ျမတ္စြာဘုရားက ဆင္းရဲျဖစ္ရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းအျမစ္ကို ရွာေဖြတဲ့အခါမွာ စိတ္ကသာလွ်င္ ေကာင္းက်ိဳးဆုိးက်ိဳးကို ေပးႏုိင္ေၾကာင္းကို ေတြ႕ရွိလာပါတယ္။ ဒါကို ၀ိပႆနာ ေယာဂီေတြကလဲ မိမိတုိ႔ကိုယ္တုိင္ကိုယ္ေတြ႕ လက္ေတြ႕ခံစားႏုိင္၊ သိရွိႏုိင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက “မေနာပုဗၺဂၤမာ ဓမၼာ၊ မေနာေသ႒ာ မေနာမယာ”လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
မေနာပုဗၺဂၤမာ ဓမၼ=စိတ္သာလွ်င္ ေရွ႕သို႔သြားကုန္၏တဲ့။ အားလံုးအျပဳအမူေတြဟာ စိတ္ကသာစျပီးေနာက္က်မွ ႏူတ္အဆင့္ ကိုယ္အဆင့္ကို ေရာက္ၾကရပါတယ္။ မေနာေသ႒ာ= စိတ္သာလွ်င္ အၾကီးအမွဴး အအုပ္အခ်ဳပ္ျဖစ္ပါတယ္၊ စိတ္သာလွ်င္ အၾကီးဆံုး အေရးၾကီးဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ မေနာမယာ=စိတ္ျဖင့္ သာလွ်င္ ျဖစ္ကုန္၏တဲ့။ ေလာကမွာ ေတြ႕ၾကံဳရ သမွ်ေကာင္းမူ၊ မေကာင္းမူေတြက စိတ္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မူေတြဟာ စိတ္ရဲ႕ ရလဒ္ေတြပါပဲ။
ေနာက္ျပီးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာခဲ့တာလဲ ရွိပါေသးတယ္။ “တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူသည္ ပစ္မွားလုိေသာ မေကာင္းေသာစိတ္ျဖင့္ ေျပာဆုိျပဳမူခဲ့သည္ရွိေသာ္ ထုိသူ၏ ေနာက္သို႔ လွည္းဘီးသည္ ႏြား၏ေျခရာကို အစဥ္လုိက္သကဲ့သို႔ ဆင္းရဲျခင္းသည္ အစဥ္လုိက္ပါလိမ့္မယ္”တဲ့။ ဘယ္ကိုမွ ေျပးလုိ႔ မလြတ္ႏုိင္ပါဘူး။
ေနာက္တစ္ခုကလည္း “ေကာင္းေသာျဖဴစင္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ေျပာဆုိျပဳမူခဲ့သည္ရွိေသာ္ သူ၏ေနာက္သို႔ အရိပ္သည္အစဥ္ လိုက္သကဲ့သို႔ ခ်မး္သာျခင္းသည္လည္း အစဥ္လုိက္ေလ၏”တဲ့။ စိတ္သာလွ်င္ အေရးအၾကီးဆံုးပါပဲ။ စိတ္သာလွ်င္ အေျခခံပါပဲ။ အေျခခံ စိတ္ကသာ သီးၾကပါလိမ့္မယ္။ အေျခခံက မသန္႔ရွင္းရင္ေတာ့ မေကာင္းတဲ့ သီးေတြသာ သီးၾကပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားက -
ဣဓ တပၸတိ ေပစၥ တပၸတိ၊
ပါပကာရီ ဥဘယတၳ တပၸတိ။
ဣဓ နႏၵတိ ေပစၥ နႏၵတိ၊
ကတပုေညာ ဥဘယတၳ နႏၵတိ။
မေကာင္းမူအကုသိုလ္ကို ျပဳလုပ္တဲ့သူဟာ အခုလဲ ဆင္းရဲျခင္းကို ခံရတတ္တယ္။ ေနာင္လဲ ေနာင္ဘ၀ေတြမွာလဲ ဆင္းရဲဲျခင္းကို ခံရပါလိမ့္ဦးမယ္။
ေကာင္းမူကုသိုလ္ကို ျပဳလုပ္တဲ့သူကေတာ့ အခုလဲခ်မ္းသာကို ခံစားရတယ္။ ေနာင္လဲ ေနာက္ဘ၀ ဘ၀ေတြမွာလဲ ခ်မ္းသာကို ခံစားရပါလိမ့္ဦးမယ္တဲ့။ ဒါေတြဟာ ဘုရားေဟာမုိ႔ က်မ္းဂန္လာမုိ႔ ဆရာသမားကေျပာလုိ႔ လက္ခံၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေယာဂီတုိ႔ဟာ မိမိတုိ႔ကိုယ္တုိင္ ကိုယ္ေတြ႕ လက္ေတြ႕ အမွန္သစၥာတရား၊ သဘာ၀တရား၊ ဓမၼတာတရားမ်ားကို ေဖာက္ထြင္းသိရွိလာၾကပါလိမ့္မယ္။ ဆက္လက္ျပီး ၀ိပႆနာကို ဒီကမၼ႒ာန္းနည္းနဲ႔ က်င့္သြားမယ္ဆုိရင္ စိတ္ထဲမွာ အကုသုိလ္ စိတ္တစ္ခုခု မရွိဘူးဆိုရင္ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ဟာ မေကာင္းတဲ့ ကိုယ္အျပဳအမူ၊ ႏူတ္အျပဳအမူေတြကို မလုပ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒီဟာလဲ ထင္ရွားလာပါလိမ့္မယ္။
စိတ္ထဲမွာ အကုသိုလ္စိတ္တစ္ခုခု ပြားလိုက္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ စိတ္ဆင္းရဲရပါတယ္။ စိတ္ရူပ္ေထြးရပါတယ္။ ပူေလာင္တဲ့ေ၀ဒနာေတြကို ခံစားရတတ္ပါတယ္။ မ်ိဳးေစ့ကိုက စိတ္ဆင္းရဲေစတတ္တဲ့ မ်ိဳးေစ့ဆုိေတာ့ ဒီမ်ိဳးေစ့က ၾကီးထြားလာေလေလ စိတ္ဆင္းရဲဒုကၡေတြက မ်ားေလေလ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ေဒါသစိတ္၊ မလုိမုန္းထားစိတ္၊ မေကာင္းတဲ့ စိတ္မ်ိဳးေစ့ေတြ စျပီးပ်ိဳးစဥ္အခါက မသာယာတဲ့ ေ၀ဒနာေတြကို ခံစားၾကရေတာ့ ဒီမသာယာတဲ့ ေ၀ဒနာေတြကို စိတ္ရဲ႕ အနက္ရူိင္းဆံုးေနရာက အတံုံံ႕အျပန္လုပ္ပါတယ္။ ဒါဟာစိတ္ရဲ႕ အက်င့္ပံုစံျဖစ္ေနျပီးေတာ့ ေဒါသစိတ္ အကုသိုလ္စိတ္ေတြဟာ မ်ားသထက္မ်ား၊ ပြားသထက္ပြားလာျပီး ဒီအက်င့္ေတြက ပိုပိုစြဲျမဲလာပါတယ္။ ခံစားရတဲ့ ေ၀ဒနာက မေကာင္းေတာ့ အကုသိုလ္မူ ပြားပါတယ္။ အကုသိုလ္မူေတြပြားေတာ့ မေကာင္းတဲ့ ေ၀ဒနာေတြကို ခံစားရပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ အျပန္အလွန္ျဖစ္ေနျပီး မုန္႔လံုးစကၠဴကပ္ျဖစ္ၾကေတာ့ အက်င့္ပံုစံက ဒီထက္ပိုပိုျပီး စြဲျမဲလာျပီးေတာ့ အားေကာင္းလာျပီးေတာ့ ဆင္းရဲဒုကၡက မရပ္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ ဒီဆင္းရဲ အတိထဲမွာပဲ ေနရပါေတာ့တယ္။ အလားတူပါပဲ။ စိတ္ထဲမွာ ေမတၱာကရုဏာ စိတ္ေကာင္းေတြရွိမွ ကုသိုလ္ေကာင္းမူကိုလည္း၊ ကိုယ္ႏူတ္အျပဳအမူေတြနဲ႔ လုပ္ကိုင္ႏုိင္ျပီး စိတ္ေအးခ်မ္းမူ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမူတုိ႔ကို ခံစားနုိင္ပါတယ္ ဆုိတာဟာလည္း ထင္ရွားလာပါတယ္။ မ်ိဳးေစ့က ေကာင္းတဲ့မ်ိဳးေစ့ကိုး။ ေအးျငိမ္းခ်မ္းသာကို ခံစားလာရေတာ့ စိတ္ကလည္း ေအးျငိမ္းခ်မး္သာတဲ့ အက်င့္ပံုစံကို ရသြားျပီး ေရွ႕ဆက္ျပီးေတာ့ ေအးျငိမ္းခ်မ္းသာမူကိုသာ ပြားေတာ့တာပါပဲ။
စိတ္ေအးျငိမ္းခ်မ္းသာေတာ့ ေကာင္းတဲ့ ကုိယ္ႏူတ္အျပဳအမူေတြ ကိုလည္း ျပဳလုပ္ပါတယ္။ ေကာင္းမူေတြကို လုပ္ေတာ့ စိတ္ေအးခ်မ္းလာပါတယ္။ အခုေအးျငိမ္းခ်မ္းသာတယ္။ ေနာင္လဲေအးျငိမ္း ခ်မ္းသာလိမ့္ဦးမယ္။ ေအးျငိမ္းခ်မ္းသာမူေတြ တုိးပြားလာၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဟာျပင္ပက တန္ခိုးအာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ တရားကို နားလည္လာေတာ့ ဆင္းရဲျခင္းျဖစ္တာေတြကို မလုပ္ေတာ့ဘဲ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေအးျမခ်မ္းသာျခင္း ျဖစ္လာတာကိုပဲ လုပ္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ ဓမၼတာပါပဲ။
ေ၀ဒနာကိုရူရာမွာ ၾကမ္းတမ္းကေန သိမ္ေမြ႕၊ သိမ္ေမြ႕လာေတာ့ အသိမ္ေမြ႕ဆံုးအထိ ေရာက္လာေတာ့ တရားဓမၼေတြဟာ ပိုပိုရွင္းလင္း ျပတ္သားလာတာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ တရားဟာ လက္ေတြ႕ခံစားရတဲ့အခါဆုိရင္ ပိုျပီးရွင္းလင္းျပီး လြယ္ကူလာပါတယ္။ ဒါဟာ စိႏၱာမယဉာဏ္ ဦးေႏွာက္အသိဉာဏ္နဲ႔ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို အင္မတန္ ဂရုစိုက္ရပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ဆိုတာဘာလဲ - စိတ္ကဘယ္လုိ အလုပ္လုပ္ရတာလဲ ဆုိတာကို သိဖုိ႔ရာကိုလုိပါတယ္။
၀ိပႆနာကို က်င့္ေနတုန္းမွာ ငယ္ထိပ္ကေန ေျခဖ်ားအထိ ရူတဲ့အခါမွာ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္ေနပံု အမွန္တရားကိုသာ ရူေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္မူအမွန္တရားကိုလည္း ရူေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ဆက္ျပီးရူသြားတဲ့အခါ ရုပ္နာမ္-၂ပါးစလံုးရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြဟာလဲ ထင္ရွားလာပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက ရုပ္ခႏၶာကို အစိတ္စိတ္အျမြာျမြာခြဲျပီး ရူသလုိ စိတ္ကိုလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖံုဖံု ခြဲစိတ္ျပီး ေလ့လာဆည္းပူးခဲ့တဲ့ အခါက်ေတာ့ စိတ္ဟာ အမ်ိဳးေပါင္း ၁၂၁-မ်ိဳးရွိျပီး ေစတသိက္ေပါင္း ၅၂-မ်ိဳးရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရွိခဲ့ပါတယ္။
ေယာဂီမ်ားအတြက္ ဆရာၾကီးဦးဂိုအင္ကာ၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဟာေျပာခ်က္ကို ၾကည္ၾကည္၀ိန္ ျမန္မာဘာသာျပန္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပထားသည္။
ေနာက္ျပီးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာခဲ့တာလဲ ရွိပါေသးတယ္။ “တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူသည္ ပစ္မွားလုိေသာ မေကာင္းေသာစိတ္ျဖင့္ ေျပာဆုိျပဳမူခဲ့သည္ရွိေသာ္ ထုိသူ၏ ေနာက္သို႔ လွည္းဘီးသည္ ႏြား၏ေျခရာကို အစဥ္လုိက္သကဲ့သို႔ ဆင္းရဲျခင္းသည္ အစဥ္လုိက္ပါလိမ့္မယ္”တဲ့။ ဘယ္ကိုမွ ေျပးလုိ႔ မလြတ္ႏုိင္ပါဘူး။
ေနာက္တစ္ခုကလည္း “ေကာင္းေသာျဖဴစင္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ေျပာဆုိျပဳမူခဲ့သည္ရွိေသာ္ သူ၏ေနာက္သို႔ အရိပ္သည္အစဥ္ လိုက္သကဲ့သို႔ ခ်မး္သာျခင္းသည္လည္း အစဥ္လုိက္ေလ၏”တဲ့။ စိတ္သာလွ်င္ အေရးအၾကီးဆံုးပါပဲ။ စိတ္သာလွ်င္ အေျခခံပါပဲ။ အေျခခံ စိတ္ကသာ သီးၾကပါလိမ့္မယ္။ အေျခခံက မသန္႔ရွင္းရင္ေတာ့ မေကာင္းတဲ့ သီးေတြသာ သီးၾကပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားက -
ဣဓ တပၸတိ ေပစၥ တပၸတိ၊
ပါပကာရီ ဥဘယတၳ တပၸတိ။
ဣဓ နႏၵတိ ေပစၥ နႏၵတိ၊
ကတပုေညာ ဥဘယတၳ နႏၵတိ။
မေကာင္းမူအကုသိုလ္ကို ျပဳလုပ္တဲ့သူဟာ အခုလဲ ဆင္းရဲျခင္းကို ခံရတတ္တယ္။ ေနာင္လဲ ေနာင္ဘ၀ေတြမွာလဲ ဆင္းရဲဲျခင္းကို ခံရပါလိမ့္ဦးမယ္။
ေကာင္းမူကုသိုလ္ကို ျပဳလုပ္တဲ့သူကေတာ့ အခုလဲခ်မ္းသာကို ခံစားရတယ္။ ေနာင္လဲ ေနာက္ဘ၀ ဘ၀ေတြမွာလဲ ခ်မ္းသာကို ခံစားရပါလိမ့္ဦးမယ္တဲ့။ ဒါေတြဟာ ဘုရားေဟာမုိ႔ က်မ္းဂန္လာမုိ႔ ဆရာသမားကေျပာလုိ႔ လက္ခံၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေယာဂီတုိ႔ဟာ မိမိတုိ႔ကိုယ္တုိင္ ကိုယ္ေတြ႕ လက္ေတြ႕ အမွန္သစၥာတရား၊ သဘာ၀တရား၊ ဓမၼတာတရားမ်ားကို ေဖာက္ထြင္းသိရွိလာၾကပါလိမ့္မယ္။ ဆက္လက္ျပီး ၀ိပႆနာကို ဒီကမၼ႒ာန္းနည္းနဲ႔ က်င့္သြားမယ္ဆုိရင္ စိတ္ထဲမွာ အကုသုိလ္ စိတ္တစ္ခုခု မရွိဘူးဆိုရင္ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ဟာ မေကာင္းတဲ့ ကိုယ္အျပဳအမူ၊ ႏူတ္အျပဳအမူေတြကို မလုပ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒီဟာလဲ ထင္ရွားလာပါလိမ့္မယ္။
စိတ္ထဲမွာ အကုသိုလ္စိတ္တစ္ခုခု ပြားလိုက္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ စိတ္ဆင္းရဲရပါတယ္။ စိတ္ရူပ္ေထြးရပါတယ္။ ပူေလာင္တဲ့ေ၀ဒနာေတြကို ခံစားရတတ္ပါတယ္။ မ်ိဳးေစ့ကိုက စိတ္ဆင္းရဲေစတတ္တဲ့ မ်ိဳးေစ့ဆုိေတာ့ ဒီမ်ိဳးေစ့က ၾကီးထြားလာေလေလ စိတ္ဆင္းရဲဒုကၡေတြက မ်ားေလေလ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ေဒါသစိတ္၊ မလုိမုန္းထားစိတ္၊ မေကာင္းတဲ့ စိတ္မ်ိဳးေစ့ေတြ စျပီးပ်ိဳးစဥ္အခါက မသာယာတဲ့ ေ၀ဒနာေတြကို ခံစားၾကရေတာ့ ဒီမသာယာတဲ့ ေ၀ဒနာေတြကို စိတ္ရဲ႕ အနက္ရူိင္းဆံုးေနရာက အတံုံံ႕အျပန္လုပ္ပါတယ္။ ဒါဟာစိတ္ရဲ႕ အက်င့္ပံုစံျဖစ္ေနျပီးေတာ့ ေဒါသစိတ္ အကုသိုလ္စိတ္ေတြဟာ မ်ားသထက္မ်ား၊ ပြားသထက္ပြားလာျပီး ဒီအက်င့္ေတြက ပိုပိုစြဲျမဲလာပါတယ္။ ခံစားရတဲ့ ေ၀ဒနာက မေကာင္းေတာ့ အကုသိုလ္မူ ပြားပါတယ္။ အကုသိုလ္မူေတြပြားေတာ့ မေကာင္းတဲ့ ေ၀ဒနာေတြကို ခံစားရပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ အျပန္အလွန္ျဖစ္ေနျပီး မုန္႔လံုးစကၠဴကပ္ျဖစ္ၾကေတာ့ အက်င့္ပံုစံက ဒီထက္ပိုပိုျပီး စြဲျမဲလာျပီးေတာ့ အားေကာင္းလာျပီးေတာ့ ဆင္းရဲဒုကၡက မရပ္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ ဒီဆင္းရဲ အတိထဲမွာပဲ ေနရပါေတာ့တယ္။ အလားတူပါပဲ။ စိတ္ထဲမွာ ေမတၱာကရုဏာ စိတ္ေကာင္းေတြရွိမွ ကုသိုလ္ေကာင္းမူကိုလည္း၊ ကိုယ္ႏူတ္အျပဳအမူေတြနဲ႔ လုပ္ကိုင္ႏုိင္ျပီး စိတ္ေအးခ်မ္းမူ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမူတုိ႔ကို ခံစားနုိင္ပါတယ္ ဆုိတာဟာလည္း ထင္ရွားလာပါတယ္။ မ်ိဳးေစ့က ေကာင္းတဲ့မ်ိဳးေစ့ကိုး။ ေအးျငိမ္းခ်မ္းသာကို ခံစားလာရေတာ့ စိတ္ကလည္း ေအးျငိမ္းခ်မး္သာတဲ့ အက်င့္ပံုစံကို ရသြားျပီး ေရွ႕ဆက္ျပီးေတာ့ ေအးျငိမ္းခ်မ္းသာမူကိုသာ ပြားေတာ့တာပါပဲ။
စိတ္ေအးျငိမ္းခ်မ္းသာေတာ့ ေကာင္းတဲ့ ကုိယ္ႏူတ္အျပဳအမူေတြ ကိုလည္း ျပဳလုပ္ပါတယ္။ ေကာင္းမူေတြကို လုပ္ေတာ့ စိတ္ေအးခ်မ္းလာပါတယ္။ အခုေအးျငိမ္းခ်မ္းသာတယ္။ ေနာင္လဲေအးျငိမ္း ခ်မ္းသာလိမ့္ဦးမယ္။ ေအးျငိမ္းခ်မ္းသာမူေတြ တုိးပြားလာၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဟာျပင္ပက တန္ခိုးအာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ တရားကို နားလည္လာေတာ့ ဆင္းရဲျခင္းျဖစ္တာေတြကို မလုပ္ေတာ့ဘဲ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေအးျမခ်မ္းသာျခင္း ျဖစ္လာတာကိုပဲ လုပ္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ ဓမၼတာပါပဲ။
ေ၀ဒနာကိုရူရာမွာ ၾကမ္းတမ္းကေန သိမ္ေမြ႕၊ သိမ္ေမြ႕လာေတာ့ အသိမ္ေမြ႕ဆံုးအထိ ေရာက္လာေတာ့ တရားဓမၼေတြဟာ ပိုပိုရွင္းလင္း ျပတ္သားလာတာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ တရားဟာ လက္ေတြ႕ခံစားရတဲ့အခါဆုိရင္ ပိုျပီးရွင္းလင္းျပီး လြယ္ကူလာပါတယ္။ ဒါဟာ စိႏၱာမယဉာဏ္ ဦးေႏွာက္အသိဉာဏ္နဲ႔ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို အင္မတန္ ဂရုစိုက္ရပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ဆိုတာဘာလဲ - စိတ္ကဘယ္လုိ အလုပ္လုပ္ရတာလဲ ဆုိတာကို သိဖုိ႔ရာကိုလုိပါတယ္။
၀ိပႆနာကို က်င့္ေနတုန္းမွာ ငယ္ထိပ္ကေန ေျခဖ်ားအထိ ရူတဲ့အခါမွာ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္ေနပံု အမွန္တရားကိုသာ ရူေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္မူအမွန္တရားကိုလည္း ရူေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ဆက္ျပီးရူသြားတဲ့အခါ ရုပ္နာမ္-၂ပါးစလံုးရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြဟာလဲ ထင္ရွားလာပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက ရုပ္ခႏၶာကို အစိတ္စိတ္အျမြာျမြာခြဲျပီး ရူသလုိ စိတ္ကိုလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖံုဖံု ခြဲစိတ္ျပီး ေလ့လာဆည္းပူးခဲ့တဲ့ အခါက်ေတာ့ စိတ္ဟာ အမ်ိဳးေပါင္း ၁၂၁-မ်ိဳးရွိျပီး ေစတသိက္ေပါင္း ၅၂-မ်ိဳးရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရွိခဲ့ပါတယ္။
ေယာဂီမ်ားအတြက္ ဆရာၾကီးဦးဂိုအင္ကာ၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဟာေျပာခ်က္ကို ၾကည္ၾကည္၀ိန္ ျမန္မာဘာသာျပန္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပထားသည္။
No comments:
Post a Comment