အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဂုရုၾကီးကလည္း တရားအစစ္အမွန္ကို မေတြ႕ေသးပါဘူး။ ေနာက္မၾကာခင္ပဲ တရားစစ္တရားမွန္ကို ေလ့လာေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အရင္ၾကည့္ဖုိ႔ စစ္ေဆးဖုိ႔ ေ၀ဖန္ဖုိ႔ဆုိတာ သိရွိလာပါတယ္။ ဂုရုၾကီးက ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေ၀ဖန္လုိက္ေတာ့ အမွန္အျဖစ္အပ်က္ေတြက ထင္ရွားလာပါတယ္။
ဒီဆရာ၀န္ကို ေ၀ဖန္ဖုိ႔ အျပစ္ရွာဖုိ႔က လြယ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါကေရာလုိ႔ ကိုယ့္ကိုကို ေမးမိပါတယ္။ ဂုရုၾကီးဟာ အင္မတန္ အလုပ္မ်ားတဲ့ အေရာင္းအ၀ယ္သြက္တဲ့ ကုန္သည္မ်ိဳးရုိးက ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ ကုန္သည္လုပ္လာေတာ့ ကုန္သည္ရဲ႕ စိတ္ထားဟာ ဘယ္လုိဆုိတာကို ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္။
ကုန္သည္ အသံုးအႏူန္းနဲ႔ဆုိရင္ ဥပမာ - “တုိင္းျပည္မွာ မုိးေခါင္တယ္။ စပါး ဆန္ေရရွားပါးတယ္။ စစ္ျဖစ္လုိ႔ လူသံုးကုန္ပစၥည္းေတြ ရွားပါးတယ္။ အစစအရာရာ ကုန္ေစ်းႏူန္းေတြ တက္တယ္”ဆုိရင္ ကုန္သည္အသံုးအႏူန္းနဲ႔ေတာ့ အေရာင္းအ၀ယ္ေကာင္းတယ္။ ေစ်းသြက္တယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ ကုန္သည္ အတြက္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့။ လူေတြ ဒုကၡေရာက္ၾကတာက အေရးမၾကီးပါဘူး။ အေရာင္းအ၀ယ္ ပိုေကာင္းေတာ့ ပိုက္ဆံေတြ ပိုရတာေပါ့။
စစ္ျပီးသြားျပီ။ စပါးဆန္ေရေတြ ေပါမ်ားလာျပီ။ လူသံုးကုန္ပစၥည္းေတြလည္း ေပါမ်ားလာျပီဆုိေတာ့ ေစ်းႏူန္းေတြက်လာပါတယ္။ ဒီေတာ့ ၀မ္းနည္းပမ္းနည္းနဲ႔ ေစ်းေတြ က်ကုန္ျပီ။ က်ဳပ္တုိ႔ ပ်က္စီးကုန္ျပီလုိ႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ဒီဟာ ဘယ္လုိသေဘာထားလဲ၊ ဘယ္လုိေစတနာမ်ိဳးလဲ၊ သူမ်ားေတြအေပၚမွာ အညႊန္႔ခူးဖုိ႔ အျမတ္ထုတ္ဖုိ႔ ေသြးစုတ္ဖုိ႔ဟာ သမၼာအာဇီ၀ = ေကာင္းေသာအသက္ ေမြးျမဴျခင္း မဟုတ္ပါဘူး။ လူဆုိတာ တစ္ဦးတည္းေနလုိ႔ ရတာမ်ိဳးမွမဟုတ္ဘဲ။ အမ်ားနဲ႔ အုပ္စုနဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ ေနၾကရတာပါပဲ။
ေယာဂီမ်ားအတြက္ ဆရာၾကီးဦးဂိုအင္ကာ၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဟာေျပာခ်က္ကို ၾကည္ၾကည္၀ိန္ ျမန္မာဘာသာျပန္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပထားသည္။
No comments:
Post a Comment