အနက္အဓိပၸာယ္မသိဘဲ ပါဠိလို ေလွ်ာက္ရႊတ္ေနလုိ႔ ေမတၱာပို႔ရာ မေရာက္ပါဘူး။ ပရိတ္ရြတ္လုိ႔ အႏၱရာယ္ကင္းေပမယ့္ ေမတၱာကိုရြတ္လုိ႔ မရပါဘူး၊ မသိဘဲရြတ္ေနလုိ႔ ေမတၱာပို႔ရာ မေရာက္ပါဘူး။ ပရိတ္ေတာ္ကေတာ့ မသိဘဲရြတ္ေပမယ့္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြကို ရြတ္ဖတ္ေနတာျဖစ္လုိ႔ အဲဒီပရိတ္ကို ၾကားနာလုိတဲ့ နတ္ျဗဟၼာေတြက ၾကားနာနုိင္တဲ့အတြက္ မိမိကမသိေပမယ့္ ဓမၼေဒသနာကုသိုလ္ေတာ့ ရႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီကုသိုလ္ေၾကာင့္ အႏၱရာယ္ကင္းႏုိင္ပါတယ္။
ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာဆုိတဲ့ ျဗဟၼ၀ိဟာရတရားေတြက စိတ္တည္ျငိမ္ေအာင္ သမာဓိရေအာင္ ပြားသြားရတဲ့ ဘာ၀နာကမၼဌာန္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ခ်စ္ျမတ္ႏူိးတဲ့ သတၱ၀ါေတြအက်ိဳးကို တကယ္မလုိလားဘဲ၊ ဒုကၡိတသတၱ၀ါကို တကယ္မသနားဘဲ၊ သုခိတသတၱ၀ါကုိ တကယ္၀မ္းမေျမာက္ဘဲ သတၱ၀ါေတြဟာ ကမၼသကာ ကံတရား စီမံရာပဲလုိ႔ တကယ္စိတ္က မေရာက္ဘဲ သေဗၺသတၱာ၊ သေဗၺပါဏာေတြကို အရက်က္ျပီး ေလွ်ာက္ရြတ္ေနလုိ႔ေတာ့ ေမတၱာပို႔ရာ မေရာက္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ပါဠိကို ခက္လုိ႔ အနက္မထင္တဲ့ ပါဠိမတတ္တဲ့ လူေတြဟာ ေရွးငါးရာႏွစ္ဆယ့္ရွစ္သြယ္ေသာ ေမတၱာပြားနည္းမွာ ျပထားတဲ့အတုိင္း ျမန္မာလုိေမတၱာပို႔ၾက ကရုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာေတြ ပြားၾကရင္ အေကာင္းဆံုးပါပဲရွင္။
No comments:
Post a Comment