳျပီးသူတုိ႔လည္း လြန္စြာ ၾကည္ညိဳၾကသည္။
ေဆာင္ - အုိမင္းရာခါ၊ နာရာခါႏွင့္၊ အစာ ရွားပါး၊ ၾကံဳျငား ေဘးရန္၊ သံဃာ ကြဲျပား၊ အခ်ိန္မ်ား၊ တရား အားမထုတ္ႏုိင္။
စတုတၱသုတ္ ျပီး၏။
No comments:
Post a Comment