တည္ျငိမ္ျခင္း ျငိမ္သက္ျခင္း သေဘာသည္ ဧကဂၢတာတည္း။ ထုိ႔ေၾကာင့္ “ဧကဂၢတၱာ၊ တည္ျငိမ္စြာသား”ဟု ဆုိခဲ့သည္။ ဤ ဧကဂၢတာကို “သမာဓိ” ဟုလည္း ေခၚၾကသည္။ ဧကဂၢတာေခၚေသာ သမာဓိ၏ အစြမ္းေၾကာင့္ စိတ္သည္ အာရုံကို ယူေသာအခါ အာရုံတစ္ခု၌ အေတာ္ၾကာေအာင္ ထပ္ကာထပ္ကာ ယူႏုိင္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤသမာဓိကို ေလျငိမ္ရာ၌ ထြန္းထားေသာ မီးေတာက္၏ ျငိမ္သက္ေနပံုကဲ့သို႕ အာရုံတစ္ခု၌ တည္တံ့ေသာ (တည္ၾကည္ေသာ) ျငိမ္သက္ေသာ တရားဟု ဆိုရေပသည္။
ကမၼ႒ာန္းအာရုံ တစ္ခုခုကို ယူေနရာ၌ ထုိအာရုံတစ္ခုအေပၚမွာ ၾကာရွည္စြာ ထပ္၍ထပ္၍ အာရုံျပဳႏုိင္လွ်င္ “သမာဓိရျပီး၊ သမာဓိဓာတ္ခံအားေကာင္းလာျပီ”ဟု ေျပာစမွတ္ျပဳၾက၏။ ထုိသမာဓိ ဓာတ္ခံအားေကာင္းသူသည္ အေနအထုိင္ တည္ၾကည္၏။ အေျပာအဆိုလည္း တည္ၾကည္၏။ သြားလာရာ၌လည္း ဣေျႏၵရ၏။ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရာ၌လည္း တည့္မတ္၏။ သုိ႔ရာတြင္ စြဲမိစြဲရာ အာရုံကိုကား စြဲလမ္းတတ္ေလသည္။
အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာစာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။
No comments:
Post a Comment