မေကာင္းလည္း ကံ၊ ေကာင္းလည္း ကံဟု ကံကိုခ်ည္းသာ၊ မကိုးရာဘူး

ကမၻာေပၚတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၊ ဟိႏၵဴဘာသာ၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၊ မဟာေမဒင္ဘာသာဟု ဘာသာၾကီး ၄-မ်ိဳးရွိ၏။ ခရစ္ယာန္ဘာသာ မဟာေမဒင္ဘာသာတုိ႔၌ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ေကာင္းက်ိဳး ဆုိးက်ိဳးမ်ားကို ထာ၀ရဘုရား စသူတို႔က ဖန္ဆင္းေပးသည္ဟု ဖန္ဆင္းေပးသူကို စြဲလမ္းၾက၏။ ဗုဒၶဘာသာ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္တုိ႔က “ေကာင္းက်ိဳး ဆုိးက်ိဳးကို ေရွးက ျပဳခဲ့ေသာ ကံက စီမံ၏”ဟု ေရွးကံကို စြဲလမ္း၏။ ဖန္ဆင္းသူကို စြဲလမ္းမူ၏ မွားပံုမွာ ဤစာမ်ားဖတ္၍ သိေလာက္ျပီျဖစ္၍ မေရးေတာ့ျပီ။ အရာရာ ကံကိုခ်ည္း စြဲလမ္းသူမ်ားလည္း “ပုေဗၺကတေဟတုဒိ႒ိ”ေခၚ မိစၧာဒိ႒ိတစ္မ်ိဳးမွ မလြတ္ကင္းဘဲ ရွိၾကေလသည္။ ထုိဒိ႒ိ၏ ယူမွားပံုကား “ယခု မ်က္ျမင္ သတၱ၀ါေတြသည္ ေကာင္းေကာင္း ဆုိးဆုိး အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အၾကင္အက်ဳိးကို ခံစားရ၏။ ထုိ အက်ိဳးအားလံုးသည္ ေရွးကျပဳခဲ့ေသာ ကံေၾကာင့္ခ်ည္းသာ ျဖစ္၏”ဤသို႔ စသည္ျဖင့္ ယူေလသည္။

မိစၧာအယူကို စဥ္းစားလွ်င္ “မေကာင္းလည္းကံ၊ ေကာင္းလည္းကံ”ဟု ကံတစ္ခုကိုသာ စြဲလမး္ၾကေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔ကလည္း ထုိ ပုေဗၺကတေဟတုဒိ႒ိမွ မလြတ္သည္ကို ေတြ႕ရေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပခဲ့ျပီးေသာ သမၸတၱိ ၄-ပါး၊ ၀ိပတၱိ-၄ပါးတုိ႔ကို စဥ္းစားျပီးလွ်င္ ငါတုိ႔ သႏၱာန္၌ အက်ိဳးမေပးရေသးေသာ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံမ်ား အစဥ္တစိုက္ လုိက္ပါေနသည္ကား မွန္၏။ သို႔ေသာ္ ထုိကံတြင္ အကုသိုလ္ကံတုိ႔သည္ ၀ပတၱိအမ်ိဳးမ်ိဳး ဆုိက္ေနရာ အခါမွသာ အက်ိဳးေပးခြင့္ရၾက၏။ ကုသိုလ္ကံတုိ႔သည္ သမၸတၱိ အမ်ိဳးမ်ိဳးရရွိမွသာ အက်ိဳးေပးခြင့္ သာၾကေပသည္ဟု ယံုၾကည္ၾကပါကုန္။

ဆက္ဦးအံ့ - အကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပးဖို႔ရာ (ကံဇာတာညံ့ခိုက္) ၾကံဳေသာ္လည္း သတိ၊ ၀ီရိယ၊ ဉာဏ္ဟူေသာ ပေယာဂသမၸတၱိ ရွိသူမွာ အကုသိုလ္မ်ား မေကာင္းက်ိဳး မေပးဘဲ ေရွာင္လြဲရမည္သာတည္း။ အကယ္၍ ယခုဘ၀၌ သူေတာ္ေကာင္းတရား ပါရမီမ်ားကို ၾကိဳးၾကိဳးစားစား ထူေထာင္လုိက္ပါလွ်င္ ေနာက္ေနာင္ သံသရာ၀ယ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ ဂတိကို ဧကန္ရမည္သာတည္း။ ထုိသို႔ ဂတိသမၸတၱိ စသည္ႏွင့္ အဆင့္ဆင့္ ၾကံဳေနပါမူ ေရွးေရွးက ျပဳခဲ့ေသာ အကုသိုလ္ကံတုိ႔သည္ နိဗၺာန္ရသည့္ ဘ၀တိုင္ေအာင္ပင္ အက်ိဳးေပးခြင့္ မရႏုိင္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိမျမင္ႏုိင္ေသာ ေရွးကံကို ေတြးၾကံေၾကာက္မေနဘဲ ယခုဘ၀၌လည္း စီးပြားေရး တန္းျမင့္၍ ေနာင္သံသရာ၌လည္း အဆင့္ဆင့္ ျမင့္ျမတ္ေလေအာင္ ယခုလက္ငင္းျပဳျပင္၍ ရေကာင္းေသာ ပေယာဂသမၸတၱိကိုသာ ထူးထူးျခားျခား ၾကိဳးစား၍ ျပဳျပင္ၾကပါကုန္။

အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာစာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။