မိဘက သားသမီးကိုခ်စ္တာ၊ သားသမီးက မိဘကိုခ်စ္တာ၊ လင္မယားေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း အျပန္အလွန္ ခ်စ္ၾကတာဟာ သံေယာဇဥ္မကင္းတဲ့ တဏွာခ်စ္ျဖစ္ပါတယ္။ က်မ္းဂန္ေတြမွာေတာ့ ေဂဟသိတေပမ= အိမ္မွာမွီတဲ့အခ်စ္၊ အိမ္သူ အိမ္သားခ်စ္လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဖြားဘက္ေတာ္ငယ္ကြ်န္ၾကီး ဆႏၷမေထရ္ဟာ ဘုရားရွင္ကို ေဂဟသိတေပမနဲ႕ ခ်စ္ခင္ေနတဲ့အတြက္ ဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိ တုန္းမွာ တရားထူးမရဘူး။ ဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံျပီးမွ တရားထူးရပါတယ္။ ဒီ အိမ္သူအိမ္သားခ်စ္၊ သမီးရည္းစားခ်စ္မ်ိဳးကို ေမတၱာတုလုိ႔ ေခၚပါတယ္။
မိဘ သားသမီး ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမအခ်င္းခ်င္း ေမတၱာစစ္နဲ႕ မခ်စ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ေတာ့ မမွတ္ရပါဘူး၊ အထူးသျဖင့္ မိဘက သားသမီး၊ သားသမီးက မိဘအေပၚမွာ အက်ိဳးစီးပြား လုိလားေနတာ၊ က်န္းမာေစလုိတာဟာ ေအးျမၾကည္လင္တဲ့ ေမတၱာျဖစ္ပါတယ္။ လိပ္မၾကီးဟာ သဲထဲမွာဥထားျပီး အေ၀းကေမတၱာပို႔ေနလုိ႔ ဥေတြဟာ မပုပ္ဘူးလုိ႔ ဆုိပါတယ္၊ မိခင္ရဲ႕ေမတၱာေၾကာင့္ အမ္ိရဲ႕ေသြးဟာႏူိ႕ရည္ ျဖစ္သြားရတယ္လုိ႔ လုိပါတယ္၊ သားငယ္ကို ႏူိ႕တုိက္ေနတဲ့ ႏြားမၾကီးကို မုဆုိးက လွံနဲ႕ထုိးတာ လွံဟာမစူးပဲ ထန္းရြက္လုိ ေပ်ာ့ေခြက်သြားတယ္လုိ႔ ၀ိသုဒၶိမဂ္မွာ ျပထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္သူအိမ္သားအခ်င္းခ်င္း ေမတၱာစစ္နဲ႕ ခ်စ္နုိင္တယ္လုိ႔ မွတ္သားႏုိင္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment