ဒီရုပ္နာမ္အစုကြင္းဆက္ကို သုတ္သင္ပစ္ရမယ္၊ ထုတ္ပစ္ရမယ္ဆုိရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ပစ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါလဲမျဖစ္နုိင္ေသးပါဘူး။ ကိုယ္ကိုယ္ကို သတ္တယ္ဆုိတာဟာ အင္မတန္စိတ္ေသာက စိတ္ဆင္းရဲျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ ကိစၥဆုိေတာ့ ေနာက္ျဖစ္ရမယ့္ ဘ၀ဟာလည္း ဒုကၡေတြမ်ားမယ့္ ဘ၀ေတြဆုိေတာ့ ဒုကၡနယ္ထဲမွာပဲ ရွိေနဦးမွာပါပဲ။ ဒုကၡကို ပိုျပီးသာ ပြားေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဘာလုပ္ရပါ့မလဲ။ သဠာယတနျဖစ္တဲ့ ဒြါရ ၆-ပါးကို ဖ်က္စီးပစ္လုိက္ရင္ ဘယ္ႏွယ္ေနမလဲ။ ဖ်က္ဆီးပစ္လုိက္ၾကရမလား။ မ်က္စိ နား ႏွာေခါင္း လွ်ာ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကို ဖ်က္ဆီးပစ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ကိုေရာ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ဖ်က္ဆီးပစ္ရပါ့မလဲ။ ဒါလဲသတ္ေသမွ ရမယ့္ကိစၥပါပဲ။ ဒါဟာလည္း အေျဖမဟုတ္ေသးပါဘူး။ ဒါျဖင့္ရင္ ဒြါရ ၆-ပါးကို မဖ်က္ဆီးဘဲနဲ႔ အာရုံ ၆-ပါး ျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ဟာေတြပါပဲ။ ဘယ္လုိမွလဲ ထြက္ေျပးလုိ႔လဲ မလြတ္ႏုိင္ပါဘူး။ အာရုံတစ္ခုခုနဲ႔ ထိေတြ႕ခံစားလုိက္ရတယ္ဆုိတာနဲ႔ ေ၀ဒနာကျဖစ္ေပၚေတာ့တာပဲ။ ေျပးေပါက္မရွိပါဘူး။
ဒီလုိဆက္ဆက္ျပီးေတာ့ ရူသြားေတာ့ ပညာကေပၚေပါက္ ထြန္းလင္းလာပါတယ္။ ဒီဒုကၡကြင္းဆက္ၾကီး ျဖတ္ရမယ့္ေနရာ၊ ျဖတ္ရမယ့္ကြင္းဆက္ကေတာ့ အမွန္ကိုမသိမူ၊ အ၀ိဇၨာကြင္းဆက္ေတြပါပဲ၊ အမွန္ကို မသိမူေၾကာင့္ ထိေတြ႕မူေ၀ဒနာကို ခံစားသိရွိရတုိင္း လုိခ်င္ေတာ့တမူ တြယ္တာမူေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ အမွန္ကိုမသိရတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ေလာဘ ေဒါသေတြလဲ ပြားမ်ားလာပါတယ္။ အျမင္မွန္ကို သိတဲ့ပညာ ဘာ၀နာမယပညာရျပီဆုိရင္ေတာ့ ေ၀ဒနာတုိင္း ေ၀ဒနာတုိင္းဟာ ပညာကိုသာ ထပ္ပြားေစျပီး ဘ၀ကလြတ္ေျမာက္ေစတဲ့ စက္၀ုိင္း ဓမၼစက္၀ုိင္း ဓမၼစကၠပ၀တၱနေပါ့။
ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အထြက္အထိပ္သို႔ ေရာက္ရွိမူမွာ ထိေတြ႕မူ ေ၀ဒနာဟာ အင္မတန္ အေရးၾကီးတဲ့အခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေ၀ဒနာ ေ၀ဒနာကေန လမ္းခြဲ ၂-ခု ျဖစ္ျပီး လမ္း ၂-လမ္း ခြဲထြက္ပါတယ္။ ပထမလမ္းေၾကာင္းကေတာ့ ဒုကၡ သမုဒယ ဂါမိနိ ပဋိပဒါ ဒုကၡျဖစ္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္းလမ္း၊ ဒုကၡေတြပြားသထက္ပြားေနတဲ့ အေၾကာင္းလမ္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ေလွ်ာက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တုိင္းဟာ ဒုကၡနယ္ထဲကကို မလြတ္ႏုိင္ဘဲ ဒုကၡေတြမ်ားသထက္ မ်ားေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဒုကၡ ဘယ္ကေန စလာရသလဲဆုိေတာ့ သိရွိခံစားမူ ေ၀ဒနာကေနစပါတယ္။ ဒုတိယလမ္းေၾကာင္းကေတာ့ ဒုကၡ နိေရာဓ ဂါမိနိ ပဋိပဒါ ဒုကၡေတြကင္းျငိမ္းေနတဲ့လမ္း ပယ္ေပ်ာက္ေစတဲ့လမ္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေ၀ဒနာေတြက ဒုကၡကိုျဖစ္ေစတတ္သလုိ ဒီေ၀ဒနာကပဲ ဒုကၡကို ျငိမ္းေစတတ္ပါတယ္။
တရားရူေနစဥ္အခါမွာ ေ၀ဒနာကို ရူတုိင္းရူတုိင္း ဘာ၀နာမယဉာဏ္နဲ႔ အမွန္ကိုသိျပီး ဘယ္ေလာက္ပဲ သိမ္ေမြ႕တဲ့ သာယာတဲ့ သုခေ၀ဒနာမ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အနိစၥမွ်သာပါပဲ မျမဲၾကပါလားဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ရူေနျပီး ဘယ္ေလာက္ပဲ မခံစာတဲ့ မသာယာတဲ့ ဒုကၡေ၀ဒနာပဲျဖစ္ျဖစ္ မလိုမုန္းထားတဲ့စိတ္၊ မႏွစ္သက္တဲ့စိတ္တုိ႔နဲ႔ တံု႔ျပန္မူ မလုပ္ဘူးဆုိရင္ ဘာ၀နာမယဉာဏ္ေတြ ပြားေနျပီး သခၤါရမျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ေ၀ဒနာကြင္းဆက္မွာ သခၤါရအသစ္ေတြ မပြားေတာ့ဘဲ အသိမွန္ အျမင္မွန္ကို ရၾကတာေပါ့။ စိႏၱာမယဉာဏ္၊ သုတမယဉာဏ္နဲ႔ စိတ္ရဲ႕ အေပၚယံပိုင္းနဲ႔ပဲ ဆုိရင္ေတာ့ ဒီကိစၥဟာ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။
သခၤါရစျပီး ျဖစ္ေပၚလာတဲ့စိတ္ရဲ႕ အနက္ရိူင္းဆံုးအပိုင္းမွာ ဘာ၀နာမယဉာဏ္နဲ႔ မွသာျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ရဲ႕ နက္ရူိင္းတဲ့အပိုင္းမွာ သခၤါရတစ္ခုစျပီး ပြားျပီဆုိရင္ သိမ္ေမြ႕ေ၀ဒနာကို ခံစားရပါတယ္။ ဒီေ၀ဒနာကို တုန္႔ျပန္မူမလုပ္ဘဲ ဥေပကၡာနဲ႔ ရူေနလုိက္မယ္ဆုိရင္ သခၤါရအသစ္ေတြ မပြားေတာ့ပါဘူး။ သခၤါရအသစ္ေတြ မပြားေတာ့ဘူးဆုိတဲ့အခါမွာ စိတ္ရဲ႕ နက္ရူိင္းတဲ့အပိုင္းမွာရွိတဲ့ ဘ၀ဘ၀စုေပါင္းျပီး သယ္ပိုးယူေဆာင္လာခဲ့တဲ့ သခၤါရအေဟာင္းေတြ ကံေၾကြးကံေဟာင္းေတြက စိတ္ရဲ႕ အေပၚယံ မ်က္ႏွာျပင္ကိုတက္လာၾကျပီး ေပ်ာက္ကြယ္ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားၾကပါတယ္။ ေပၚထြက္လာလုိက္၊ ေပ်ာက္ကြယ္ ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားလုိက္နဲ႔ ျဖစ္ေနၾကျပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾက သေလာက္ဟာ ဒုကၡေတြက လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာၾကတာေတြျဖစ္ျပီး ဒီသခၤါရေတြ အားလံုးကုန္စင္သြားျပီဆုိေတာ့ ဒုကၡေတြအားလံုးလည္း ကုန္စင္ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားျခင္း ျဖစ္ရပါလိမ့္မယ္။
ေယာဂီမ်ားအတြက္ ဆရာၾကီးဦးဂိုအင္ကာ၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဟာေျပာခ်က္ကို ၾကည္ၾကည္၀ိန္ ျမန္မာဘာသာျပန္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပထားသည္။
ဒီလုိဆက္ဆက္ျပီးေတာ့ ရူသြားေတာ့ ပညာကေပၚေပါက္ ထြန္းလင္းလာပါတယ္။ ဒီဒုကၡကြင္းဆက္ၾကီး ျဖတ္ရမယ့္ေနရာ၊ ျဖတ္ရမယ့္ကြင္းဆက္ကေတာ့ အမွန္ကိုမသိမူ၊ အ၀ိဇၨာကြင္းဆက္ေတြပါပဲ၊ အမွန္ကို မသိမူေၾကာင့္ ထိေတြ႕မူေ၀ဒနာကို ခံစားသိရွိရတုိင္း လုိခ်င္ေတာ့တမူ တြယ္တာမူေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ အမွန္ကိုမသိရတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ေလာဘ ေဒါသေတြလဲ ပြားမ်ားလာပါတယ္။ အျမင္မွန္ကို သိတဲ့ပညာ ဘာ၀နာမယပညာရျပီဆုိရင္ေတာ့ ေ၀ဒနာတုိင္း ေ၀ဒနာတုိင္းဟာ ပညာကိုသာ ထပ္ပြားေစျပီး ဘ၀ကလြတ္ေျမာက္ေစတဲ့ စက္၀ုိင္း ဓမၼစက္၀ုိင္း ဓမၼစကၠပ၀တၱနေပါ့။
ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အထြက္အထိပ္သို႔ ေရာက္ရွိမူမွာ ထိေတြ႕မူ ေ၀ဒနာဟာ အင္မတန္ အေရးၾကီးတဲ့အခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေ၀ဒနာ ေ၀ဒနာကေန လမ္းခြဲ ၂-ခု ျဖစ္ျပီး လမ္း ၂-လမ္း ခြဲထြက္ပါတယ္။ ပထမလမ္းေၾကာင္းကေတာ့ ဒုကၡ သမုဒယ ဂါမိနိ ပဋိပဒါ ဒုကၡျဖစ္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္းလမ္း၊ ဒုကၡေတြပြားသထက္ပြားေနတဲ့ အေၾကာင္းလမ္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ေလွ်ာက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တုိင္းဟာ ဒုကၡနယ္ထဲကကို မလြတ္ႏုိင္ဘဲ ဒုကၡေတြမ်ားသထက္ မ်ားေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဒုကၡ ဘယ္ကေန စလာရသလဲဆုိေတာ့ သိရွိခံစားမူ ေ၀ဒနာကေနစပါတယ္။ ဒုတိယလမ္းေၾကာင္းကေတာ့ ဒုကၡ နိေရာဓ ဂါမိနိ ပဋိပဒါ ဒုကၡေတြကင္းျငိမ္းေနတဲ့လမ္း ပယ္ေပ်ာက္ေစတဲ့လမ္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေ၀ဒနာေတြက ဒုကၡကိုျဖစ္ေစတတ္သလုိ ဒီေ၀ဒနာကပဲ ဒုကၡကို ျငိမ္းေစတတ္ပါတယ္။
တရားရူေနစဥ္အခါမွာ ေ၀ဒနာကို ရူတုိင္းရူတုိင္း ဘာ၀နာမယဉာဏ္နဲ႔ အမွန္ကိုသိျပီး ဘယ္ေလာက္ပဲ သိမ္ေမြ႕တဲ့ သာယာတဲ့ သုခေ၀ဒနာမ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အနိစၥမွ်သာပါပဲ မျမဲၾကပါလားဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ရူေနျပီး ဘယ္ေလာက္ပဲ မခံစာတဲ့ မသာယာတဲ့ ဒုကၡေ၀ဒနာပဲျဖစ္ျဖစ္ မလိုမုန္းထားတဲ့စိတ္၊ မႏွစ္သက္တဲ့စိတ္တုိ႔နဲ႔ တံု႔ျပန္မူ မလုပ္ဘူးဆုိရင္ ဘာ၀နာမယဉာဏ္ေတြ ပြားေနျပီး သခၤါရမျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ေ၀ဒနာကြင္းဆက္မွာ သခၤါရအသစ္ေတြ မပြားေတာ့ဘဲ အသိမွန္ အျမင္မွန္ကို ရၾကတာေပါ့။ စိႏၱာမယဉာဏ္၊ သုတမယဉာဏ္နဲ႔ စိတ္ရဲ႕ အေပၚယံပိုင္းနဲ႔ပဲ ဆုိရင္ေတာ့ ဒီကိစၥဟာ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။
သခၤါရစျပီး ျဖစ္ေပၚလာတဲ့စိတ္ရဲ႕ အနက္ရိူင္းဆံုးအပိုင္းမွာ ဘာ၀နာမယဉာဏ္နဲ႔ မွသာျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ရဲ႕ နက္ရူိင္းတဲ့အပိုင္းမွာ သခၤါရတစ္ခုစျပီး ပြားျပီဆုိရင္ သိမ္ေမြ႕ေ၀ဒနာကို ခံစားရပါတယ္။ ဒီေ၀ဒနာကို တုန္႔ျပန္မူမလုပ္ဘဲ ဥေပကၡာနဲ႔ ရူေနလုိက္မယ္ဆုိရင္ သခၤါရအသစ္ေတြ မပြားေတာ့ပါဘူး။ သခၤါရအသစ္ေတြ မပြားေတာ့ဘူးဆုိတဲ့အခါမွာ စိတ္ရဲ႕ နက္ရူိင္းတဲ့အပိုင္းမွာရွိတဲ့ ဘ၀ဘ၀စုေပါင္းျပီး သယ္ပိုးယူေဆာင္လာခဲ့တဲ့ သခၤါရအေဟာင္းေတြ ကံေၾကြးကံေဟာင္းေတြက စိတ္ရဲ႕ အေပၚယံ မ်က္ႏွာျပင္ကိုတက္လာၾကျပီး ေပ်ာက္ကြယ္ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားၾကပါတယ္။ ေပၚထြက္လာလုိက္၊ ေပ်ာက္ကြယ္ ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားလုိက္နဲ႔ ျဖစ္ေနၾကျပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾက သေလာက္ဟာ ဒုကၡေတြက လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာၾကတာေတြျဖစ္ျပီး ဒီသခၤါရေတြ အားလံုးကုန္စင္သြားျပီဆုိေတာ့ ဒုကၡေတြအားလံုးလည္း ကုန္စင္ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားျခင္း ျဖစ္ရပါလိမ့္မယ္။
ေယာဂီမ်ားအတြက္ ဆရာၾကီးဦးဂိုအင္ကာ၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဟာေျပာခ်က္ကို ၾကည္ၾကည္၀ိန္ ျမန္မာဘာသာျပန္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပထားသည္။
No comments:
Post a Comment