လူေတြဟာ လူ႔က်င့္၀တ္ေတြကို အကုန္ မျဖည့္ဆည္းႏုိင္သလုိ ရဟန္းေတာ္ေတြဟာလဲ ပုထုဇဥ္ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ အခ်ိဳ႕ အငယ္စား သိကၡာပုဒ္ေတြကို မလြဲမေရွာင္သာ က်ဴးလြန္မိၾကတာပဲ၊ ကင္းေျခမ်ားဟာ ေျခတစ္ေခ်ာင္း ႏွစ္ေခ်ာင္း က်ိဳးလုိ႔ အသြားမပ်က္သလုိ ႏွစ္ရာႏွဟ္ဆယ့္ ခုႏွစ္သြယ္ထဲက တစ္ခု ႏွစ္ခုပ်က္တာဟာ မေျပာပေလာက္ပါဘူး။ ရဟႏာၱေတြေတာင္မွ ေလာက အျမင္အရ အျပစ္ျမင္ႏုိင္တ့ဲ အာပတ္မ်ိဳးသာ မသင့္ေတာ့တာ ဘုရားရွင္ ပညတ္ခ်က္အရ သင့္တဲ့ အာပတ္အျပစ္မ်ိဳးေတာ့ က်ဴးလြန္ၾကေသးတာပဲလုိ႔ ႏွလံုးသြင္းျပီး သူတို႔ သႏၱာန္မွာရွိတဲ့ က်န္တဲ့ သိကၡာပုဒ္ေတြကို ရည္မွန္းျပီးၾကည္ညိဳၾကရမယ္။ အေနအထုိင္ အက်င့္သီလမွာ ၾကည္ညိဳစရာမရွိဘူး ဆုိတာေတာင္မွ သူတို႔ သင္အံေလ့က်က္ထားတဲ့ တရားေတာ္ေတြကို သူတို႔ကိုယ္က သကၤန္းေတြကို ပူေဇာ္တဲ့အေနနဲ႕ ပူေဇာ္ႏုိင္ၾကရမယ္။
အက်င့္သီလ လံုး၀မရွိတဲ့ ဒုႆီလပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ေနရင္ေတာင္မွ အရိယာသံဃာအျဖစ္ ရည္မွန္းျပီးလွဴဒါန္း ပူေဇာ္ႏုိင္ရမယ္။ မလွဴလုိ႔ မပူေဇာ္လုိ႔ဘူးဆိုသည့္တုိင္ေအာင္ မျပစ္မွား အက်ဴးလြန္မိေအာင္ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ၾကရမွာျဖစ္တယ္။
No comments:
Post a Comment