“ ၾကာငါးမည္ ၾကိဳင္သင္းလုိ႔၊ လွ်ံ၀င္းတဲ့ ေျပာင္ထိန္၊ ေရြမန္းေတာင္ေတာ္ဦးမွာ၊ ကြန္႕ျမဴး ျမင္းမုိရ္မီး၊ ညီ တဲ့ခါခ်ိန္။ ရွိဦးငယ္ႏွိမ္၊ သံုးၾကိမ္ရုိေပ်ာင္း။ သကၠစၥာ ဂါရ၀ါႏွင့္၊ စဥ္အလာ ပူေဇာ္ပြဲကို၊ ႏႊဲၾကေပေတာင္း” ဟူေသာ ကဗ်ာႏွင့္အညီ ၾကာမ်ိဳးငါးပါး ကဗ်ာႏွင့္အညီ ၾကာမ်ိဳးငါးပါးပြင့္ေသာ တူရာသီ သီတင္းကြ်တ္လ ၌ မီးထြန္းပြဲေတာ္ကို က်င္းပၾကသည္။
ေရွးက မင္းႏွင့္ျပည္သူတုိ႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားသခင္အား ဆီမီးတန္ေဆာင္ညွိေထာင္ ထြန္းလင္း ပူေဇာ္ခဲ့ေသာ အစဥ္အလာ အတုိင္း သီတင္းကြ်တ္လတြင္ မီးထြန္းပြဲကို ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ဥပုသ္သီလ ေစာင့္ထိန္းၾကသည္။ အလွဴဒါန ျပဳၾကသည္။ သက္ၾကီး ရြယ္အုိ ဘုိးဘြား မိဘတုိ႔အား သကၠစၥ ဂါရ၀ႏွင့္ အညီ ရွိခိုး ကန္ေတာ့ၾကသည္။
ဘာသာ၊ သာသနာ၊ ေရာင္၀ါ ေနသို႔ ထြန္းလင္းေစရန္ လည္ေကာင္း၊ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ဂါရ၀တရား လက္ ကိုင္ထား၍ ေလးစားရုိေသမႈျဖင့္ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕စြာ ေနထုိင္က်င့္ၾကံသည့္ အစဥ္အလာသည္ လည္းေကာင္း ဤလ၏ အႏွစ္သာရ ျဖစ္ေပသည္။
ထို႔ျပင္ တာ၀တံ ိသာနတ္ျပည္၌ အဘိဓမၼာတရား ေဟာၾကားေတာ္မႈခဲ့သည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ လည္း သီတင္းကြ်တ္ လျပည့္ကို အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔ျမတ္ဟု သတ္မွတ္ကာ ပူေဇာ္ၾကေပသည္။
ျမတ္ဗုဒၶဘုရားအျဖစ္ကို ေရာက္တဲ့ ကဆုန္လျပည့္ေန႕မွာ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကိုရဖုိ႔၊ ေဗာဓိပင္နဲ႕ ေရႊပလႅင္မွာ ေအာင္ေတာ္မူဖုိ႔အတြက္ အေလာင္းေတာ္ဟာ ေလးသေခၤ်နဲ႕ ကမၻာတစ္သိန္း ပါရမီေတာ္ေတြကို ျဖည့္က်င့္ျပီးမွ ပြင့္ေတာ္မူႏုိင္တာျဖစ္တယ္။ လျပည့္ေန႕ဟာ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ဘ၀ျဖစ္စဥ္မွာ ထူးျခားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႕ ဆက္စပ္မူရွိေနလုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအတြက္ အထူးအက်ိဳးသက္ေရာက္မူရွိတယ္လုိ႔ ယူဆၾကပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားဖြားေတာ္မူတဲ့ေန႕ဟာ လျပည့္ေန႕ျဖစ္တယ္။ ျမတ္စြာဘုရား ေတာထြက္ေတာ္မူတဲ့ေန႕ဟာ လျပည့္ေန႕ျဖစ္တယ္။ သဗၺညဳတဉာဏ္ကုိ ေဗာဓိပင္ရင္းမွာ ရရွိေတာ္မူတဲ့ေန႕ဟာ လျပည့္ေန႕ျဖစ္တယ္။ တရားဦးဓမၼစၾကာကို ေဟာေတာ္မူတဲ့ေန႕ဟာလည္း လျပည့္ေန႔ပါ။ ဒါ့အျပင္ သက္ေတာ္ ၈၀၊ ၀ါေတာ္ ၄၅၀ါအတြင္းမွာ အေရးပါတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြဟာလည္း လျပည့္ေန႕မွာျဖစ္ခဲ့တာမ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ကမၻာလံုးမွာရွိၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားဟာ လျပည့္ေန႕ကို အထြတ္အျမတ္ထားျပီး ဘာသာေရးအက်ိဳး သက္ေရာက္မူရွိတယ္ဆုိတာ ယံုၾကည္ၾကတယ္။
ေကာင္းကင္က လဟာ တျခားျဂိဳဟ္နကၡတ္မ်ားလုိပဲ လူသားမ်ားအေပၚ ၾသဇာသက္ေရာက္မူအထုိက္ အေလ်ာက္ရွိတယ္။ စိတ္ဆင္းရဲေနၾကသူေတြ၊ စိတ္ေ၀ဒနာရွင္ေတြာ လျပည့္ေန႕က်ရင္ ပိုျပီးေရာဂါတုိးလာတတ္တာကို ေလ့လာေတြ႕ရွိရတယ္။ တခ်ိဳ႕ေရာဂါရွင္ဟာ လဆန္းရက္ေတြမွာ ေရာဂါတုိးလာတာကိုလည္း ေတြ႕ရတယ္။ ဒီေရ အတက္အက်ဟာလည္း လရဲ႕ဆြဲအားေၾကာင့္ ျဖစ္ရေၾကာင္း ေလ့လာေတြ႕ရွိခဲ့ၾကတယ္။ လူ႔ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ ခုႏွစ္ဆယ္ရာခုိင္ႏူန္းဟာ ေရဓာတ္မ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ေဆးပညာရွင္မ်ား ေလ့လာေတြ႕ရွိထားတာက ခႏၶာကိုယ္ထဲက ေရဓာတ္ဟာ လျပည့္ေန႕ေတြမွာ ပိုျပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စီးဆင္းတယ္လုိ႔ဆုိတယ္။ မိမိရဲ႕စိတ္ကို အဆင့္ျမင့္ေအာင္ စင္ၾကယ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ပ်ိဳးေထာင္ထားျခင္းမရွိတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ လရဲ႕ ၾသဇာသက္ေရာက္မူ ပုိျပီးထိေရာက္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ သို႔ျဖစ္၍ လျပည့္ေန႕မွာ ဗုဒၵဘာသာ၀င္ေတြဟာ ဥပုသ္သီလ ေဆာက္တည္ျပီး မိမိခႏၶာကိုယ္နဲ႕ စိတ္ကုိ အစင္ၾကယ္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ ေနထိုင္ၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔သည္ မိမိထက္ တစ္ေန႕၊ တစ္ရက္၊ တစ္နံနက္မွ် အသက္ၾကီးသူမ်ား၊ အက်င့္သိကၡာျမင့္ျမတ္သူမ်ား၊ ေလာကီဂုဏ္၊ ေလာကုတၱရာ သီလ သမာဓိ ပညာဂုဏ္ၾကီးမားသူမ်ားကို ရုိေသကိုင္းညြတ္ေလ့ရွိ၊ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ ေလ့ရွိၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ သီတင္း၀ါလကြ်တ္သည့္အခါ အသက္သိကၡာဂုဏ္၀ါၾကီးသူမ်ား၊ မိဘဘုိးဘြားေဆြမ်ိဳးမ်ား၊ ဆရာသမားမ်ားကို အ၀တ္အစား စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္မ်ားျဖင့္ သြားေရာက္ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ေလ့ရွိၾကသည္။
ဤသို႕ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ၾကျခင္းမွာ ပူဇာစ ပူဇေနယ်ာနံ - ပူေဇာ္ထုိက္သူ ပုဂၢိဳလ္မွန္တုိ႔ကို ပူေဇာ္ရျခင္းသည္လည္း မဂၤလာမည္၏ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မႈခဲ့သည္။ မဂၤလာတရားေတာ္ႏွင့္ အညီ ျပဳလုပ္ၾကေသာ ဗုဒၶယဥ္ ေက်းမႈပြဲတစ္ပြဲ ျဖစ္ေပသည္။
သီတင္းကြ်တ္သက္ၾကီး၀ါၾကီး ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ပြဲသည္ ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္ကပင္ သာသနာေတာ္တြင္း၌ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည့္ ပြဲတစ္ပြဲ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ သာသနာေတာ္ စတင္ေရာက္ရွိခ်ိန္ကပင္ စတင္ခဲ့သည္ဟု ယူဆရေပမည္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္တုိ႔အား ပ၀ါရဏာကို ခြင့္ျပဳေတာ္မႈခဲ့သည္။ ပ၀ါရဏာ၏ အဓိပၸာယ္မွာ ဖိတ္ၾကားျခင္းျဖစ္သည္။ သံဃံ ဘေႏၱပ၀ါေရမိ ဒိေဌန ၀ါ ပရိသကၤာယ ၀ါ ၀ဒႏၱဳ မံ အာယသၼေႏၱာ အႏုကမၸံ ဥပါဒါယ၊ ပႆေႏၱာ ပဋိကရိႆာမိ - အရွင္ဘုရားကို တပည့္ေတာ္သည္ သံဃာေတာ္ကို ဖိတ္မႏၱက ျပဳပါသည္။ တပည့္ေတာ္၏အျပစ္ကို ျမင္လွ်င္ျဖစ္ေစ၊ ၾကားလွ်င္ျဖစ္ေစ၊ ယံုမွားသံသယရွိလွ်င္ျဖစ္ေစ၊ တပည့္ေတာ္ကို သနားေစာင့္ေရွာက္ ခ်ီးေျမွာက္ေသာအားျဖင့္ ဆံုးမေျပာဆုိၾကပါဘုရား၊ အရွင္ဘုရား ဆံုးမသည့္အတုိင္း တပည့္ေတာ္မွာ အျပစ္ရွိေနသည္ဟု ေတြ႕ျမင္ရလွ်င္ တပည့္ေတာ္ ျပဳျပင္လုိက္နာပါမည္ ဘုရားဟု သံဃာေတာ္တို႕ထံ ဖိတ္မႏၱကျပဳၾကရသည္။ ဤအစဥ္အလာသည္ လြန္စြာ အဆင့္ျမင့္၍ ေကာင္းျမတ္လွေသာ အစဥ္အလာေကာင္း တစ္ခုပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ပ၀ါရဏာဖိတ္ပြဲကို သံဃာေတာ္တုိ႔သည္ သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႔၌ မျဖစ္မေန ျပဳလုပ္ၾကရသည္။ သံဃာအခ်င္းခ်င္း တစ္ပါးႏွင့္တစ္ပါး မေထရ္ၾကီးက မေထရ္ငယ္ကို ဖိတ္ရသည္၊ မေထရ္ငယ္က မေထရ္ၾကီးကို ဖိတ္ရသည္။ သီတင္းသံုးေဖာ္ခ်င္း တစ္ပါးႏွင့္တစ္ပါး အက်ိဳးရွိရွိေျပာဆုိဆံုးမႏုိင္ရန္ ရည္သန္၍က်င္းပၾကသည္။ ေစတနာမွန္ျဖင့္ ဆုိဆံုးမျခင္း ေထာက္ျပျခင္းသည္ အမွန္တရားကို လက္ခံသူတုိ႔အတြက္ လြန္စြာတန္ဖုိးရွိလွသည္။
ဤ ပရဏာဖိတ္ပြဲကို အတုယူ၍ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔သည္ သီတင္းကြ်တ္ သက္ၾကီး၀ါၾကီး ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ပြဲကို ထည့္သြင္းခဲ့ၾကသည္။ မိမိတုိ႔၏ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံတုိ႔ျဖင့္ ျပစ္မွားမႈတုိ႔ကို ခြင့္လႊတ္ၾကပါရန္ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ၾကသည္။ လွဴဖြယ္၀တၳဳမ်ားျဖင့္ ပူေဇာ္ၾကေလသည္။
ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္က ရဟန္းေတာ္တုိ႔သည္ ၀ါမဆုိမီ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား လာေရာက္ဖူးေျမာ္ျပီး ကမၼဌာန္းတရားမ်ားကို ေတာင္းယူၾကကာ ၀ါဆုိမည့္အရပ္မ်ားသို႔ ၾကြေရာက္ၾကသည္။ ၀ါတြင္းသံုးလပတ္လံုး ကမၼဌာန္းတရားကို ၾကိဳးစားအားထုတ္ၾကျပီး သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႔တြင္ အခ်င္းခ်င္း ပ၀ါရဏာပြဲက်င္းပကာ ဘုရားရွင္အားဖူးေျမာ္ရန္ ေရာက္လာၾကသည္။ မိမိတုိ႔ ရရွိခဲ့ေသာ တရားထူးမ်ားကို ေလွ်ာက္ထားၾကျပီး ဓမၼပူဇာျဖင့္ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ၾကသည္။
ဤအစဥ္အလာကိုအတုယူ၍ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိပဥည္ သီတင္းကြ်တ္သည့္အခါ သက္ၾကီး၀ါၾကီးမ်ားအား ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ၾကရသည့္ ဓေလ့ထံုးစံ အေကာင္းတစ္ခုကို တီထြင္ခဲ့ၾကသည္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျမန္မာတုိင္းရင္း သားေပါင္းစံုတုိ႔သည္ ထုိဓေလ့ထံုးစံေကာင္းကို ယေန႔ထိလုိက္နာၾကလ်က္ သီတင္းကြ်တ္သည့္အခါ ရြာဦးေက်ာင္း ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား၊ ႏွစ္ဘက္မိဘဘိုးဘြားမ်ား၊ ဆရာသမားမ်ား၊ သက္ၾကီး၀ါၾကီးမ်ား၊ ျမိဳ႕ရြာ ရပ္ကြက္ရွိ သက္ၾကီးရြယ္အုိမ်ားအား ျမန္မာမုန္႕၊ ႏုိင္ငံျခားမုန္႕စေသာ မြန္ျမတ္သည့္ အစားအေသာက္မ်ား၊ ပုဆုိး၊ အကၤ် ီ၊ ပု၀ါစေသာ အ၀တ္အထည္မ်ား၊ ေဆး၀ါးပစၥည္းမ်ားျဖင့္ မိမိတုိ႔အင္အားအလုိက္ ထုိက္သလုိပူေဇာ္ ကန္ေတာ့ေလ့ရွိၾကသည္။
ဤေကာင္းျမတ္ေသာ အစဥ္အလာေၾကာင့္ ယခုေခတ္တြင္ ရပ္ကြက္၊ ျမိဳ႕ရြာအလုိက္ သက္ၾကီးပူေဇာ္ပြဲမ်ား၊ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားက အာစရိယပူေဇာ္ပြဲမ်ား၊ စာေပပညာရွင္ပူေဇာ္ပြဲ စသည္တို႔ကို အခမ္းအနားျဖင့္ စနစ္တက် စည္ကားသုိက္ျမိဳက္စြာ ကန္ေတာ့ပူေဇာ္ေသာ အေလ့အထတစ္ရပ္ ထြန္းကားလာသည္။
ဘုရားေဒသနာေတာ္လာ ပူေဇာ္နည္းႏွစ္မ်ိဳးျဖစ္ေသာ အာမိသပူဇာ၊ ဓမၼပူဇာတုိ႔ျဖင့္ ပူေဇာ္ၾကသျဖင့္ တရားႏွင့္ လည္းညီညြတ္ျပီး ရရွိသူတုိ႔အတြက္လည္း အက်ိဳးရွိကာ ပူေဇာ္သူတို႔အတြက္လည္း ကုသုိလ္မဂၤလာတုိးပြားၾက ေပသည္။ ပူေဇာ္သည္ဟု အဓိပၸာယ္ရေသာ ပူဇာဟူေသာ ပါဠိပုပ္ကို သကၠေရာတိ၊ ဂရုံကေရာတိ၊ မာေနတိ၊ ပူေဇတိ၊ အပစိယတိ-ဟု ဖြင့္ျပေတာ္မႈခဲ့သည္။ ေကာင္းစြာျပဳျခင္း၊ အေလးအျမတ္ျပဳျခင္း၊ ရွိခိုးပူေဇာ္ျခငး္ဟု အက်ယ္ဖြင့္ျပခဲ့ေပသည္။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔သည္ မိမိထက္ တစ္ေန႕၊ တစ္ရက္၊ တစ္နံနက္မွ် အသက္ၾကီးသူမ်ား၊ အက်င့္သိကၡာျမင့္ျမတ္ သူမ်ား၊ ေလာကီဂုဏ္၊ ေလာကုတၱရာ သီလ သမာဓိ ပညာဂုဏ္ၾကီးမားသူမ်ားကို ရုိေသကိုင္းညြတ္ေလ့ရွိ၊ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ေလ့ ရွိၾကေလသည္။ အထူးသျဖင့္ သီတင္း၀ါလကြ်တ္သည့္အခါ အသက္သိကၡာ ဂုဏ္၀ါၾကီးသူမ်ား၊ မိဘဘုိးဘြားေဆြမ်ိဳးမ်ား၊ ဆရာသမားမ်ားကို အ၀တ္အစား စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္မ်ားျဖင့္ သြားေရာက္ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ေလ့ရွိၾကသည္။ ဤသို႔ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ၾကျခင္းမ်ာ ပူဇာစ ပူဇေနယ်ာနံ - ပူေဇာ္ထုိက္သူ ပုဂၢိဳလ္မွန္တို႔ကို ပူေဇာ္ရျခင္းသည္လည္း မဂၤလာမည္၏ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မႈခဲ့သည္။ မဂၤလာတရားေတာ္ႏွင့္အညီ ျပဳလုပ္ၾကေသာ ဗုဒၶယဥ္ေက်းမႈပြြဲတစ္ပြဲပင္ ျဖစ္ေပသည္။
သီတင္းကြ်တ္ သက္ၾကီး၀ါၾကီး ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ပြဲသည္ ဘုရားရွင္သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္ကပင္ သာသနာေတာ္ တြင္း၌ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည့္ ပြဲတစ္ပြဲျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျမန္မာနုိင္ငံသို႔ သာသနာေတာ္ စတင္ေရာက္ရွိခ်ိန္ကပင္ စတင္ခဲ့သည္ဟု ယူဆရေပမည္။
သက္ၾကီးရြယ္အုိမ်ားအား ရွိခိုးပူေဇာ္ျခင္း၊ ရုိေသေလးစားျခင္း၊ ျပဳစုလုပ္ေကြ်းျခင္းတုိ႔ကို အျမဲတေစ ျပဳလုပ္ေသာသူသည္ အသက္ရွည္ျခင္း စေသာ အက်ိဳးတရားေလးပါးကို ရရွိႏုိင္သည္ဟု ေဟာေတာ္မႈခဲ့သည္။ ကန္ေတာ့ပူေဇာ္ရေသာေကာင္းမႈေၾကာင့္ ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ ေသေစႏုိင္သည့္ အကုသိုလ္ကံကိုပင္ ပယ္ေဖ်ာက္၍ အသက္ ၁၂၀-ထိပင္ ရွည္ေစခဲ့သည္။
သက္ၾကီးရြယ္အုိမ်ားအား ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ျခင္းသည္ အျပစ္ကိုပေပ်ာက္ေစႏုိင္သည္။ သတၱ၀ါမွန္သမွ် သံသရာခရီးသည္မ်ားခ်ည္းသာ ျဖစ္ၾကသျဖင့္ အတိတ္ဘ၀မ်ား၌ျဖစ္ေစ၊ ယခုဘ၀၌ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္ႏႈတ္ ႏွလံုး သံုးပါးတုိ႔တြင္ တစ္ပါးပါးျဖင့္ ျပစ္မွားခဲ့မႈမ်ား ရွိႏုိင္ၾကသည္။ ထုိအျပစ္တုိ႔ကို ကန္ေတာ့ေသာနည္းျဖင့္ ပေပ်ာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္သည္။ အကယ္၍ ကန္ေတာ့ေတာင္းပန္မႈ မျပဳခဲ့ေသာ္ သံသရာ ရန္ညိဳးၾကီး အျဖစ္ ပါသြားတတ္သည္။ သံသရာတေလွ်ာက္ လက္စားေခ်၍ မဆံုး၊ အမုန္းသံသရာလည္ေနတတ္သည္။ ၾကီးေလးေသာ အဆုိးဆံုးေသာ အျပစ္မ်ားကို ကန္ေတာ့ျခင္းျဖင့္ ပေပ်ာက္ႏုိင္သည္။ ေသာေရယ် သူေဌးသား၀တၳဳ၌ အရွင္မဟာကစၥည္ကို ျပစ္မွားမိ၍ ေယာက္်ားဘ၀မွ မိန္းမျဖစ္ခဲ့ရသည္။ သုိ႔ေသာ္ အရွင္ျမတ္ကို ၀န္ခ်ကာ ေတာင္းပန္ကတ္ေတာ့လုိက္သျဖင့္ ေယာက္်ားဘ၀ကို ျပန္ေရာက္ကာ ရဟႏၱာ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ေလာကအက်ိဳး တမလြန္အက်ိဳးမ်ား ရရွိႏုိင္သည့္အျပင္ အျပစ္ၾကီးတုိ႔ကို ပေပ်ာက္သြားေစႏုိင္သည့္ ဓေလ့ေကာင္း၊ အက်ိဳးရွိေသာ အစဥ္အလာေကာင္း တစ္ခုျဖစ္သည့္ သီတင္းကြ်တ္ သက္ၾကီး၀ါၾကီး ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ပြဲမ်ားကို ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈအေနျဖင့္ ျမတ္ႏုိးစြာ အစဥ္ထာ၀ရ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ထားရေပမည္။
ျမတ္စြာဘုရားဖြားေတာ္မူတဲ့ေန႕ဟာ လျပည့္ေန႕ျဖစ္တယ္။ ျမတ္စြာဘုရား ေတာထြက္ေတာ္မူတဲ့ေန႕ဟာ လျပည့္ေန႕ျဖစ္တယ္။ သဗၺညဳတဉာဏ္ကုိ ေဗာဓိပင္ရင္းမွာ ရရွိေတာ္မူတဲ့ေန႕ဟာ လျပည့္ေန႕ျဖစ္တယ္။ တရားဦးဓမၼစၾကာကို ေဟာေတာ္မူတဲ့ေန႕ဟာလည္း လျပည့္ေန႔ပါ။ ဒါ့အျပင္ သက္ေတာ္ ၈၀၊ ၀ါေတာ္ ၄၅၀ါအတြင္းမွာ အေရးပါတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြဟာလည္း လျပည့္ေန႕မွာျဖစ္ခဲ့တာမ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ကမၻာလံုးမွာရွိၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားဟာ လျပည့္ေန႕ကို အထြတ္အျမတ္ထားျပီး ဘာသာေရးအက်ိဳး သက္ေရာက္မူရွိတယ္ဆုိတာ ယံုၾကည္ၾကတယ္။
ေကာင္းကင္က လဟာ တျခားျဂိဳဟ္နကၡတ္မ်ားလုိပဲ လူသားမ်ားအေပၚ ၾသဇာသက္ေရာက္မူအထုိက္ အေလ်ာက္ရွိတယ္။ စိတ္ဆင္းရဲေနၾကသူေတြ၊ စိတ္ေ၀ဒနာရွင္ေတြာ လျပည့္ေန႕က်ရင္ ပိုျပီးေရာဂါတုိးလာတတ္တာကို ေလ့လာေတြ႕ရွိရတယ္။ တခ်ိဳ႕ေရာဂါရွင္ဟာ လဆန္းရက္ေတြမွာ ေရာဂါတုိးလာတာကိုလည္း ေတြ႕ရတယ္။ ဒီေရ အတက္အက်ဟာလည္း လရဲ႕ဆြဲအားေၾကာင့္ ျဖစ္ရေၾကာင္း ေလ့လာေတြ႕ရွိခဲ့ၾကတယ္။ လူ႔ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ ခုႏွစ္ဆယ္ရာခုိင္ႏူန္းဟာ ေရဓာတ္မ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ေဆးပညာရွင္မ်ား ေလ့လာေတြ႕ရွိထားတာက ခႏၶာကိုယ္ထဲက ေရဓာတ္ဟာ လျပည့္ေန႕ေတြမွာ ပိုျပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စီးဆင္းတယ္လုိ႔ဆုိတယ္။ မိမိရဲ႕စိတ္ကို အဆင့္ျမင့္ေအာင္ စင္ၾကယ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ပ်ိဳးေထာင္ထားျခင္းမရွိတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ လရဲ႕ ၾသဇာသက္ေရာက္မူ ပုိျပီးထိေရာက္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ သို႔ျဖစ္၍ လျပည့္ေန႕မွာ ဗုဒၵဘာသာ၀င္ေတြဟာ ဥပုသ္သီလ ေဆာက္တည္ျပီး မိမိခႏၶာကိုယ္နဲ႕ စိတ္ကုိ အစင္ၾကယ္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ ေနထိုင္ၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔သည္ မိမိထက္ တစ္ေန႕၊ တစ္ရက္၊ တစ္နံနက္မွ် အသက္ၾကီးသူမ်ား၊ အက်င့္သိကၡာျမင့္ျမတ္သူမ်ား၊ ေလာကီဂုဏ္၊ ေလာကုတၱရာ သီလ သမာဓိ ပညာဂုဏ္ၾကီးမားသူမ်ားကို ရုိေသကိုင္းညြတ္ေလ့ရွိ၊ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ ေလ့ရွိၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ သီတင္း၀ါလကြ်တ္သည့္အခါ အသက္သိကၡာဂုဏ္၀ါၾကီးသူမ်ား၊ မိဘဘုိးဘြားေဆြမ်ိဳးမ်ား၊ ဆရာသမားမ်ားကို အ၀တ္အစား စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္မ်ားျဖင့္ သြားေရာက္ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ေလ့ရွိၾကသည္။
ဤသို႕ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ၾကျခင္းမွာ ပူဇာစ ပူဇေနယ်ာနံ - ပူေဇာ္ထုိက္သူ ပုဂၢိဳလ္မွန္တုိ႔ကို ပူေဇာ္ရျခင္းသည္လည္း မဂၤလာမည္၏ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မႈခဲ့သည္။ မဂၤလာတရားေတာ္ႏွင့္ အညီ ျပဳလုပ္ၾကေသာ ဗုဒၶယဥ္ ေက်းမႈပြဲတစ္ပြဲ ျဖစ္ေပသည္။
သီတင္းကြ်တ္သက္ၾကီး၀ါၾကီး ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ပြဲသည္ ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္ကပင္ သာသနာေတာ္တြင္း၌ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည့္ ပြဲတစ္ပြဲ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ သာသနာေတာ္ စတင္ေရာက္ရွိခ်ိန္ကပင္ စတင္ခဲ့သည္ဟု ယူဆရေပမည္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္တုိ႔အား ပ၀ါရဏာကို ခြင့္ျပဳေတာ္မႈခဲ့သည္။ ပ၀ါရဏာ၏ အဓိပၸာယ္မွာ ဖိတ္ၾကားျခင္းျဖစ္သည္။ သံဃံ ဘေႏၱပ၀ါေရမိ ဒိေဌန ၀ါ ပရိသကၤာယ ၀ါ ၀ဒႏၱဳ မံ အာယသၼေႏၱာ အႏုကမၸံ ဥပါဒါယ၊ ပႆေႏၱာ ပဋိကရိႆာမိ - အရွင္ဘုရားကို တပည့္ေတာ္သည္ သံဃာေတာ္ကို ဖိတ္မႏၱက ျပဳပါသည္။ တပည့္ေတာ္၏အျပစ္ကို ျမင္လွ်င္ျဖစ္ေစ၊ ၾကားလွ်င္ျဖစ္ေစ၊ ယံုမွားသံသယရွိလွ်င္ျဖစ္ေစ၊ တပည့္ေတာ္ကို သနားေစာင့္ေရွာက္ ခ်ီးေျမွာက္ေသာအားျဖင့္ ဆံုးမေျပာဆုိၾကပါဘုရား၊ အရွင္ဘုရား ဆံုးမသည့္အတုိင္း တပည့္ေတာ္မွာ အျပစ္ရွိေနသည္ဟု ေတြ႕ျမင္ရလွ်င္ တပည့္ေတာ္ ျပဳျပင္လုိက္နာပါမည္ ဘုရားဟု သံဃာေတာ္တို႕ထံ ဖိတ္မႏၱကျပဳၾကရသည္။ ဤအစဥ္အလာသည္ လြန္စြာ အဆင့္ျမင့္၍ ေကာင္းျမတ္လွေသာ အစဥ္အလာေကာင္း တစ္ခုပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ပ၀ါရဏာဖိတ္ပြဲကို သံဃာေတာ္တုိ႔သည္ သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႔၌ မျဖစ္မေန ျပဳလုပ္ၾကရသည္။ သံဃာအခ်င္းခ်င္း တစ္ပါးႏွင့္တစ္ပါး မေထရ္ၾကီးက မေထရ္ငယ္ကို ဖိတ္ရသည္၊ မေထရ္ငယ္က မေထရ္ၾကီးကို ဖိတ္ရသည္။ သီတင္းသံုးေဖာ္ခ်င္း တစ္ပါးႏွင့္တစ္ပါး အက်ိဳးရွိရွိေျပာဆုိဆံုးမႏုိင္ရန္ ရည္သန္၍က်င္းပၾကသည္။ ေစတနာမွန္ျဖင့္ ဆုိဆံုးမျခင္း ေထာက္ျပျခင္းသည္ အမွန္တရားကို လက္ခံသူတုိ႔အတြက္ လြန္စြာတန္ဖုိးရွိလွသည္။
ဤ ပရဏာဖိတ္ပြဲကို အတုယူ၍ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔သည္ သီတင္းကြ်တ္ သက္ၾကီး၀ါၾကီး ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ပြဲကို ထည့္သြင္းခဲ့ၾကသည္။ မိမိတုိ႔၏ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံတုိ႔ျဖင့္ ျပစ္မွားမႈတုိ႔ကို ခြင့္လႊတ္ၾကပါရန္ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ၾကသည္။ လွဴဖြယ္၀တၳဳမ်ားျဖင့္ ပူေဇာ္ၾကေလသည္။
ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္က ရဟန္းေတာ္တုိ႔သည္ ၀ါမဆုိမီ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား လာေရာက္ဖူးေျမာ္ျပီး ကမၼဌာန္းတရားမ်ားကို ေတာင္းယူၾကကာ ၀ါဆုိမည့္အရပ္မ်ားသို႔ ၾကြေရာက္ၾကသည္။ ၀ါတြင္းသံုးလပတ္လံုး ကမၼဌာန္းတရားကို ၾကိဳးစားအားထုတ္ၾကျပီး သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႔တြင္ အခ်င္းခ်င္း ပ၀ါရဏာပြဲက်င္းပကာ ဘုရားရွင္အားဖူးေျမာ္ရန္ ေရာက္လာၾကသည္။ မိမိတုိ႔ ရရွိခဲ့ေသာ တရားထူးမ်ားကို ေလွ်ာက္ထားၾကျပီး ဓမၼပူဇာျဖင့္ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ၾကသည္။
ဤအစဥ္အလာကိုအတုယူ၍ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိပဥည္ သီတင္းကြ်တ္သည့္အခါ သက္ၾကီး၀ါၾကီးမ်ားအား ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ၾကရသည့္ ဓေလ့ထံုးစံ အေကာင္းတစ္ခုကို တီထြင္ခဲ့ၾကသည္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျမန္မာတုိင္းရင္း သားေပါင္းစံုတုိ႔သည္ ထုိဓေလ့ထံုးစံေကာင္းကို ယေန႔ထိလုိက္နာၾကလ်က္ သီတင္းကြ်တ္သည့္အခါ ရြာဦးေက်ာင္း ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား၊ ႏွစ္ဘက္မိဘဘိုးဘြားမ်ား၊ ဆရာသမားမ်ား၊ သက္ၾကီး၀ါၾကီးမ်ား၊ ျမိဳ႕ရြာ ရပ္ကြက္ရွိ သက္ၾကီးရြယ္အုိမ်ားအား ျမန္မာမုန္႕၊ ႏုိင္ငံျခားမုန္႕စေသာ မြန္ျမတ္သည့္ အစားအေသာက္မ်ား၊ ပုဆုိး၊ အကၤ် ီ၊ ပု၀ါစေသာ အ၀တ္အထည္မ်ား၊ ေဆး၀ါးပစၥည္းမ်ားျဖင့္ မိမိတုိ႔အင္အားအလုိက္ ထုိက္သလုိပူေဇာ္ ကန္ေတာ့ေလ့ရွိၾကသည္။
ဤေကာင္းျမတ္ေသာ အစဥ္အလာေၾကာင့္ ယခုေခတ္တြင္ ရပ္ကြက္၊ ျမိဳ႕ရြာအလုိက္ သက္ၾကီးပူေဇာ္ပြဲမ်ား၊ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားက အာစရိယပူေဇာ္ပြဲမ်ား၊ စာေပပညာရွင္ပူေဇာ္ပြဲ စသည္တို႔ကို အခမ္းအနားျဖင့္ စနစ္တက် စည္ကားသုိက္ျမိဳက္စြာ ကန္ေတာ့ပူေဇာ္ေသာ အေလ့အထတစ္ရပ္ ထြန္းကားလာသည္။
ဘုရားေဒသနာေတာ္လာ ပူေဇာ္နည္းႏွစ္မ်ိဳးျဖစ္ေသာ အာမိသပူဇာ၊ ဓမၼပူဇာတုိ႔ျဖင့္ ပူေဇာ္ၾကသျဖင့္ တရားႏွင့္ လည္းညီညြတ္ျပီး ရရွိသူတုိ႔အတြက္လည္း အက်ိဳးရွိကာ ပူေဇာ္သူတို႔အတြက္လည္း ကုသုိလ္မဂၤလာတုိးပြားၾက ေပသည္။ ပူေဇာ္သည္ဟု အဓိပၸာယ္ရေသာ ပူဇာဟူေသာ ပါဠိပုပ္ကို သကၠေရာတိ၊ ဂရုံကေရာတိ၊ မာေနတိ၊ ပူေဇတိ၊ အပစိယတိ-ဟု ဖြင့္ျပေတာ္မႈခဲ့သည္။ ေကာင္းစြာျပဳျခင္း၊ အေလးအျမတ္ျပဳျခင္း၊ ရွိခိုးပူေဇာ္ျခငး္ဟု အက်ယ္ဖြင့္ျပခဲ့ေပသည္။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔သည္ မိမိထက္ တစ္ေန႕၊ တစ္ရက္၊ တစ္နံနက္မွ် အသက္ၾကီးသူမ်ား၊ အက်င့္သိကၡာျမင့္ျမတ္ သူမ်ား၊ ေလာကီဂုဏ္၊ ေလာကုတၱရာ သီလ သမာဓိ ပညာဂုဏ္ၾကီးမားသူမ်ားကို ရုိေသကိုင္းညြတ္ေလ့ရွိ၊ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ေလ့ ရွိၾကေလသည္။ အထူးသျဖင့္ သီတင္း၀ါလကြ်တ္သည့္အခါ အသက္သိကၡာ ဂုဏ္၀ါၾကီးသူမ်ား၊ မိဘဘုိးဘြားေဆြမ်ိဳးမ်ား၊ ဆရာသမားမ်ားကို အ၀တ္အစား စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္မ်ားျဖင့္ သြားေရာက္ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ေလ့ရွိၾကသည္။ ဤသို႔ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ၾကျခင္းမ်ာ ပူဇာစ ပူဇေနယ်ာနံ - ပူေဇာ္ထုိက္သူ ပုဂၢိဳလ္မွန္တို႔ကို ပူေဇာ္ရျခင္းသည္လည္း မဂၤလာမည္၏ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မႈခဲ့သည္။ မဂၤလာတရားေတာ္ႏွင့္အညီ ျပဳလုပ္ၾကေသာ ဗုဒၶယဥ္ေက်းမႈပြြဲတစ္ပြဲပင္ ျဖစ္ေပသည္။
သီတင္းကြ်တ္ သက္ၾကီး၀ါၾကီး ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ပြဲသည္ ဘုရားရွင္သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္ကပင္ သာသနာေတာ္ တြင္း၌ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည့္ ပြဲတစ္ပြဲျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျမန္မာနုိင္ငံသို႔ သာသနာေတာ္ စတင္ေရာက္ရွိခ်ိန္ကပင္ စတင္ခဲ့သည္ဟု ယူဆရေပမည္။
သက္ၾကီးရြယ္အုိမ်ားအား ရွိခိုးပူေဇာ္ျခင္း၊ ရုိေသေလးစားျခင္း၊ ျပဳစုလုပ္ေကြ်းျခင္းတုိ႔ကို အျမဲတေစ ျပဳလုပ္ေသာသူသည္ အသက္ရွည္ျခင္း စေသာ အက်ိဳးတရားေလးပါးကို ရရွိႏုိင္သည္ဟု ေဟာေတာ္မႈခဲ့သည္။ ကန္ေတာ့ပူေဇာ္ရေသာေကာင္းမႈေၾကာင့္ ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ ေသေစႏုိင္သည့္ အကုသိုလ္ကံကိုပင္ ပယ္ေဖ်ာက္၍ အသက္ ၁၂၀-ထိပင္ ရွည္ေစခဲ့သည္။
သက္ၾကီးရြယ္အုိမ်ားအား ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ျခင္းသည္ အျပစ္ကိုပေပ်ာက္ေစႏုိင္သည္။ သတၱ၀ါမွန္သမွ် သံသရာခရီးသည္မ်ားခ်ည္းသာ ျဖစ္ၾကသျဖင့္ အတိတ္ဘ၀မ်ား၌ျဖစ္ေစ၊ ယခုဘ၀၌ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္ႏႈတ္ ႏွလံုး သံုးပါးတုိ႔တြင္ တစ္ပါးပါးျဖင့္ ျပစ္မွားခဲ့မႈမ်ား ရွိႏုိင္ၾကသည္။ ထုိအျပစ္တုိ႔ကို ကန္ေတာ့ေသာနည္းျဖင့္ ပေပ်ာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္သည္။ အကယ္၍ ကန္ေတာ့ေတာင္းပန္မႈ မျပဳခဲ့ေသာ္ သံသရာ ရန္ညိဳးၾကီး အျဖစ္ ပါသြားတတ္သည္။ သံသရာတေလွ်ာက္ လက္စားေခ်၍ မဆံုး၊ အမုန္းသံသရာလည္ေနတတ္သည္။ ၾကီးေလးေသာ အဆုိးဆံုးေသာ အျပစ္မ်ားကို ကန္ေတာ့ျခင္းျဖင့္ ပေပ်ာက္ႏုိင္သည္။ ေသာေရယ် သူေဌးသား၀တၳဳ၌ အရွင္မဟာကစၥည္ကို ျပစ္မွားမိ၍ ေယာက္်ားဘ၀မွ မိန္းမျဖစ္ခဲ့ရသည္။ သုိ႔ေသာ္ အရွင္ျမတ္ကို ၀န္ခ်ကာ ေတာင္းပန္ကတ္ေတာ့လုိက္သျဖင့္ ေယာက္်ားဘ၀ကို ျပန္ေရာက္ကာ ရဟႏၱာ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ေလာကအက်ိဳး တမလြန္အက်ိဳးမ်ား ရရွိႏုိင္သည့္အျပင္ အျပစ္ၾကီးတုိ႔ကို ပေပ်ာက္သြားေစႏုိင္သည့္ ဓေလ့ေကာင္း၊ အက်ိဳးရွိေသာ အစဥ္အလာေကာင္း တစ္ခုျဖစ္သည့္ သီတင္းကြ်တ္ သက္ၾကီး၀ါၾကီး ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ပြဲမ်ားကို ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈအေနျဖင့္ ျမတ္ႏုိးစြာ အစဥ္ထာ၀ရ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ထားရေပမည္။
ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနုိင္ငံေတာ္အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီး႒ာန ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္မ်ားစာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပသည္။
No comments:
Post a Comment