သံဃာတငရဲ

အျပင္းအထန္ ၾကိတ္ေခ် သတ္ျဖတ္ရာျဖစ္ေသာ ငရဲကို “သံဃာတငရဲ” ဟုေခၚသည္။ ထုိငရဲ၏ ေအာက္ေျမအျပင္မွာ မီးအလွ်ံေတြထလ်က္ အထု ၉-ယူဇနာရွိေသာ သံေျမျပင္ၾကီးတည္း။ ထုိငရဲသို႔ က်ေရာက္ေသာသူမ်ားကို ထုိသံေျမအျပင္၌ (ထန္းပင္ငုတ္ ကေလးေတြကို စိုက္ထားသလုိ) ခါးထိေအာင္ စုိက္ထားၾကသည္။ ထုိအခါ အေရွ႕အရပ္မွလာေသာ သံေတာင္ၾကီးက စားမည္ ၀ါးမည္ဟု ဆုိေနသလုိ တဒိန္းဒိန္း တျခိမ္းျခိမ္းျမည္ဟီးလ်က္ ၾကိတ္ကာ ၾကိတ္ကာ အေနာက္အရပ္သို႔ သြားျပီးေနာက္ ေတာင္အရပ္မွ သံေတာင္ၾကီးက ထုိနည္းအတုိင္းပင္ ၾကိတ္ကာ ၾကိတ္ကာ ေျမာက္အရပ္သို႔သြားျပီးလွ်င္ အေနာက္အရပ္သို႔ေရာက္ျပီးေသာ သံေတာင္ၾကီးကလည္း အေရွ႕အရပ္သို႔ ၾကိတ္ကာ ၾကိတ္ကာ ျပန္၍လာေလသည္။ ဤနည္းအတုိင္းပင္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ သံေတာင္ေတြ (သန္းဥတုပ္သလုိ) ဖိနိပ္ၾကိတ္ေခ်ေသာ္လည္း အကုသိုလ္ကံမကုန္သမွ် ငုတ္စုစုေပၚထြက္လ်က္ ဆက္ကာ ဆက္ကာ အၾကိတ္ခံရရွိေလသည္။

အေယာမယ ပထဗ်ံ ယမွိ၊ ကဋိမတၱံ ပေ၀သိေတ။
အေယာေသလာ သံဃာေတႏိၱ၊ သံဃာေတာတိ ပ၀ုစၥေတ။

ယမွိနနိရေယ၊ ကံၾကမၼာရင္း ဖန္လာညွဥ္းက မကြင္းႏုိင္ေအာင္ အတင္းေဆာင္လ်က္ သြင္းေလွာင္ပိတ္ဆီး အၾကင္သို႔ေသာ ငရဲၾကီး၌။ အေယာမယပထဗ်ံ၊ ၉-ယူဇနာ အလွ်ံျဖာသည့္ သံမာအတိျပီး ေျမျပင္ၾကီး၀ယ္။ ကဋိမတၱံ၊ ဖ၀ါးေလွ်ာက္တက္ ခါးေလာက္နက္ေအာင္။ ပေ၀သိေတ၊ ယိမ္းယို္င္ဆုတ္ခံ မလူပ္ရန္ဖို႔ ျမဳပ္ႏွံသြင္းထား ငရဲသားတို႔ကို၊ အေယာ ေသလာ၊ ဂ်ိဳးတျခိမ္းျခိမ္း တဟိန္းဟိန္းႏွင့္ ဒိန္းဒိန္းညံေအာင္ အလွ်ံေျပာင္ညီး သံေတာင္ၾကီးတုိ႔သည္။ သံဃာေတႏၱိ၊ ေရွ႕ေနာက္နွစ္ဖက္ လွည့္စီထြက္၍ ဆက္ဆက္ႏွိပ္ေမႊ ၾကိတ္ေခ်ၾကေလကုန္၏။ ေသာ နိရေယာ၊ သို႔ကလုိ ကံကုန္ျပန္လွ်င္ ဖန္ဖန္ႏွိပ္ေမႊ ၾကိတ္ေခ်ၾကရုိး၊ ထုိငရဲအိုးကို။ သံဃာေတာတိ၊ သံဃာတငရဲဟူ၍။ ပ၀ုစၥေတ၊ ဗ်ဳပၸတ္အလုိက္ ရုပ္ဓာတ္ကိုက္ေအာင္ သမုိက္အပ္ေလေတာ့သတည္း။

အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာစာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။