၄။ သမဏ သုခုမာလသုတ္

ရဟန္းတုိ႔ !

ဆုိလတ့ံေသာ တရား ၅-မ်ိဳးႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ရဟန္းသည္ ရဟန္းတုိ႔တြင္ သိမ္ေမြ႕ေသာ ရဟန္း ျဖစ္ေတာ့သည္။

ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ -

၁။ ဆြမ္း, သကၤန္း, ေက်ာင္း, ေဆး ပစၥည္း ၄-ပါးကို သံုးေဆာင္ရာ၌ အလွဴရွင္ ကိုယ္တုိင္က -

“တပည့္ေတာ္တုိ႔ကို ခ်ီးေျမွာက္ေသာအားျဖင့္ တပည့္ေတာ္တုိ႔၏ ပစၥည္းကို အလွဴခံေတာ္မူပါ” ဟု ေတာင္းပန္ ေလွ်ာက္ထား၍ လွဴေသာ ပစၥည္းကိုသာ သံုးေဆာင္ရသည္က မ်ားသည္၊ ေတာင္းပန္မခံရပဲ သံုးေဆာင္ရသည္ကား အနည္းငယ္သာ ျဖစ္သည္။


၂။ အတူေန သီတင္းသံုးေဖာ္တုိ႔က ႏွစ္ျခိဳက္ဖြယ္ ကိုယ္, ႏူတ္, စိတ္ အမူအရာတုိ႔ျဖင့္သာ ျပဳမူဆက္ဆံၾကသည္က မ်ားသည္၊ မႏွစ္ျခိဳက္ဖြယ္ ကိုယ္, ႏူတ္, စိတ္အမူအရာတုိ႔ျဖင့္ ျပဳမူဆက္ဆံၾကသည္ကား အနည္းငယ္သာတည္း၊ ႏွစ္ျခိဳက္ဖြယ္ ပူေဇာ္မူကို ပူေဇာ္ၾကသည္က မ်ားသည္၊ မႏွစ္ျခိဳက္ဖြယ္ ပူေဇာ္မူကို ပူေဇာ္ၾကသည္ကား အနည္းငယ္သာတည္း။


၃။ သည္းေျခ, သလိပ္, ေလ တမ်ိဳးမ်ိဳးတုိ႔ေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ယင္း ၃-မ်ိဳးေပါင္းစံုမူေၾကာင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဥတုေဖာက္ျပန္မူ, မသင့္မတင့္ ေဆာင္ရြက္မူ, သူတပါးပေယာဂ, ကံအက်ိဳးေပး တမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္ေပၚတက္ေသာ ေရာဂါေ၀ဒနာမ်ား ထုိရဟန္းမွာ မ်ားမ်ားစားစား မခံစားရ၊ အနာကင္းသည္။


၄။ ရူပါ၀စရစ်ာန္ ၄-ပါးကို အလုိရွိတုိင္း ရႏုိင္သည္။


၅။ အာသေ၀ါကင္းကြာ ရဟႏၱာျဖစ္သြားသည္။

(၄၊၅-ကုိ ေထရ၀ဂ္၊ သီလ၀ႏၱသုတ္အတုိင္း အက်ယ္သိပါ)


ရဟန္းတုိ႔ ! ရဟန္းတုိ႔တြင္ သိမ္ေမြ႕ေသာ ရဟန္း” ဟု ေျပာလုိလွ်င္ ငါဘုရားကုိ ရည္ရြယ္ေျပာမွ အမွန္ေျပာရာ ေရာက္မည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ -

ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ၁, ၂, ၃, ၄, ၅-ပါ အခ်က္အလက္မ်ား ငါဘုရားမွာ အျပည့္အစံု ရွိေနပါသည္။

ေဆာင္ - သကၤန္း, ဆြမး္, ေက်ာင္း၊ ေဆး၀ါးေကာင္းကို၊ ေတာင္းပန္ လွဴရ၊ ဆက္ဆံၾက၀ယ္၊ ႏွစ္ျခိဳက္ဖြယ္ႏွင့္ တသြယ္ ေ၀ဒနာ၊ ကင္းရွင္းကြာလတ္၊ ဤငါးရပ္၊ မွတ္အပ္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕သူ။

စတုတၱသုတ္ ျပီး၏။