နိဗၺာနဓာတ္ႏွင့္ သခၤါရ

တနည္းအားျဖင့္ နိဗၺာန္ဟူေသာ ေ၀ါဟာရသည္ နိဗၺာနဟူေသာ ပါဠိပုဒ္မွ ဆင္းသက္လာေသာ ေ၀ါဟာရျဖစ္သည္။ နိဗၺာနဆုိသည္မွာ ကင္းျငိမ္းျခင္းဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။ ရုပ္ နာမ္သခၤါရဟူေသာ ၀ဋ္ဆင္းရဲတုိ႔ လံုး၀ ျဖစ္ေပၚမလာၾကေတာ့ဘဲ ရုပ္ နာမ္သခၤါရတုိ႔ လံုး၀ကင္းျငိမ္းေသာ သေဘာ၊ မရွိျခင္းသေဘာဟု ဆုိလုိေပသည္။ မွန္၏၊ ရုပ္နာမ္တရားတုိ႔ကို ျပဳျပင္စီမံမူ သေဘာေၾကာင့္ သခၤါရဟု ေခၚသည္။ ထုိ ရုပ္နာမ္သခၤါရတုိ႔ႏွင့္ နိဗၺာနဓါတ္သည္ ဆန္႕က်င္ဘက္ျဖစ္သည္၊ သခၤါရတရားတုိ႔သည္ ေရွးဦးစြာျဖစ္ေပၚျခင္း ဥပါဒ္သေဘာရွိၾကသည္။ ခ်မ္းသာ ေကာင္းစားရန္ အျမဲမျပတ္ျပဳျပင္အားထုတ္ေနရေသာ သေဘာလည္းရွိၾက၏။ ေရွးဘ၀ ေရွးအေၾကာင္းတရားတုိ႔ႏွင့္စပ္၍ ျဖစ္ျခင္းလည္းရွိ၏။ ပံုသဏၭာန္ အထည္ကိုယ္ရွိသကဲ့သို႔ ထင္ေပၚလာတတ္ၾကသည္။ နိဗၺာန္မွာမူကား ေရွးဦးစြာ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း ဥပါဒ္သေဘာလည္းမရွိ၊ မျပတ္ျဖစ္ေသာ ရုပ္နာမ္အစဥ္မွလည္း ကင္း၏။ ျပဳျပင္အားထုတ္ ရေသာ သေဘာလည္းမရွိ၊ ေရွးဘ၀ ေရွးအေၾကာင္းတုိ႔ႏွင့္ စပ္၍ ျဖစ္ျခင္းလည္းမရွိ၊ နိမိတ္ပံုသဏၭာန္ အထည္ျဒပ္ကင္းသည့္ အေနအားျဖင့္သာ အရိယာတုိ႔၏ ဉာဏ္မ်က္စိ၌ ထင္ေပၚလာသည့္ သေဘာရွိသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ နိဗၺာန္ကုိ သိျပီး ျမင္ျပီးေသာ အရိယာပုဂၢိဳလ္မ်ားေသာ္မွလည္း ထိုနိဗၺာန္ကို မည္သည့္အရာ၀တၳဳႏွင့္ တူသည္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ မည္သို႔ေသာ အဆင္းအေရာင္ ပံုသဏၭာန္ရွိသည္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ မည္သည့္အရြယ္ပမာဏရွိသည္ဟူ၍လည္းေကာင္း မေျပာျပႏုိင္ပါေခ်။ မျပတ္ျဖစ္ပ်က္ေလ့ရွိေသာ ရုပ္ နာမ္ သခၤါရတုိ႔၏ လံုး၀ေပၚမလာဘဲ ခ်ဳပ္ျငိမ္း ကင္းဆိတ္သည့္ အေနအားျဖင့္သာလွ်င္ သိလည္းသိရ၏၊ ေျပာလည္း ေျပာျပႏုိင္ၾကေလသည္။

ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္ (အဆင့္ျမင့္) စာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပသည္။