ဒီေကာင္းပါတယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ကိုလည္း (၂)မ်ိဳး ပိုင္းျခားထားႏုိင္ပါတယ္။ ႏွစ္သက္စရာ၊ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတာနဲ႔ မႏွစ္သက္စရာ၊ စိတ္မခ်မ္းသာစရာေကာင္းတာ ရယ္လုိ႔ (၂)မ်ိဳး ျဖစ္လာ ပါတယ္။ အတိတ္ကျဖစ္ခဲ့တာကို ျပန္သတိရရင္လဲ ဒီႏွစ္သက္စရာနဲ႔ မႏွစ္သက္စရာ၊ အနာဂတ္ကို သေဘာက် ေက်နပ္ႏွစ္သက္ ၾကပါတယ္။
ဒီသေဘာက် ႏွစ္သက္တာလိုမ်ိဳး ေနာက္ထပ္ လုိခ်င္ပါေသးတယ္ဆုိတဲ့ လုိခ်င္ေတာင့္တမူ ကေလးလဲ ျဖစ္လာပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ဒီေတာင့္တမူ ကေလးက ေနျပီးေတာ့ ျငိတြယ္မူကေလး ျဖစ္လာပါတယ္။
ဒီအတုိင္းပါပဲ၊ စိတ္မခ်မ္းသာစရာ စိတ္မလိုလားစရာ အာရုံကိုလည္း စိတ္က မၾကိဳက္ဘူး။ လက္မခံခ်င္ဘူး။ မၾကာခင္ပဲ ဒါကို တြန္းထုတ္ခ်င္လာပါတယ္။ မုန္းတီးလာပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္လံုးပဲ စိတ္ကလုိလားေတာင့္တမူ၊ ျငိတြယ္မူနဲ႔၊ မလုိလားမူ၊ တြန္းဖယ္မူ၊ မုန္းတီးမူ၊ ဒီႏွစ္မ်ိဳးၾကားထဲမွာ လွိမ့္လွိမ့္ေနပါတယ္။
ဒီအတုိင္းပါပဲ၊ စိတ္မခ်မ္းသာစရာ စိတ္မလိုလားစရာ အာရုံကိုလည္း စိတ္က မၾကိဳက္ဘူး။ လက္မခံခ်င္ဘူး။ မၾကာခင္ပဲ ဒါကို တြန္းထုတ္ခ်င္လာပါတယ္။ မုန္းတီးလာပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္လံုးပဲ စိတ္ကလုိလားေတာင့္တမူ၊ ျငိတြယ္မူနဲ႔၊ မလုိလားမူ၊ တြန္းဖယ္မူ၊ မုန္းတီးမူ၊ ဒီႏွစ္မ်ိဳးၾကားထဲမွာ လွိမ့္လွိမ့္ေနပါတယ္။
ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ဒီလုိျဖစ္တဲ့အခါမွာ စိတ္ထဲမွာ အာရုံေတြေပၚေနပါတယ္ ဆုိတာေတာင္ သတိမရွိၾကပါဘူး။ အျမင္မွန္ မရၾကပါဘူး။ မျမင္လြဲမွားမူ၊ အမွန္တရားကို မသိမူက လႊမ္းမုိးလာပါတယ္။ ဒါေတြဟာ စိတ္ရဲ႕သေဘာ သဘာ၀ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ေယာဂီမ်ားအတြက္ ဆရာၾကီးဦးဂိုအင္ကာ၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဟာေျပာခ်က္ကို ၾကည္ၾကည္၀ိန္ ျမန္မာဘာသာျပန္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပထားသည္။
No comments:
Post a Comment