အဘိညာအပၸနာ၀ီထိ

ရူပါ၀စရကုသိုလ္ ပဥၥမစ်ာန္ အပၸနာ၀ီထိကို အေျခခံ၍ ေလာကီအဘိညာဥ္ ၅-ပါးကိုရေအာင္ ေလ့က်င့္ႏုိင္၏။

(၁) ဣဒၶိ၀ိဓအဘိညာဥ္ = ကိုယ္ခြဲတစ္ရာ၊ တစ္ေထာင္စသည္ျဖင့္ ဖန္ဆင္းႏုိင္ေသာ အဘိဉာဏ္အထူး၊
(၂) ဒိဗၺစကၡဳအဘိညာဥ္ = နတ္မ်က္စိကဲ့သို႔ ေ၀းလံေသာအရပ္ သို႔မဟုတ္ ဖံုးကြယ္ထားသည့္ေနရာ၌ရွိေသာ အဆင္းသဏၭာန္ကို ျမင္ႏုိင္သည့္ အသိဉာဏ္၊

(၃) ဒိဗၺေသာတအဘိညာဥ္ = နတ္နားကဲ့သို႔ ေ၀းရပ္မွ အသံတုိ႔ကို ၾကားႏုိင္သည့္ အသိဉာဏ္အထူး၊
(၄) ပရစိတၱ၀ိဇာနနအဘိညာဥ္ = သူတစ္ပါးတုိ႔၏ စိတ္အၾကံကို သိႏုိင္ေသာ အသိဉာဏ္အထူး၊
(၅) ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိအဘိညာဥ္ = ေရွးအခါက ျပဳခဲ့ဖူးေသာ ဘ၀မ်ားစြာကို အဖန္ဖန္ ေအာက္ေမ့ႏုိင္သည့္ အသိဉာဏ္အထူး၊
၀ီထိပံု။ ။ န-ဒ-`မ-ပ-ဥ-ႏု-ေဂါ-ဘိ´-ဘြင္-

ကိုယ္ခြဲတစ္ေထာင္ ဖန္ဆင္းလုိေသာ ဣဒၶိမာပုဂၢိဳလ္သည္ ပထ၀ီကသိုဏ္းကိုအာရုံျပဳ၍ ရူပါ၀စရကုသိုလ္ ပဥၥမစ်ာန္ အပၸနာကို ခဏမွ်က်ေစျပီး ဘ၀င္က်ေစလ်က္ စ်ာန္မွထ၏။

ထျပီးလွ်င္ ဘ၀င္ကို ျပတ္ေစ၏။ `ငါ၏ကိုယ္သည္ထပ္တူ ကိုယ္ခြဲတစ္ေထာင္ျဖစ္ေစသတည္း´ဟု အဓိ႒ာန္လုိက္၊ ေစလုိက္၏။ ထုိ႔ေနာက္ ထုိျဖစ္လတၱံေသာ နိမၼိတရုပ္ တစ္ေထာင္ကို အာရုံျပဳ၍ မေနာဒြါရာ၀ဇၨန္းျဖစ္၏။

၎ေနာက္ မဟာကုသိုလ္ ဉာဏ္သမၸယုတ္ ဥေပကၡာေဇာသည္ ပရိကမ္၊ ဥပစာ၊ အႏုလံု၊ ေဂါၾတဘုဟု ၄-ၾကိမ္ျဖစ္၍ ခ်ဳပ္ျပီးလွ်င္ ထုိနိမၼိတရုပ္ ၁၀၀၀ကို အာရုံျပဳလ်က္ ရူပါ၀စရကုသိုလ္ ပဥၥမစ်ာန္စိတ္သည္ အဘိညာဥ္ကိစၥတပ္ကာ ၁-ၾကိမ္ျဖစ္၍ ခ်ဳပ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ ဘ၀င္က်၍ စ်ာန္မွ ထ၏။ ထုိအဓိ႒ာန္ အဘိညာဥ္ေဇာက်သည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ နိမၼိတရုပ္ ၁၀၀၀ ျဖစ္၏။

ၾကြင္းသည့္ အဘိညာအပၸနာ၀ီထိတုိ႔လည္း အလားတူျဖစ္ၾက၏။ ဒိဗၺေသာတ၊ ပရစိတၱ၀ိဇာနႏွင့္ ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိ အဘိညာဥ္တုိ႔ကို အလုိရွိေသာ္ ၾသဒါတကသိုဏ္းကို အာရုံျပဳ၍ ပဥၥမစ်ာန္၀င္စားရ၏။ ဒိဗၺစကၡဳ အဘိညာဥ္ကို အလုိရွိေသာ္ ေတေဇာကသိုဏ္းကို အာရုံျပဳ၍ ပဥၥမစ်ာန္ ၀င္စားရ၏။ ထုိ႔ေနာက္စ်ာန္မွထ၍ အလုိရွိသည္ကို ဓိ႒ာန္လုိက္၊ ေစလုိက္၏။ ထုိအခါ အလိုရွိေသာ အရာကို အာရုံျပဳလ်က္ ဥပစာရ သမာဓိေဇာ ၄-ၾကိမ္ႏွင့္ ရူပါ၀စရပဥၥမစ်ာန္ အဘိညာဥ္ေဇာ ၁-ၾကိမ္က်၏။ အဘိညာဥ္ေဇာက်သည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ အလိုရွိေသာအရာကို ျမင္၏။

ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္ စတုတၳအၾကိမ္ထုတ္ေ၀ေသာ ဗုဒၶအဘိဓမၼတရားေတာ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ ေဖာ္ျပေပးသည္။