ရဟန္းတုိ႔ ! ကာလဒါနတို႔သည္ ဤ ၅-မ်ိဳးတည္း။
၁။ ဧည့္သည္ အာဂႏၱဳအား ေပးလွဴျခင္း၊
၂။ ခရီးသည္အား ေပးလွဴျခင္း၊
၃။ လူနာအား ေပးလွဴျခင္း၊
၄။ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေသာအခါ၌ ေပးလွဴျခင္း၊
၅။ ေကာက္ဦး, သစ္သီးဦးတုိ႔ကို သီလရွိသူတုိ႔အား ေရွးဦးစြာ ေပးလွဴျခင္းတုိ႔တည္း။
ဤသို႔ မိန္႕ေတာ္မူျပီး ပါဠိကဗ်ာ ဂါထာျဖင့္ မိန္႕ေတာ္မူျပန္သည္မွာ -
“အလွဴခံ၏ စကားကို သိတတ္၍ ႏွေျမာတြန္႕တုိမူကင္းသည့္ ပညာရွိတုိ႔သည္ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အခါ၌ ေပးလွဴၾကသည္၊ ျဖဴစင္ေျဖာင့္မတ္သည့္ တာဒိဂုဏ္ရွိသူတုိ႔၌ အလြန္ၾကည္လင္သည့္ စိတ္ထားျဖင့္ ေပးလွဴၾကသည္၊ ထုိပုဂၢိဳလ္၏ အလွဴသည္ ျပန္႔ေျပာသည္။
အျခားသူတုိ႔လည္း ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာာ ေ၀ယ်ာ၀စၥကို ျပဳႏုိင္ၾကျခင္းေၾကာင့္ အလွဴသည္ ယုတ္ေလ်ာ့မသြားသည့္အျပင္ ထုိ၀မ္းေျမာက္သူ ေ၀ယ်ာ၀စၥျပဳသုူတို႔သည္လည္း ကုသိုလ္၏ အဖို႕အစုကို ရၾကသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ႏွေျမာတြန္႕တုိျခင္းကင္းသည့္ စိတ္ရွိသူသည္ ေပးလွဴေသာအခါ အက်ိဳးၾကီးႏုိင္မည့္ ပုဂၢိဳလ္၌ ေပးလွဴရမည္၊ ေကာင္းမူမ်ားသည္ တမလြန္ဘ၀၌ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ေထာက္တည္ရာ ျဖစ္ၾကသည္။”
ေဆာင္ - ဧည့္သည္, ခရီးသြား၊ လူနားမ်ားႏွင့္၊ ေခါင္းပါးရာ ခါ၊ သီးဦးခါဟု၊ ဤငါးခု၊ မွတ္ရူ ကာလဒါနမ်ား။
လွဴဒါန္းသမူ၊ အေၾကာင္းျပ၍၊ မွတ္ရူ ၀မ္းသာ၊ ေ၀ယ်ာ၀စၥ၊ ျပဳႏုိင္ၾကျငား၊ အျခားသူငါ၊ ကုသိုလ္ပါ၊ ေသခ်ာ မွတ္ၾကကုန္။
ဆ႒သုတ္ ျပီး၏။
Tuesday, 22 February 2011
၆။ ကာလဒါနသုတ္
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment