ဇာတိပစၥယာ ဧရာမရဏံ ေသာက ပရိေဒ၀ဒုကၡ၊ ေဒါမနႆုပါယာသာ သမၻ၀ႏၱိ၊ ဇာတိဆုိတာက ေမြးဖြားတာ၊ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဟာ ေမြးလုိက္ျပီဆုိတာနဲ႔ ဒုကၡမလြတ္ကင္းႏုိင္ ေတာ့ပါဘူး။ အုိရမွာ နာရမွာ ေသရမွာ ဘယ္သူမွ မလႊဲေရွာင္ႏုိင္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဇာတိျဖစ္ရတာလဲ။ ဘာျဖစ္လုိ႔ ေမြးရတာလဲဆိုေတာ့ မိဘ၂-ပါး ဆံုစည္းရျခင္းေၾကာင့္လည္း ဟုတ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒါေၾကာင့္တင္ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ တျခားအေၾကာင္းေတြလဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဘ၀ပစၥယာဇာတိ = ဘ၀ဆုိတာကေတာ့ ျဖစ္ေနဆဲ၊ တစ္သက္လံုးဟာလည္း ျဖစ္ေနဆဲ ျဖစ္ေနဆဲပါပဲ။ အသက္ကုန္ဆံုးတဲ့ ေသေပါက္ေသ၀ေရာက္တဲ့အထိ ေရာက္ေနတာေတာင္မွ ျဖစ္ေနဆဲ ျဖစ္ေနဆဲက မကုန္ေသးပါဘူး။ ေသသြားျပီးေတာ့ ရုပ္ခႏၶာအစုၾကီးဟာ ပ်က္စီးျပိဳကြဲသြားပါတယ္။ နာမ္အစုကေတာ့ ေနာင္ျဖစ္ရမယ့္ဘ၀ရဲ႕ ပဋိသေႏၶစိတ္နဲ႔ တဆက္တည္းျဖစ္ျပီး ဒီဘ၀ဆုိတဲ့ျဖစ္ေနဆဲ ျဖစ္ေနဆဲက တစ္ခါဆက္ျပီး ျဖစ္လာျပန္ပါတယ္။
ေမးစရာတစ္ခုေပၚလာျပန္ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီဘ၀ ဘ၀ေခၚတဲ့ျဖစ္ေနဆဲ ျဖစ္ေနဆဲက ျဖစ္ေနရ ပါသလဲ။ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ပါလဲဆုိေတာ့ ဥပါဒါနပစၥယာ ဘေ၀ါ တြယ္တာမူေၾကာင့္ ဘ၀ျဖစ္လာရပါတယ္။ တြယ္တာမူကၾကီးေလေလ သခၤါရၾကီးေလေလပါဘဲ၊ အသက္ေသဆံုးခါနီး ေသေပါက္ေသ၀ေရာက္လာေတာ့ ဒီအင္မတန္ၾကီးေလးတဲ့ သခၤါရက ေနာက္ဘ၀တစ္ခု အသက္တစ္ခုကိုျဖစ္ဖုိ႔ ဖန္တီးေပးပါတယ္။
ဒီေတာ့ဘာေၾကာင့္ ဥပါဒါန္က စြဲလမ္းမူျဖစ္ရပါသလဲဆုိေတာ့ တဏွာပစၥယာ ဥပါဒါနံ လုိခ်င္တပ္မက္မူေၾကာင့္ စြဲလမ္းမူျဖစ္ရပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ လိုခ်င္တပ္မက္မူ တဏွာျဖစ္ရပါသလဲဆုိေတာ့ ေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာ၊ ၀ိပႆနာေယာဂီတုိင္းဟာ ဒါကိုကိုယ္ေတြ႕လက္ေတြ႕ ဘာ၀နာမယဉာဏ္အသိႏွင့္ သိရွိထင္ရွားလာပါလိမ့္မယ္။ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ ေ၀ဒနာတစ္ခုတစ္ခုေပၚလာရင္ အဲဒီေ၀ဒနာကို လုိခ်င္ေတာင့္တမူနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ မလုိခ်င္မုန္းထားမူနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ တံု႔ျပန္ပါလိမ့္မယ္။ ေ၀ဒနာက သာယာႏွစ္သက္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ သုခေ၀ဒနာဆုိရင္ လုိခ်င္ေတာင့္တမူနဲ႔ တုန္႔ျပန္ျပီး ေ၀ဒနာက မသာယာဘူးႏွစ္သက္ဖြယ္ရာ မေကာင္းဘူး၊ ဒုကၡေ၀ဒနာဆုိရင္ေတာ့ မလုိခ်င္ မုန္းထားမူနဲ႔ တုန္႔ျပန္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ေ၀ဒနာေတြက ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ျပန္ရပါသလဲဆုိျပန္ေတာ့ ဖႆပစၥယာ ေ၀ဒနာ ထိေတြ႕မူေၾကာင့္ ျဖစ္လာရပါတယ္။ ဘာနဲ႔ ထိေတြ႕မူလဲဆုိေတာ့ မ်က္စိနဲ႔ ရူပါရုံျမင္ကြင္း၊ နားနဲ႔ အသံ၊ ႏွာေခါင္းနဲ႔ အနံ႔၊ လွ်ာနဲ႔ အရသာ၊ ကိုယ္ခႏၶာနဲ႔ ထိပါးႏုိင္တာေတြ၊ စိတ္နဲ႔ အၾကံအစည္ စိတ္ကူးေတြ ထိမူေတြျဖစ္လာပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ ထိေတြ႕မူျဖစ္လာရျပန္သလဲဆုိေတာ့ သဠာယတနပစၥယာ ဖေႆာ ဒြါရ ၅-ပါး (အာယတနေျခာက္ပါး)တုိ႔ေၾကာင့္ ထိေတြ႕မူေတြ ျဖစ္လာရပါတယ္။ ဒြါရေျခာက္ပါးတုိ႔ဟာ အာရုံ ၆-ပါးနဲ႔ ထိေတြ႕ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကမၻာၾကီးတစ္ခုလံုး စၾက၀ဠာၾကီးတစ္ခုလံုးဟာ အာရုံေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျပည့္ၾကပ္ေနပါတယ္။ ဒီေတာ့ထိေတြ႕မူက ဒြါရတစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုနဲ႔ အာရုံတစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုနဲ႔ အျမဲပဲထိတြ႕ေနပါတယ္။ ဒီထိေတြ႕မူဟာ ဒြါရ ၆-ပါးေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ ဒြါရ ၆-ပါးျဖစ္ရျပန္သလဲလုိ႔ေမးျပန္ေတာ့ နာမရူပ ပစၥယာ သဠာယတနံ သတၱ၀ါတစ္ဦးဟာ အသက္ရယ္လုိ႔ ျဖစ္လာတယ္ဆုိတာနဲ႔ ရုပ္နဲ႔နာမ္ကလည္း စျပီးျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီရုပ္နာမ္တုိ႔ေၾကာင့္ ဒြါရ ၆-ပါး ျဖစ္လာပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ ရုပ္နာမ္ျဖစ္လာရပါသလဲဆုိျပန္ေတာ့ ၀ိညာဏပစၥယာ နာမရူပံ၊ ၀ိညာဏဆုိတဲ့ အာရုံကိုသိျခင္းသေဘာဟာ ျဖစ္လာျပီးတဲ့ ဘ၀ေဟာင္းရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က စုေတလုိက္တာနဲ႔ တစ္ျပိဳင္နက္ ေနာက္ျဖစ္ရမယ့္ ဘ၀သစ္ရဲ႕ကံေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ အတူတကြျဖစ္ၾကျပီး ျဖစ္ပ်က္ ျဖစ္ပ်က္တရားက စေတာ့တာပါပဲ။
ဒီေတာ့ ေမးရျပန္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ၀ိညာဏကျဖစ္ေပၚလာရပါသလဲဆုိေတာ့ သခၤါရပစၥယာ ၀ိညာဏံ သခၤါရတစ္ခုခုကိုျပဳတုိင္း ျပဳလုပ္တုိင္း ဒီသခၤါရဟာ ေနာင္ျဖစ္ရမယ့္ တစ္ခဏရဲ႕ စိတ္ကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ ေနာက္ျဖစ္ေပၚလာရတဲ့ ၀ိညာဏအသစ္ကို ျဖစ္ပၚေစပါတယ္။ ဒါေတြဟာ သဘာ၀ဓမၼေတြပါပဲ၊ ၀ိပႆနာေယာဂီတုိင္းဟာ မိမိတုိ႔ရဲ႕ အတြင္း အဇၥ်တၱကို ရူျပီးက်င့္တဲ့အခါမွာ ဒီအမွန္တရားေတြကို ဘာ၀နာမယဉာဏ္နဲ႔ ကိုယ္ေတြ႕ေတြ႕ထိ ခံစားႏုိင္ၾကပါလိမ့္မယ္။
ဘာ့ေၾကာင့္ သခၤါရျဖစ္လာရျပန္သလဲဆုိရင္ေတာ့ အ၀ိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ အမွန္ကို မသိမူေၾကာင့္ သခၤါရေတြျဖစ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ကို မသိမူဆိုတာ ေက်ာင္းမတက္လုိ႔ တကၠသိုလ္မေရာက္လုိ႔၊ က်မ္းဂန္ေတြေလ့လာမထားလုိ႔ မသိရတဲ့အသိမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာ၀နာမယဉာဏ္အသိနဲ႔ အဟုတ္တကယ္အမွန္ ျဖစ္ပ်က္ေနတာကို မသိတာျဖစ္ပါတယ္။ က်မး္ဂန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲတတ္တတ္ စာေတြတက္ေနရုံသက္သက္ပဲဆုိရင္ေတာ့ ဘာ၀နာမယဉာဏ္မဟုတ္ေတာ့ အ၀ိဇၨာက ရွိေနေသးတာပါပဲ။
ဒီေတာ့ စိတ္ရဲ႕ အနက္ရူိင္းဆံုးအပိုင္းမွာ ရုပ္နာမ္တရားေတြက အျမဲမျပတ္ျဖစ္ပ်က္ ျဖစ္ပ်က္ေနေသးတာပါပဲ။ မျမဲတဲ့ အနိစၥသစၥာ၊ ငါငါ့ဟာမဟုတ္တဲ့ အနတၱသစၥာ၊ မျမဲတဲ့အတြက္ ငါငါ့ဟာမဟုတ္တဲ့အတြက္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ဆင္းရဲျခင္းတရား ဒုကၡသစၥာ၊ ဒီသစၥာေတြကို ဘာ၀နာမယဉာဏ္အသိနဲ႔ အမွန္ကို မသိၾကေတာ့ ဒီမျမဲတဲ့ မရွိတဲ့ငါမဟုတ္တဲ့ ဆင္းရဲဲျခင္းကိုပဲ ရုပ္နာမ္တရားစုၾကီးကိုပဲ ခင္တြယ္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမဲတယ္ ရွိတယ္ ဟုတ္တယ္ ခင္တြယ္စရာၾကီးပဲလုိ႔ အထင္မွားေနတာဟာ အ၀ိဇၨာေပါ့။ ဒီအ၀ိဇၨာေၾကာင့္ စိတ္ရဲ႕အနက္ရူိင္းဆံုးအပိုင္းမွာ သခၤါရေတြပြားျပီးရင္းပြား ျဖစ္ေနပါတယ္။
“အ၀ိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ၊ သခၤါရပစၥယာ ၀ိညာဏံ၊ ၀ိညာဏပစၥယာ နာမရူပံ၊ နာမရူပပစၥယာ သဠာယတနံ၊ သဠာယတနမစၥယာ ဖေႆာ၊ ဖႆပစၥယာ ေ၀ဒနာ၊ ေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာ၊ တဏွာပစၥယာ ဥပါဒါနံ၊ ဥပါဒါနပစၥယာ ဘေ၀ါ၊ ဘ၀ပစၥယာ ဇာတိ၊ ဇာတိပစၥယာ ဧရာမရဏံ၊ ေသာက၊ ပရိေဒ၀၊ ဒုကၡ၊ ေဒါမန ႆုပါယာသာ သမၻ၀ႏၱိ၊ ဧ၀ေမတႆ ေက၀လႆ ဒုကၡကၡႏၶႆ၊ သမုဒေယာ ေဟာတိ”။
ဒီလုိနဲ႔ အမွန္ကိုမသိမူ အ၀ိဇၨာက စလုိက္တာ ဆင္းရဲဲျခင္း ဒုကၡေတြဟာ မေရမတြက္နုိင္ အတုိင္းအတာမရွိ ေတာင္ပံု ယာပံုေတြ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုကၡရဲ႕ အနက္ရူိင္းဆံုး ေရေသာက္ျမစ္ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းရင္းဟာ ထင္ရွားေပၚလြင္လာပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒုကၡျဖစ္ရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းအရင္းျဖစ္တဲ့ အ၀ိဇၨာကို ဘယ္လုိလုပ္ျပီး ရွင္းလင္းသုတ္သင္ရပါ့မလဲ။ ဒုကၡစက္၀ိုင္းတစ္ခုလံုးမွာ အ၀ိဇၨာက ေနရာတုိင္းမွာ ပါရွိေနေတာ့ ဘယ္ေနရာကေန သူ႔ကိုထုတ္ပစ္ရပါ့မလဲ။ ျဖတ္ေတာက္ပစ္ရပါ့မလဲ။ ဘ၀တစ္ခုစျပီး အသက္တစ္ေခ်ာင္းရယ္လုိ႔ စျပီဆုိတာနဲ႔ နာမရူပ ရုပ္နာမ္အစုၾကီး ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။
ေယာဂီမ်ားအတြက္ ဆရာၾကီးဦးဂိုအင္ကာ၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဟာေျပာခ်က္ကို ၾကည္ၾကည္၀ိန္ ျမန္မာဘာသာျပန္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပထားသည္။
ေမးစရာတစ္ခုေပၚလာျပန္ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီဘ၀ ဘ၀ေခၚတဲ့ျဖစ္ေနဆဲ ျဖစ္ေနဆဲက ျဖစ္ေနရ ပါသလဲ။ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ပါလဲဆုိေတာ့ ဥပါဒါနပစၥယာ ဘေ၀ါ တြယ္တာမူေၾကာင့္ ဘ၀ျဖစ္လာရပါတယ္။ တြယ္တာမူကၾကီးေလေလ သခၤါရၾကီးေလေလပါဘဲ၊ အသက္ေသဆံုးခါနီး ေသေပါက္ေသ၀ေရာက္လာေတာ့ ဒီအင္မတန္ၾကီးေလးတဲ့ သခၤါရက ေနာက္ဘ၀တစ္ခု အသက္တစ္ခုကိုျဖစ္ဖုိ႔ ဖန္တီးေပးပါတယ္။
ဒီေတာ့ဘာေၾကာင့္ ဥပါဒါန္က စြဲလမ္းမူျဖစ္ရပါသလဲဆုိေတာ့ တဏွာပစၥယာ ဥပါဒါနံ လုိခ်င္တပ္မက္မူေၾကာင့္ စြဲလမ္းမူျဖစ္ရပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ လိုခ်င္တပ္မက္မူ တဏွာျဖစ္ရပါသလဲဆုိေတာ့ ေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာ၊ ၀ိပႆနာေယာဂီတုိင္းဟာ ဒါကိုကိုယ္ေတြ႕လက္ေတြ႕ ဘာ၀နာမယဉာဏ္အသိႏွင့္ သိရွိထင္ရွားလာပါလိမ့္မယ္။ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ ေ၀ဒနာတစ္ခုတစ္ခုေပၚလာရင္ အဲဒီေ၀ဒနာကို လုိခ်င္ေတာင့္တမူနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ မလုိခ်င္မုန္းထားမူနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ တံု႔ျပန္ပါလိမ့္မယ္။ ေ၀ဒနာက သာယာႏွစ္သက္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ သုခေ၀ဒနာဆုိရင္ လုိခ်င္ေတာင့္တမူနဲ႔ တုန္႔ျပန္ျပီး ေ၀ဒနာက မသာယာဘူးႏွစ္သက္ဖြယ္ရာ မေကာင္းဘူး၊ ဒုကၡေ၀ဒနာဆုိရင္ေတာ့ မလုိခ်င္ မုန္းထားမူနဲ႔ တုန္႔ျပန္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ေ၀ဒနာေတြက ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ျပန္ရပါသလဲဆုိျပန္ေတာ့ ဖႆပစၥယာ ေ၀ဒနာ ထိေတြ႕မူေၾကာင့္ ျဖစ္လာရပါတယ္။ ဘာနဲ႔ ထိေတြ႕မူလဲဆုိေတာ့ မ်က္စိနဲ႔ ရူပါရုံျမင္ကြင္း၊ နားနဲ႔ အသံ၊ ႏွာေခါင္းနဲ႔ အနံ႔၊ လွ်ာနဲ႔ အရသာ၊ ကိုယ္ခႏၶာနဲ႔ ထိပါးႏုိင္တာေတြ၊ စိတ္နဲ႔ အၾကံအစည္ စိတ္ကူးေတြ ထိမူေတြျဖစ္လာပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ ထိေတြ႕မူျဖစ္လာရျပန္သလဲဆုိေတာ့ သဠာယတနပစၥယာ ဖေႆာ ဒြါရ ၅-ပါး (အာယတနေျခာက္ပါး)တုိ႔ေၾကာင့္ ထိေတြ႕မူေတြ ျဖစ္လာရပါတယ္။ ဒြါရေျခာက္ပါးတုိ႔ဟာ အာရုံ ၆-ပါးနဲ႔ ထိေတြ႕ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကမၻာၾကီးတစ္ခုလံုး စၾက၀ဠာၾကီးတစ္ခုလံုးဟာ အာရုံေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျပည့္ၾကပ္ေနပါတယ္။ ဒီေတာ့ထိေတြ႕မူက ဒြါရတစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုနဲ႔ အာရုံတစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုနဲ႔ အျမဲပဲထိတြ႕ေနပါတယ္။ ဒီထိေတြ႕မူဟာ ဒြါရ ၆-ပါးေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ ဒြါရ ၆-ပါးျဖစ္ရျပန္သလဲလုိ႔ေမးျပန္ေတာ့ နာမရူပ ပစၥယာ သဠာယတနံ သတၱ၀ါတစ္ဦးဟာ အသက္ရယ္လုိ႔ ျဖစ္လာတယ္ဆုိတာနဲ႔ ရုပ္နဲ႔နာမ္ကလည္း စျပီးျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီရုပ္နာမ္တုိ႔ေၾကာင့္ ဒြါရ ၆-ပါး ျဖစ္လာပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ ရုပ္နာမ္ျဖစ္လာရပါသလဲဆုိျပန္ေတာ့ ၀ိညာဏပစၥယာ နာမရူပံ၊ ၀ိညာဏဆုိတဲ့ အာရုံကိုသိျခင္းသေဘာဟာ ျဖစ္လာျပီးတဲ့ ဘ၀ေဟာင္းရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က စုေတလုိက္တာနဲ႔ တစ္ျပိဳင္နက္ ေနာက္ျဖစ္ရမယ့္ ဘ၀သစ္ရဲ႕ကံေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ အတူတကြျဖစ္ၾကျပီး ျဖစ္ပ်က္ ျဖစ္ပ်က္တရားက စေတာ့တာပါပဲ။
ဒီေတာ့ ေမးရျပန္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ၀ိညာဏကျဖစ္ေပၚလာရပါသလဲဆုိေတာ့ သခၤါရပစၥယာ ၀ိညာဏံ သခၤါရတစ္ခုခုကိုျပဳတုိင္း ျပဳလုပ္တုိင္း ဒီသခၤါရဟာ ေနာင္ျဖစ္ရမယ့္ တစ္ခဏရဲ႕ စိတ္ကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ ေနာက္ျဖစ္ေပၚလာရတဲ့ ၀ိညာဏအသစ္ကို ျဖစ္ပၚေစပါတယ္။ ဒါေတြဟာ သဘာ၀ဓမၼေတြပါပဲ၊ ၀ိပႆနာေယာဂီတုိင္းဟာ မိမိတုိ႔ရဲ႕ အတြင္း အဇၥ်တၱကို ရူျပီးက်င့္တဲ့အခါမွာ ဒီအမွန္တရားေတြကို ဘာ၀နာမယဉာဏ္နဲ႔ ကိုယ္ေတြ႕ေတြ႕ထိ ခံစားႏုိင္ၾကပါလိမ့္မယ္။
ဘာ့ေၾကာင့္ သခၤါရျဖစ္လာရျပန္သလဲဆုိရင္ေတာ့ အ၀ိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ အမွန္ကို မသိမူေၾကာင့္ သခၤါရေတြျဖစ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ကို မသိမူဆိုတာ ေက်ာင္းမတက္လုိ႔ တကၠသိုလ္မေရာက္လုိ႔၊ က်မ္းဂန္ေတြေလ့လာမထားလုိ႔ မသိရတဲ့အသိမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာ၀နာမယဉာဏ္အသိနဲ႔ အဟုတ္တကယ္အမွန္ ျဖစ္ပ်က္ေနတာကို မသိတာျဖစ္ပါတယ္။ က်မး္ဂန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲတတ္တတ္ စာေတြတက္ေနရုံသက္သက္ပဲဆုိရင္ေတာ့ ဘာ၀နာမယဉာဏ္မဟုတ္ေတာ့ အ၀ိဇၨာက ရွိေနေသးတာပါပဲ။
ဒီေတာ့ စိတ္ရဲ႕ အနက္ရူိင္းဆံုးအပိုင္းမွာ ရုပ္နာမ္တရားေတြက အျမဲမျပတ္ျဖစ္ပ်က္ ျဖစ္ပ်က္ေနေသးတာပါပဲ။ မျမဲတဲ့ အနိစၥသစၥာ၊ ငါငါ့ဟာမဟုတ္တဲ့ အနတၱသစၥာ၊ မျမဲတဲ့အတြက္ ငါငါ့ဟာမဟုတ္တဲ့အတြက္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ဆင္းရဲျခင္းတရား ဒုကၡသစၥာ၊ ဒီသစၥာေတြကို ဘာ၀နာမယဉာဏ္အသိနဲ႔ အမွန္ကို မသိၾကေတာ့ ဒီမျမဲတဲ့ မရွိတဲ့ငါမဟုတ္တဲ့ ဆင္းရဲဲျခင္းကိုပဲ ရုပ္နာမ္တရားစုၾကီးကိုပဲ ခင္တြယ္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမဲတယ္ ရွိတယ္ ဟုတ္တယ္ ခင္တြယ္စရာၾကီးပဲလုိ႔ အထင္မွားေနတာဟာ အ၀ိဇၨာေပါ့။ ဒီအ၀ိဇၨာေၾကာင့္ စိတ္ရဲ႕အနက္ရူိင္းဆံုးအပိုင္းမွာ သခၤါရေတြပြားျပီးရင္းပြား ျဖစ္ေနပါတယ္။
“အ၀ိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ၊ သခၤါရပစၥယာ ၀ိညာဏံ၊ ၀ိညာဏပစၥယာ နာမရူပံ၊ နာမရူပပစၥယာ သဠာယတနံ၊ သဠာယတနမစၥယာ ဖေႆာ၊ ဖႆပစၥယာ ေ၀ဒနာ၊ ေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာ၊ တဏွာပစၥယာ ဥပါဒါနံ၊ ဥပါဒါနပစၥယာ ဘေ၀ါ၊ ဘ၀ပစၥယာ ဇာတိ၊ ဇာတိပစၥယာ ဧရာမရဏံ၊ ေသာက၊ ပရိေဒ၀၊ ဒုကၡ၊ ေဒါမန ႆုပါယာသာ သမၻ၀ႏၱိ၊ ဧ၀ေမတႆ ေက၀လႆ ဒုကၡကၡႏၶႆ၊ သမုဒေယာ ေဟာတိ”။
ဒီလုိနဲ႔ အမွန္ကိုမသိမူ အ၀ိဇၨာက စလုိက္တာ ဆင္းရဲဲျခင္း ဒုကၡေတြဟာ မေရမတြက္နုိင္ အတုိင္းအတာမရွိ ေတာင္ပံု ယာပံုေတြ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုကၡရဲ႕ အနက္ရူိင္းဆံုး ေရေသာက္ျမစ္ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းရင္းဟာ ထင္ရွားေပၚလြင္လာပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒုကၡျဖစ္ရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းအရင္းျဖစ္တဲ့ အ၀ိဇၨာကို ဘယ္လုိလုပ္ျပီး ရွင္းလင္းသုတ္သင္ရပါ့မလဲ။ ဒုကၡစက္၀ိုင္းတစ္ခုလံုးမွာ အ၀ိဇၨာက ေနရာတုိင္းမွာ ပါရွိေနေတာ့ ဘယ္ေနရာကေန သူ႔ကိုထုတ္ပစ္ရပါ့မလဲ။ ျဖတ္ေတာက္ပစ္ရပါ့မလဲ။ ဘ၀တစ္ခုစျပီး အသက္တစ္ေခ်ာင္းရယ္လုိ႔ စျပီဆုိတာနဲ႔ နာမရူပ ရုပ္နာမ္အစုၾကီး ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။
ေယာဂီမ်ားအတြက္ ဆရာၾကီးဦးဂိုအင္ကာ၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဟာေျပာခ်က္ကို ၾကည္ၾကည္၀ိန္ ျမန္မာဘာသာျပန္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပထားသည္။
No comments:
Post a Comment