လင္းႏုိ႕သားငါးရာ၀တၳဳ

ကႆပျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က လင္းႏုိ႕သားငါးရာတုိ႔သည္ လုိဏ္ဂူတစ္ခုတြင္ မိမိတုိ႔ဘာသာဘာ၀ ေနထုိင္ၾကစဥ္ ရဟန္းေတာ္ႏွစ္ပါးသည္ လင္းႏုိ္႕မ်ားေနထုိင္ရာ လုိဏ္ဂူတြင္း စၾကၤ ံ ၾကြလ်က္ အဘိဓမၼတရားေတာ္ကို ရြတ္ဆုိေနၾကသည္။ ထိုအသံကို လင္းႏုိ္႕သားမ်ား ၾကားလွ်င္ တရားသေဘာကို နားမလည္ၾကေသာ္လည္း “တရားသံပဲ” ဟု အာရုံျပဳကာ နာၾကားခဲ့ရေသာ ကုသုိလ္ေၾကာင့္ လင္းႏုိ္႕သားငါးရာလံုး ေသဆံုးၾကေသာအခါ နတ္ျပည္၌ နတ္သားမ်ား ျဖစ္ၾကရေလသသည္။

ေနာက္ဆံုးဘ၀ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္တြင္ အရွင္သာရိပုတၱရာ၏ တပည့္ရဟန္းမ်ား ျဖစ္လာၾက၍ အဘိဓမၼာတရားကို ေရွးဦးစြြြြြြာ နာၾကားသူမ်ားျဖစ္ရုံမွ်မက ဤသာသနာေတာ္၌ အဘိဓမၼာခုနစ္က်မ္းကို ပထမဦးဆံုး အာဂံုေဆာင္ေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား ျဖစ္လာခဲ့ၾကေလသည္။

ဤကား “ၾကားနာရုံပင္ အပူစင္၍ က်င့္လွ်င္ က်င့္ခ်င္း ခုလက္ငင္းပင္ ခ်က္ခ်င္း အက်ိဳးေပးေသာ” တရားေတာ္၏ သာဓက၀တၳဳအျမြက္မွ် ျဖစ္၏။ တရားနာရင္း စိတ္စိုက္ရူပြားႏုိင္ပါမူကား ဆိုဖြယ္ရာမရွိ၊ မိမိ၏ အေျခြအရံ နတ္သမီးငါးရာလံုး ရုတ္တရက္ေသဆံုးကာ အ၀ီစိသို႔က်ေရာက္၍ မိမိလည္း ခုႏွစ္ရက္ေက်ာ္လွ်င္ ေသဆံုးကာ အ၀ီစိသို႔က်ေရာက္ေတာ့မည္ကို သိျမင္၍ အေၾကာက္ၾကီး ေၾကာက္ကာ ေထာက္တည္ရာမရ စိတ္ဒုကၡေရာက္ေနေသာ သုျဗဟၼနတ္သား၊ သားေသလင္ဆံုး ယူက်ံဳးမရ အရူးမၾကီး ျဖစ္သြားေသာ ပဋာစာရာ စသူတုိ႔လည္း ဘုရားရွင္ႏွင့္ေတြ႕ကာ တရားနာယူရင္း စူးစိုက္ရူပြားရင္းပင္ ေသာက ပရိေဒ၀ မီးေတြ အကုန္ျငိမ္းစဲသြားခဲ့ၾကဖူး၏။

ဤမွ် အစြမ္းထက္၍ လက္ေတြ႕က်ေသာ တရားစြမ္းအားကို ဤသာသနာေတာ္မွလြဲ၍ အဘယ္မွာ ရႏုိင္ပါမည္နည္း။