ဒုကၡအဆင့္

ေယာဂီဟာ ဒီအခ်က္ကိုပိုျပီး ရွင္းလင္းနားလည္လာျပီးေတာ့ အနတၱပါလား ငါမဟုတ္ပါလားလုိ႔ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းမွာ လက္ေတြ႕ သိရွိခံစားရတဲ့အခါက်ေတာ့ ငါဆုိတဲ့အစြဲဟာ ျပိဳကြဲစျဖစ္လာျပီး တျဖည္းျဖည္း တျဖည္းျဖည္း အားလုံးေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကပါလိမ့္မယ္။ ငါအစြဲမရွိေတာ့ပါဘူး...လို႔ဆုိေတာ့ ေယာဂီရဲ႕ စိတ္ကိုပိုပိုျပီးေတာ့ တည္ျငိမ္မူ မွ်တမူေတြ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။

အဲဒီအခါက်ေတာ့ ပညာရဲ႕ တတိယအဆင့္ျဖစ္တဲ့ ဒုကၡဆင္းရဲဲခင္းပါလားဆုိတဲ့ ဒီအသိဟာ ေပၚေပါက္လာပါလိမ့္မယ္။ စိႏၱာမယ ဦးေႏွာက္အသိမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္အစစ္အမွန္ ကိုယ္ေတြ႕သိရွိျပီး ခံစားျပီးသိရတဲ့အသိ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတကယ့္ အသိ ဘာ၀နာမယဉာဏ္ အသိပညာဟာ ေယာဂီတုိ႔ ကိုယ္ခႏၶာအတြင္းမွာ ခံစားေတြ႕ထိျပီး သိရွိေနရတဲ့ ေ၀ဒနာနဲ႔ ယွဥ္တြဲေနရပါတယ္။

ေယာဂီမ်ားအတြက္ ဆရာၾကီးဦးဂိုအင္ကာ၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဟာေျပာခ်က္ကို ၾကည္ၾကည္၀ိန္ ျမန္မာဘာသာျပန္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပထားသည္။