ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိစဥ္က ဘုရားရွင္နဲ႕ သံဃာေတာ္ေတြဟာ ဂဂၤါျမစ္၀ွမ္း တစ္၀ိုက္ရွိ အဂၤတုိင္း၊ မာဂဓတုိင္း၊ ေကာသလတုိင္းစတဲ့ တုိင္းၾကီး တစ္ဆယ့္ေျခာက္တုိင္း အတြင္းမွာသာ ဗုဒၶသာသနာကို ျဖန္႕ျဖဴးႏုိင္ခဲ့တယ္။ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံျပီးတဲ့ေနာက္ ရွင္မဟာကႆပစတဲ့ ရဟႏၱာ မေထရ္ျမတ္ၾကီးတြက ဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ေတြကို ၀ိနယတစ္စု၊ သုတၱႏ ၱတစ္စု၊ အဘိဓမၼာတစ္စု၊ သံုးစုခြဲျပီး စုေပါင္းရြတ္ဆုိ၊ သံဂါယနာတင္ပြဲၾကီး က်င္းပတယ္။
ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံျပီး မၾကာမီ ရာဇျဂိဳလ္ျပည္မွာ ပထမသံဂါယနာ၊ ေနာက္ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀-အၾကာ ေ၀သာလီျပည္မွာ ဒုတိယသံဂါယနာထင္ခဲ့တယ္။ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံျပီး ႏွစ္ေပါင္း ၃၀၀-အၾကာ ပါဋိလိပုတ္ျပည္မွာ တတိယအၾကိမ္ စုေပါင္းရြတ္ဆုိမႈသံဂါယနာတင္ပြဲၾကီးကို က်င္းပခဲ့တယ္။ အဲဒီတတိယ သံဂါယနာတင္ပြဲၾကီးကို ခ်ီးေျမွာက္ေထာက္ပ့့ံတဲ့ အာေသာကမင္းတရားၾကီးဟာ အိႏၵိယျပည္ တစ္ျပည္လံုးကို က်ယ္က်ယ္၀န္း၀န္း အုပ္စုိးႏုိင္တဲ့အတြက္ ဗုဒၶဘာသာ အိႏၵိယျပည္ တစ္ျပည္လံုးကို ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားခဲ့တယ္။
အဲဒီ သံဂါယနာတင္ပြဲအျပီးမွာ သာသနာေတာ္ ျပန္႕ပြာေရး အရွည္တည္တံ့ေရးအတြက္ သာသနာေတာ္ မေရာက္ေသးတဲ့ ကိုးတုိင္း ကိုးဌာနကိုထဲမွာ သာသနာကြယ္သြားတဲ့အခါ ဗုဒၶဘာသာပင္ရင္း ေခါင္းေဆာင္ႏုိင္ငံေတြ ျဖစ္လာတယ္။ အိႏၵယမွာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၅၀၀-ေလာက္ ဗုဒၶဘာသာထြန္းကားခဲ့ျပီး ၁၂-ရာစု ေအဒီေလာက္ေရာက္ေတာ့ ဗုဒၶသာသနာဟာ ပင္ရင္း အိႏၵိယမွာ လံုး၀ကြယ္သြားခဲ့တယ္။
No comments:
Post a Comment