ေနာက္ျပီးေတာ့လည္း ရွိပါေသးတယ္။ အျပင္ပန္း အျမင္မွာ အင္မတန္ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အတြင္းက ေစတနာက အေရးၾကီးပါတယ္။ အတြင္းရည္ရြယ္ခ်က္က မွားေနမယ္။ သူမ်ားကို အသံုးခ်ဖုိ႔၊ အျမတ္ထုတ္ဖုိ႔ အညြန္႔ခူးဖုိ႔ဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းပါတယ္ဆုိတဲ့ အလုပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မေကာင္းတဲ့ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဥပမာတစ္ခုေျပာျပပါဦးမယ္။ ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာပါျပီ။ ဂုရုၾကီး တရားဓမၼကို မေတြ႕ရခင္ကေပါ့။ သူတုိ႔ မိသားစုထဲက တစ္ဦးတစ္ေယာက္က ေနထုိင္မေကာင္းျဖစ္ပါတယ္။ ခါတုိင္း ကုေနက် ဆရာ၀န္ကလည္း ခရီးထြက္ေနျပီး အဲဒီအခ်ိန္မွာ မရွိေလေတာ့ တျခားဆရာ၀န္တစ္ဦးကို သြားျပီး ပင့္ရပါမယ္။
အဲဒီဆရာ၀န္က အလုပ္ အင္မတန္မ်ား ပါတယ္။ အိမ္ပင့္လုိ႔လာမွာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာသိေတာ့ ဂုရုၾကီးက သူကုိယ္တုိင္ပဲ ပင့္ဖုိ႔သြားပါတယ္။ ေဆးခန္းေရာက္ေတာ့ လူနာေတြလဲ တစ္ေယာက္မွမရွိပါဘူး။ ဆရာ၀န္တစ္ဦးတည္း ထုိင္ေနတာေတြ႕ရပါတယ္။ ခါတုိင္းဆုိရင္ လူနာေတြအမ်ားၾကီးနဲ႔ ျပည့္က်ပ္ေနတာပါပဲ။ ဒါနဲ႔ ဂုရုၾကီးက ဒီလုိဆုိရင္ အိမ္ပင့္လုိ႔ ရမွာပဲဆုိျပီး ၀မ္းသာသြားပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ သိခ်င္တာနဲ႔ “ဆရာရယ္ ခါတုိင္းဆုိ လူေတြ အင္မတန္မ်ားတာပဲ။ ဒီကေန႔ေတာ့ လူနာလည္းမရွိပါလား”လို႔ ေမးမိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဆရာ၀န္က မ်က္ႏွာမသာ မယာနဲ႔ “ခါတုိင္းဆုိရင္ ဒီရာသီဥတုမ်ိဳးမွာ ကူးစက္တတ္တဲ့ ေရာဂါေတြဟာ သိပ္ျဖစ္ၾကတာပဲ။ အခုေတာ့ ဘာျဖစ္တယ္ မသိပါဘူးဗ်ာ။ ဒီႏွစ္မွာ ကူးစက္တဲ့ေရာဂါလဲ တစ္ခုမွ ေပၚမလာဘူး”လုိ႔ ျပန္ေျပာပါတယ္။
ဒါဟာဘယ္လုိ ဆရာ၀န္မ်ိဳးလဲ၊ ဆရာ၀န္အလုပ္ဟာ အလြန္မြန္ျမတ္တဲ့ အလုပ္အကိုင္ပဲ။ ဆရာ၀န္တုိင္းကေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိဆရာ၀န္မ်ိဳးနဲ႔လည္း ၾကံဳရဖူးပါတယ္။ လူေတြေရာဂါေတြ မ်ားမ်ားျဖစ္ဖုိ႔ ေတာင့္တေနတာပဲ။ ဒါမွ ၀င္ေငြေကာင္းေအာင္လုိ႔ ၾကားရတာ တယ္ဆုိးတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူမ်ားေတြကို အျပစ္ေျပာဖုိ႔ရာကေတာ့ အင္မတန္ လြယ္ပါတယ္။
ေယာဂီမ်ားအတြက္ ဆရာၾကီးဦးဂိုအင္ကာ၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဟာေျပာခ်က္ကို ၾကည္ၾကည္၀ိန္ ျမန္မာဘာသာျပန္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပထားသည္။
No comments:
Post a Comment