ျပခဲ့ေသာ စကားစဥ္အရ သတၱ၀ါတုိ႔ တစ္ဘ၀မွ တစ္ဘ၀ေျပာင္းၾကရေသာ္လည္း ေရွးဘ၀က မိမိ၏ အ၀ိဇၨာ တဏွာ ကံစြြမ္းအတြက္ ေနာက္ဘ၀အသစ္၌ ျဖစ္ရေသာေၾကာင့္ ေနာက္ဘ၀ျဖစ္သူသည္ သူမ်ားမဟုတ္ မိမိပင္တည္း။ ျပဳခဲ့သမွ်ေသာ ေစတနာ ကံတရားတို႔သည္ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားေသာ္လည္း ထိုကံ၏ အရွိန္ သတၱိေတြ အက်ိဳးမေပးရေသးသမွ် မေပ်ာက္မပ်က္ လုိက္ပါလ်က္ ရွိေသာေၾကာင့္ မိမိျပဳေသာ ကုသိုလ္ကံ၏ သတၱိသည္ မိမိသႏၱာန္မွာ (လူသြားရာသို႔ လူရိပ္ လုိက္ပါသလုိ) မိမိကို ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ရန္ အျမဲ လုိက္ပါေန၏။
မိမိျပဳအပ္ေသာ အကုသိုလ္ကံ၏ သတၱိမ်ားလည္း (လွည္း၌ တပ္အပ္ေသာ ႏြား၏ေနာက္သို႔ လွည္းဘီးပါသကဲ့သို႔) မိမိကို ႏွိပ္စက္ဖုိ႔ရန္ အျမဲလုိက္ပါေန၏။ မိမိျပဳအပ္ေသာ အကုသိုလ္ကံ၏ အက်ိဳးကို မိမိသာ တုိက္ရုိက္ရေသာေၾကာင့္ “ဒီဘ၀ ဒီကိုယ္စံ၊ ေနာက္ဘ၀- ေနာက္ကိုယ္ခံလိမ့္မည္”ဟု အခ်ိဳ႕က ေျပာေသာ္လည္း ေနာက္ဘ၀ ေနာက္ကိုယ္မွာ သူမ်ားမဟုတ္၊ မိမိပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းၾကီး နားလည္ၾကပါကုန္။
အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာစာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။
No comments:
Post a Comment