သရဏ - ကိုးကြယ္မူအမ်ိဳးမ်ိဳး
ကမၻာဦးအခါကပင္ လူသားမ်ားသည္ မီးေလာင္ ေရၾကီး ေတာ္လည္းျခင္း ငလ်င္လူပ္ျခင္း မုိးၾကိဳးပစ္ျခင္း ဖ်ားနာေသေက်ရျခင္းစေသာ ေဘးအႏၱရာယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို စိုးရြံ႕ေၾကာက္လန္႕ၾကသျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ကိုးကြယ္အားထားရာမ်ားကို ရွာေဖြခဲ့ၾကသည္။ ေတာ ေတာင္ သစ္ပင္ၾကီးမ်ားကို ေတြ႕ျမင္ၾကေသာအခါ ေတာၾကီးမ်ား ေတာင္ၾကီးမ်ား သစ္ၾကီး၀ါးၾကီးမ်ားကို အားကိုးရာအျဖစ္ ကိုးကြယ္ၾကသည္။ သေဘာ၀အင္အားၾကီးမားသည့္ ပင္လယ္ သမုဒၵရာၾကီးမ်ား ျမစ္ၾကီးမ်ားကို ေတြ႕ျမင္ၾကျပန္လွ်င္ အားငယ္စိတ္ မွီခိုစိတ္ ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္မ်ားျဖင့္ ကိုးကြယ္ၾကျပန္သည္။
တဖန္ ျခေသၤ့ သစ္က်ား ဆင္ျမင္း နဂါး စေသာ အင္အားၾကီးမားသည့္ ေတာရုိင္းသားေကာင္ၾကီးမ်ားကို တုိးတက္ ကိုးကြယ္လာၾကျပန္သည္။
ယင္းသို႔ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕မ်ားကို ကိုးကြယ္ရာမွ ပို၍ ျမင့္ျမတ္စြမ္းအားရွိသည္ဟု ထင္ၾကေသာ ေန လ ျဂိဳလ္ နကၡတ္ တာရာႏွင့္ နတ္ေဒ၀တာ ကိုးကြယ္မူသို႔ တဆင့္တက္ ကိုးကြယ္လာၾကသည္။ ေတာေစာင့္နတ္ ေတာင္ေစာင့္နတ္ ေခ်ာင္းေစာင့္နတ္ ျမစ္ေစာင့္နတ္ သမုဒၵရာေစာင့္နတ္ မီးနတ္ ေရနတ္ ေလနတ္မွစ၍ က်က္သေရေစာင့္နတ္ အခ်စ္နတ္ အက်ိဳးေဆာင္နတ္ အဖ်က္နတ္ စသည္ျဖင့္ နတ္မ်ိဳးစံုကို မိမိတုိ႔ စိတ္ကပင္ ဖန္တီးကိုးကြယ္လာၾကသည္။ နတ္ကိုးကြယ္မူ ပူေဇာ္ပသမူမ်ားကို ရာသီအလုိက္ ပြဲေတာ္ၾကီးမ်ား က်င္းပၾကျပီး ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ရန္ ခ ယ ေတာင္းပန္ျခင္း၊ ဆုမြန္ေတာင္းခံျခင္း စေသာ ေတးကဗ်ာ ဂါထာမ်ားကို သီကံုးလာၾကသည္။ ကမၻာေနရာ အႏွံ႕အျပား နတ္ကိုးကြယ္မူ လႊမ္းမုိးလာခဲ့သည္။
လူသားတုိ႔ အသိဉာဏ္ အေတြးအေခၚ ယဥ္ေက်းမူ တုိးတက္လာေသာ အခါ နတ္ကိုးကြယ္မူထက္ အဆင့္ျမင့္ေသာ နတ္ဘုရားမ်ား ျဗဟၼာမ်ား အနႏၱတန္ခိုးရွင္မ်ား သန္႕ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္မ်ား စသည္ျဖင့္ (ဣႆရနိမၼာန၀ါဒ - ဖန္ဆင္းရွင္အယူ) အဆင့္ျမင့္ ကိုးကြယ္မူမ်ားကို တီထြင္ ဖန္တီး၍ ကိုးကြယ္လာခဲ့ၾကသည္။
နတ္ေဒ၀တာ ျဗဟၼာဘုရားမ်ားသည္ မိမိတုိ႔ လူသားမ်ားထက္ ျမင့္ျမတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္သည္ ဟု ယူဆကာ ထုိသူတုိ႔ ေနထုိင္ရာ ေန လ ျဂိဳလ္ နကၡတ္ တာရာ ဥယ်ာဥ္ဗိမာန္တုိ႔ျဖင့္ တင့္တယ္ သာယာသည့္ ေကာင္းကင္ဘံုကို ေမွ်ာ္မွန္းတမ္းတလုိစိတ္ကိုပါ တဆက္တည္း တီထြင္ ကိုးကြယ္လာၾကျပန္သည္။
သက္မဲ့မွ သက္ရွိသုိ႔လည္းေကာင္း၊ သက္ရွိမွ တဖန္ ထာ၀ရတည္ေသာ သေဘာတရားၾကီးအျဖစ္သို႔ လည္းေကာင္း၊ ေျမၾကီးမွ ေကာင္းကင္သို႔ လည္းေကာင္း အဆင့္ဆင့္ ျမွင့္တင္ကာ အခုိင္အမာ တည္ေဆာက္ လာၾကျပန္၏။ ဤကား ကမၻာဦး လူသားတုိ႔သည္ ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္ကို အေျခခံ၍ ကိုးကြယ္ရာ ရွာခဲ့ၾကပံု ျဖစ္၏။
ယင္းသို႔ လူတုိ႔ စိတ္ကူးရရာ ကိုးကြယ္ၾကျခင္းသည္ ေဘးကင္းလံုျခံဳေသာ ကိုးကြယ္မူမဟုတ္၊ ထုိသို႔ ကိုးကြယ္ျခင္းေၾကာင့္ ေတြ႕ၾကံဳဆဲ ေတြ႕ၾကံဳရမည့္ ေဘးဒုကၡအားလံုတုိ႔မွလည္း မလြတ္ေျမာက္ႏုိင္ေၾကာင္း ကိုးကြယ္မူသမုိင္း အခ်ဳပ္ကို ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူခဲ့သည္။
သတၱ၀ါတုိ႔၏ ကိုးကြယ္ရာအစစ္သည္ကား ဘုရား တရား သံဃာဟူေသာ ရတနာေတာ္ျမတ္ သံုးပါးသာလွ်င္ ျဖစ္သည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကလည္း ဤကိုးကြယ္မူသည္သာလွ်င္ ေဘးကင္းလံုျခံဳ၍ ဒုကၡအားလံုးမွ လြတ္ေျမာက္ေစႏုိင္သျဖင့္ အျမတ္ဆံုးေသာ ကိုးကြယ္မူုလည္း ေဟာေတာ္မူသည္။
No comments:
Post a Comment