တစ္နာရီ၊ တစ္နာရီလည္း မဟုတ္။ တစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္လည္း မဟုတ္။ တစ္လ၊ ႏွစ္လ၊ သံုးလလည္း မဟုတ္။ ၉-လေက်ာ္၊ ၁၀-လပိုင္းအထိ အမိ၀မ္းထဲမွာ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံၾကပါတယ္။ ေယာဂီတုိ႔အခု တစ္နာရီကေလး မလူပ္မရွားဘဲ မ်က္စိမဖြင့္ဘဲ ေနရတာကိုေတာင္ အခ်ိန္တစ္နာရီျပည့္လုိ႔ အခ်ဳပ္အေႏွာင္က လႊတ္လုိက္ျပီဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္၀မ္းသာ ၾကသလဲ။
ဒါမ်ိဳးကို ၉-လ၊ ၁၀-လ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ ခံခဲ့ရတာနဲ႔ ႏူိင္းယွဥ္ၾကည့္ၾကစမ္းပါ။ ေမြးခါစကေလး ဟာေပ်ာ္လုိ႔ရႊင္လုိ႔ ကလို႔ခုန္လုိ႔ ထြက္လာၾကရမွာ၊ ဘယ္သူကမွ အမိ ၀မ္းထဲက ကခုန္ျမဴးတူးျပီး ထြက္မလာၾကပါဘူး။ အားလံုးက ငိုျပီးေတာ့မွပဲ ေမြးလာၾကပါတယ္။ မငိုရင္ မိခင္ကလည္း စိတ္ပူပါတယ္။ ဆရာ၀န္ကလည္း စိတ္ပူပါတယ္။ “ကေလး အသက္ရွင္မွ ရွင္ပါရဲ႕လား” ငိုကို ငိုရမယ္။ ဒါဟာ ဓမၼတာပဲ။ “ဇာတိပိ ဒုကၡာ၊ ဇာတိပိ ဒုကၡာ”တဲ့၊ ေမြးတာကိုက ဒုကၡပါပဲ။
ဂုရုၾကီးရဲ႕ တပည့္ဆရာ၀န္တစ္ဦးက ဂုရုၾကီးကို ေျပာျပပါတယ္။ ကေလးဟာ မိခင္ရဲ႕ ၀မ္းထဲမွာ ရွိေနတုန္းက အခ်င္းနဲ႔ ခ်က္ၾကိဳးကေနျပီးေတာ့ မိခင္ဆီက ေအာက္ဆီဂ်င္ကိုရျပီး အသက္ရွဴေတာ့ သူ႔ဟာသူအသက္ရွဴဖုိ႔ မလုိပါဘူး။ ခ်က္ၾကိဳးကို ဖ်တ္လုိက္တဲ့အခါက်ေတာ့ မိခင္နဲ႔ အဆက္ျပတ္ျပီး မိခင္ဆီက ေအာက္ဆီဂ်င္ကို မရႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ငိုလိုက္ေတာ့မွ သူ႔အဆုတ္ထဲ အျပင္ကေလနဲ႔ ေအာက္ဆီဂ်င္၀င္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဂုရုၾကီးက ေၾသာ္-ေအာက္ဆီဂ်င္လုိခ်င္လုိ႔ ငိုတာကိုးလုိ႔ေျပာပါတယ္။ အေတာ္ကေလးၾကာေတာ့ နုိ႔လုိခ်င္လာပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဟုိဟာလိုခ်င္တယ္။ ဒီဟာလုိခ်င္တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ တစ္သက္တာလံုးဟာ လုိခ်င္တာေတြခ်ည္းပါကလား။
ဒီလုိနဲ႔ တျဖည္းျဖည္းၾကီးလာလုိက္တာ ဖ်ားတာ၊ နာတာေတြ ေရာဂါေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု၊ တစ္မ်ိဳးမဟုတ္တစ္မ်ိဳး၊ တစ္ခုျပီးတစ္ခု ျဖစ္လာၾကပါတယ္။ ေရာဂါတုိင္း အဖ်ားအနာတုိင္းဟာလည္း ဒုကၡပဲေပါ့။ “ဗ်ာဓိပိ ဒုေကၡာ၊ ဗ်ာဓိပိ ဒုေကၡာ”။
ဒီေနာက္က်ေတာ့ အုိမင္းလာျပီး ပ်က္စီးယိုယြင္းစျပဳလာပါတယ္။ အုိမင္းရျခင္းဟာလည္း ဒုကၡပါပဲ။ “ဇရာပိ ဒုကၡာ၊ ဇရာပိ ဒုကၡာ“ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ပဲအုိအုိ ဘယ္သူကမွ ေသေတာ့ မေသခ်င္ၾကပါဘူး။ ေသျခင္းဟာလည္း ဆင္းရဲျခင္းဒုကၡပါပဲ “မရဏံပိ ဒုကၡံ၊ မရဏံပိ ဒုကၡံ”။
“ပိေယဟိ ၀ိပၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ၊ အပၸိေယဟိ သမၼာေယာေဂါ ဒုေကၡာ” ခ်စ္ႏွစ္သက္တဲ့ သူ ႏွစ္သက္ဖြယ္ရာေကာင္းတဲ့ အရာ ႏွစ္သက္ဖြယ္ရာေကာင္းတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ အေျခအေနေတြနဲ႔ ေကြကြင္းရျခင္းကလဲ ဒုကၡ၊ မခ်စ္မႏွစ္သက္တဲ့သူ ႏွစ္သက္ဖြယ္ရာ မရွိတဲ့ အေျခအေနေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆံုေနရတာဟာလဲ ဆင္းရဲဲျခင္းဒုကၡ လိုတာကိုမရတာက ဒုကၡ မလိုခ်င္တာကို ရတာလည္း ဒုကၡ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြက်ေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး၊ မျဖစ္ေစခ်င္တာေတြ က်ေတာ့ ျဖစ္တက္ၾကပါတယ္။ ဒီအျဖစ္မ်ိဳးေတြဟာ ဒုကၡေတြခ်ည္းပါပဲ ဆင္းရဲျခင္းေတြခ်ည္းပါပဲလုိ႔ ေယာဂီတုိ႔ သိရွိလာၾကပါလိမ့္မယ္။
ေယာဂီမ်ားအတြက္ ဆရာၾကီးဦးဂိုအင္ကာ၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဟာေျပာခ်က္ကို ၾကည္ၾကည္၀ိန္ ျမန္မာဘာသာျပန္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပထားသည္။
ဂုရုၾကီးရဲ႕ တပည့္ဆရာ၀န္တစ္ဦးက ဂုရုၾကီးကို ေျပာျပပါတယ္။ ကေလးဟာ မိခင္ရဲ႕ ၀မ္းထဲမွာ ရွိေနတုန္းက အခ်င္းနဲ႔ ခ်က္ၾကိဳးကေနျပီးေတာ့ မိခင္ဆီက ေအာက္ဆီဂ်င္ကိုရျပီး အသက္ရွဴေတာ့ သူ႔ဟာသူအသက္ရွဴဖုိ႔ မလုိပါဘူး။ ခ်က္ၾကိဳးကို ဖ်တ္လုိက္တဲ့အခါက်ေတာ့ မိခင္နဲ႔ အဆက္ျပတ္ျပီး မိခင္ဆီက ေအာက္ဆီဂ်င္ကို မရႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ငိုလိုက္ေတာ့မွ သူ႔အဆုတ္ထဲ အျပင္ကေလနဲ႔ ေအာက္ဆီဂ်င္၀င္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဂုရုၾကီးက ေၾသာ္-ေအာက္ဆီဂ်င္လုိခ်င္လုိ႔ ငိုတာကိုးလုိ႔ေျပာပါတယ္။ အေတာ္ကေလးၾကာေတာ့ နုိ႔လုိခ်င္လာပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဟုိဟာလိုခ်င္တယ္။ ဒီဟာလုိခ်င္တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ တစ္သက္တာလံုးဟာ လုိခ်င္တာေတြခ်ည္းပါကလား။
ဒီလုိနဲ႔ တျဖည္းျဖည္းၾကီးလာလုိက္တာ ဖ်ားတာ၊ နာတာေတြ ေရာဂါေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု၊ တစ္မ်ိဳးမဟုတ္တစ္မ်ိဳး၊ တစ္ခုျပီးတစ္ခု ျဖစ္လာၾကပါတယ္။ ေရာဂါတုိင္း အဖ်ားအနာတုိင္းဟာလည္း ဒုကၡပဲေပါ့။ “ဗ်ာဓိပိ ဒုေကၡာ၊ ဗ်ာဓိပိ ဒုေကၡာ”။
ဒီေနာက္က်ေတာ့ အုိမင္းလာျပီး ပ်က္စီးယိုယြင္းစျပဳလာပါတယ္။ အုိမင္းရျခင္းဟာလည္း ဒုကၡပါပဲ။ “ဇရာပိ ဒုကၡာ၊ ဇရာပိ ဒုကၡာ“ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ပဲအုိအုိ ဘယ္သူကမွ ေသေတာ့ မေသခ်င္ၾကပါဘူး။ ေသျခင္းဟာလည္း ဆင္းရဲျခင္းဒုကၡပါပဲ “မရဏံပိ ဒုကၡံ၊ မရဏံပိ ဒုကၡံ”။
“ပိေယဟိ ၀ိပၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ၊ အပၸိေယဟိ သမၼာေယာေဂါ ဒုေကၡာ” ခ်စ္ႏွစ္သက္တဲ့ သူ ႏွစ္သက္ဖြယ္ရာေကာင္းတဲ့ အရာ ႏွစ္သက္ဖြယ္ရာေကာင္းတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ အေျခအေနေတြနဲ႔ ေကြကြင္းရျခင္းကလဲ ဒုကၡ၊ မခ်စ္မႏွစ္သက္တဲ့သူ ႏွစ္သက္ဖြယ္ရာ မရွိတဲ့ အေျခအေနေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆံုေနရတာဟာလဲ ဆင္းရဲဲျခင္းဒုကၡ လိုတာကိုမရတာက ဒုကၡ မလိုခ်င္တာကို ရတာလည္း ဒုကၡ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြက်ေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး၊ မျဖစ္ေစခ်င္တာေတြ က်ေတာ့ ျဖစ္တက္ၾကပါတယ္။ ဒီအျဖစ္မ်ိဳးေတြဟာ ဒုကၡေတြခ်ည္းပါပဲ ဆင္းရဲျခင္းေတြခ်ည္းပါပဲလုိ႔ ေယာဂီတုိ႔ သိရွိလာၾကပါလိမ့္မယ္။
ေယာဂီမ်ားအတြက္ ဆရာၾကီးဦးဂိုအင္ကာ၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဟာေျပာခ်က္ကို ၾကည္ၾကည္၀ိန္ ျမန္မာဘာသာျပန္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပထားသည္။
No comments:
Post a Comment