ေလာက၌ ဆရာ တပည့္တစ္စု၊ မိသားတစ္စု၊ ေဆြမ်ိဳးတစ္စု စသည္ျဖင့္ အစုအဖြဲ႕ ရွိတတ္ေလရာ တစ္ေယာက္ေယာက္၏ ကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးကို အစုအဖြဲ႕ ပါ၀င္သူမ်ားလည္း ထုိက္တန္သေလာက္ ခံစားရ၏။ သီဟိုဠ္ကြ်န္း ဘာတိကမင္း လက္ထက္၌ ႏြားသားစားသူမ်ားကုိ ဖမ္းဆီး၍ ဒဏ္တပ္ေလရာ ဒဏ္ေငြ မေဆာင္ႏုိင္ၾကသျဖင့္ နန္းေတာ္တြင္း၌ အမူိက္ သုတ္သင္သူမ်ား ျပဳထားေလ၏။
ထုိသူတို႔အထဲမွာ အဆင္းလွသူကေလး တစ္ေယာက္ကို ရွင္ဘုရင္ျမင္၍ ထိုသူကို နန္းတြင္းမွာ “သာမာ ေဒ၀ီ”ဟူေသာ ဘြဲ႕အမည္ျဖင့္ အကြ်မ္းတ၀င္ ထားျပီးေနာက္ သူ႔ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ သူ၏ ေဆြမ်ိဳးမ်ားကိုလည္း အျပစ္မွလႊတ္ေစျပီးလွ်င္ခ်မ္းသာစြာ အသက္ေမြးႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ခ်ီးေျမွာက္ မ,စေလသည္။ ဤကား တစ္ေယာက္ကုသိုလ္ေၾကာင့္ ေဆြမ်ိဳးမ်ား၌ အက်ိဳးရပံုတည္း။ (ဤေနရာ၀ယ္ “ေဆြမ်ိဳးမ်ားမွာလည္း ကုသိုလ္ရွိလို႔ေပါ့”ဟု ေျပာစရာရွိ၏။ သို႔ေသာ္ ေဆြမ်ိဳးမ်ား၌ရွိေသာ ကုသိုလ္ကံမွာ သာမာေဒ၀ီမပါလွ်င္ အက်ိဳးေပးႏုိင္ေလာက္ေသာ အေျခအေန မရွိေခ်။)
အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာစာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။
No comments:
Post a Comment