ဘံုမ်ား၏တည္ရာ

လူ႔ဘံု၊ တိရစၧာန္ဘံု၊ ျပိတၱာဘံုႏွင့္ အသူရကာယ္ဘံုတို႔သည္ ကမၻာေျမျပင္ေပၚ၌ တည္ရွိၾက၏။ ဘံုသီးျခားစီမရွိၾက။ ခႏၶာတုိ႔၏ ျဖစ္ျခင္းကိုပင္ ဘံုဟု မွတ္ယူရ၏။

ငရဲဘံုသည္ သီးျခားတည္ရွိ၏။ သိဥၥိဳ၀္း၊ ကာလသုတ္၊ သံဃာတ၊ ေရာရု၀၊ မဟာေရာရု၀၊ တာပန၊ မဟာတာပန၊ အ၀ီစိဟူ၍ ငရဲၾကီး ၈-ထပ္ရွိ၏။ ၎တုိ႔သည္ ကမၻာေျမျပင္ေအာက္၌ ယူဇနာ ၁၅၀၀၀ ေ၀းကြာေသာအရပ္မွစ၍ တစ္ဘံုႏွင့္တစ္ဘံု ယူဇနာ ၁၅၀၀၀စီ ကြာေ၀းလ်က္ တည္ရွိၾက၏။

နတ္ဘံုတို႔ကား စတုမဟာရာဇ္၊ တာ၀တိ ံသာ၊ ယာမာ၊ တုသိတာ၊ နိမၼာနရတိႏွင့္ ပရနိမၼိတ၀သ၀တၱိတို႔ ျဖစ္ၾက၏။

စတုမဟာရာဇ္နတ္ဘံုသည္ ယူဇနာ ၄၂၀၀၀ျမင့္ေသာ ယုဂႏၶိဳရ္ေတာင္ထိပ္မွစ၍ ေျမျပင္အထိ ပ်ံ႕ႏွံ႕၍ တည္၏။ တာ၀တိ ံသာသည္ ယူဇနာ ၈၄၀၀၀ ျမင့္ေသာ ျမင့္မုိရ္ေတာင္ထိမ္မွ စၾက၀ဠာတံတုိင္းအထိ ေကာင္းကင္၌ ပ်ံ႕ႏွံ႕၍ တည္၏။ က်န္နတ္ျပည္ ၄-ထပ္တုိ႔သည္လည္း ယူဇနာ ၄၂၀၀၀စီ အဆင့္ဆင့္ ျမင့္တက္သြားၾက၏။

ရူပျဗဟၼာ ၁၆-ဘံုတုိ႔ကို ၃၁-ဘံု ဇယား၌ ၉-ဆင့္ခြဲျပထား၏။
ပထမစ်ာန္ ၃-ဘံု = ျဗဟၼပါရိသဇၨာ၊ ျဗဟၼပုေရာဟိတာ၊ မဟာျဗဟၼာ။
ဒုတိယစ်ာန္ ၃-ဘံု = ပရိတၱာဘာ၊ အပၸမာဏာဘာ၊ အာဘႆရာ။
တတိယစ်ာန္ ၃-ဘံု = ပရိတၱသုဘာ၊ အပၸမာဏသုဘာ၊ သုဘကိဏွာ။
စတုတၳစ်ာန္ ၇-ဘံု = ေ၀ဟပၹိဳလ္၊ အသညသတ္တုိ႔ကို ၁-ဆင့္စီ၊ အ၀ိဟာ၊ အတပၸါ၊ သုဒႆာ၊ သုဒႆီ၊ အကနိ႒ဟူသည့္ သုဒၶါ၀ါသ ၅-ဘံုတုိ႔ကို ၅-ဆင့္ခြဲျပထား၏။

အထက္ပါ ဘံု ၇-ဆင့္တုိ႔သည္ ၁-ဆင့္လွ်င္ ယူဇနာ ၅၅၀၈၀၀၀ စီျမင့္တက္သြားၾက၏။

အရူပျဗဟၼာ ၄-ဘံုတုိ႔သည္လည္း အကနိ႒ဘံုအထက္၌ ယူဇနာ ၅၅၀၈၀၀၀ စီပင္ အဆင့္ဆင့္ ျမင့္တက္သြားၾက၏။

လူ႔ျပည္မွ အျမင့္ဆံုးဘ၀ဂ္ (ေန၀သညာ နာသညာယတနဘံု)သို႔ ယူဇနာေပါင္း ၇၁၈၅၆၀၀၀ ေ၀းကြာ၏။

လူ႔ျပည္မွ အ၀ီစိငရဲသို႔ ယူဇနာ ၁၂၀၀၀၀ ေ၀းကြာ၏။

ကမၻာေျမၾကီးသည္ ေျမသားအထုျဖစ္သည့္ ပံသုပထ၀ီ၌ ယူဇနာ ၁၂၀၀၀၀၊ ေက်ာက္သားအထုျဖစ္သည့္ သိလာပထ၀ီ၌ ယူဇနာ ၁၂၀၀၀၀၊ ႏွစ္ရပ္ေပါင္း ယူဇနာ ၂၄၀၀၀၀ အထုရွိသည္ဟု ဆုိထား၏။

မွတ္ခ်က္။ ။ အထက္ပါ ေျမထုပမာဏသည္ သိပၸံေတြ႕ရွိခ်က္ႏွင့္ မကိုက္ညီပါ။ သိပၸံေတြ႕ရွိခ်က္အရ ကမၻာေျမၾကီးသည္ သစ္ေတာ္သီး ပုံသဏၭာန္လံုးေနျပီး၊ အခ်င္းပမာဏမွာ မုိင္ ၈၀၀၀သာရွိသည္။ ထုိ႔အျပင္ ကမၻာေျမၾကီးကို ေရထုႏွင့္ ေလထုတုိ႔က မထားသည္လည္း မဟုတ္ပါ။ ကမၻာေျမၾကီးသည္ ေနကို လွည့္ပတ္လ်က္ အာကသ၌ ေရြ႕လ်ားေနေသာ ျဂိဳဟ္ငယ္ တစ္လံုးသာ ျဖစ္၏။

ယခုေခတ္လူတုိ႔သည္ ၁-ယူဇနာလွ်င္ ၈-မုိင္မွ ၁၃-မုိင္အထိရွိသည္ဟု ယူဆၾက၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကမၻာေျမၾကိး၏ အထုသည္ မုိင္ေပါင္း ၂၄၀၀၀၀x၈ ေက်ာ္ရွိေနသျဖင့္ သိပၸံအဆုိထက္ လြန္စာ ပိုမုိေနပါသည္။

အထက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ဘံုအကြာအေ၀းတို႔သည္ သီဟိုဠ္သာသနာကာလ၌ အႏုရုဒၶါမေထရ္ေရးသားသည့္ `အဘိဓမၼတၳသဂၤဟက်မး္တြင္ ေဖာ္ျပထားခ်က္မွ်သာ ျဖစ္သည္။ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားခဲ့သည္ဟု မွတ္ယူရန္မလုိပါ။

၃၁-ဘံုရွိသည့္ အေၾကာင္းကိုကား အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္ႏြယ္မူႏွင့္တကြ ဗုဒၶျမတ္စြာ ေဟာၾကားခဲ့ျခင္းျဖစ္၍ ယံုၾကည္ထုိက္ပါသည္။ ငရဲဘံု၊ နတ္ဘံု၊ ျဗဟၼာဘံုတုိ႔သည္ အလြန္ေ၀းကြာေသာ အရပ္မ်ား၌ တည္ရွိျခင္းကို ယံုၾကည္ထုိက္ပါသည္။

အဘိဓမၼာသည္ ပရမတၳတရား၏ သေဘာသဘာ၀တုိ႔ကို ေဟာၾကားထားသည့္ ေဒသနာျဖစ္ရာ ပရမတၳသေဘာတရားတုိ႔သည္သာ အေရးၾကီး၏။ ပညတ္တရားမွ်သာ ျဖစ္သည့္ ဘံုအကြာအေ၀းတို႔မွာ အေရးမၾကီးပါ။

ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္ စတုတၳအၾကိမ္ထုတ္ေ၀ေသာ ဗုဒၶအဘိဓမၼတရားေတာ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ ေဖာ္ျပေပးသည္။