ဆင္တူယိုးမွား-ပရိဗုိဇ္တရား

(၃)
ပါဠိေတာ္

သာမေဏာ အာ၀ုေသာ ေဂါတေမာ ကာမနံ ပရိညံ ပညေပတိ၊ မယမၸိကာမာနံ ပရိညံ ပညေပမ။ လ။ ယဒိဒံ ဓမၼေဒသနာယ၀ါ ဓမၼေဒသနံ အႏု-သာသနိယာ၀ါ အႏုသာသနိႏိၱ´ 

ျမန္မာျပန္
ပရိဗုိဇ္တုိ႔ႏွင့္ ေတြ႕ေနေသာ ရဟန္းတုိ႔အား ပရိဗုိဇ္တုိ႔က...

“ငါ့ရွင္တုိ႔... သင္တုိ႔ဆရာဘုရားသည္ ကာမဂုဏ္တုိ႔မွ လြန္ေျမာက္ျခင္းကို ပညတ္၏၊ ငါတုိ႔လဲ ကာမဂုဏ္တုိ႔မွ လြန္ေျမာက္ျခင္းကို ပညတ္ပါ၏၊ ငါ့ရွင္တို႔... သင္တို႔ဆရာရဟန္းေဂါတမသည္ အဆင္း(ရုပ္)တို႔မွ လြန္ေျမာက္ျခင္းကို ပညတ္၏၊ ငါတုိ႔သည္လဲ အဆင္း(ရုပ္)တုိ႔မွ လြန္ေျမာက္ျခင္းကို ပညတ္ၾကကုန္၏၊ ငါ့ရွင္တုိ႔... သင္တုိ႔ဆရာ ရဟန္းေဂါတမသည္ ခံစားမူ(ေ၀ဒနာ)တို႔မွ လြတ္ေျမာက္ျခင္းကို ပညတ္၏၊ ငါတုိ႔သည္လဲ ခံစားမူ(ေ၀ဒနာ)တုိ႔မွ လြတ္ေျမာက္ျခင္းကို ပညတ္ၾကကုန္၏၊ ငါ့ရွင္တုိ႔... ဤသို႔ ပညတ္ၾကရာ၌ သင္တုိ႔ဆရာရဟန္းေဂါတမႏွင့္ ငါတုိ႔၏ ပညတ္ပံုျခင္း၊ ေဟာေျပာပံုျခင္း၊ ဆံုးမပံုျခင္းသည္ ဘယ္ေနရာ ဘယ္သို႔ထူးျခားသနည္း။ ဘယ္သို႔ျခားနားသနည္း။ ဘယ္အခ်က္တြင္ ဘယ္သူက သာလြန္သနည္း”ဟု ေျပာၾကေလသည္။

အဓိပၸာယ္ရွင္းလင္းခ်က္

ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ပရိဗိုဇ္တုိ႔က ကာမဂုဏ္တုိ႔ကို လြန္ေျမာက္ေအာင္၊ ပယ္ႏုိင္ေအာင္ အားထုတ္ရေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားလမ္းစဥ္ကို ၾကားဖူးေနၾကသျဖင့္ ဆင္တူယိုးမွား ပံုတူဖမ္းကာ ေရာေယာင္၍ ေျပာလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေရွ႕တြင္ ထင္ရွားလတၱံ႕။

(၄)
ပါဠိေတာ္

“အထေခါေတ ဘိကၡဴေတသံ အည တိတိၳယာနံ ပရိဗၺာ ဇကာနံ။ လ။ ဘဂ၀ေတာ သႏိၱေက ဧတႆ ဘာသိတႆ အတံၳ အာဇာနိႆာမာ” တိ။

ျမန္မာျပန္

“ထိုအခါ ရဟန္းေတာ္တုိ႔သည္ ပရိဗုိဇ္တုိ႔၏ ေျပာစကားကို ႏွစ္လည္း မႏွစ္သက္ၾကကုန္ဘဲ၊ ပယ္လည္း မပယ္ခဲ့ၾကကုန္ဘဲ ျမတ္စြာဘုရား၏ အထံေတာ္သို႔ ေရာက္၍ ေလ်ာက္ထားၾကခါမွ အနက္အဓိပၸာယ္ကို သိၾကမွတ္ၾကကုန္အံ့ဟု ႏွလံုးသြင္း၍ ေနရာမွထကာ ဖဲခြာခဲ့ၾကေလသည္”

အဓိပၸာယ္ရွင္းလင္းခ်က္

အမွန္မွာ ပရိဗုိဇ္တုိ႔၏ စကားသည္ အသံသာတူ၍ အနက္အဓိပၸာယ္ အလြန္ကြဲျပားျခားနားေၾကာင္းကို ရဟန္းအမ်ားပင္ သိၾကေလသည္။ သို႔ရာတြင္ မိမိတုိ႔ တတ္သိသမွ်ျပန္ၾကား ေျပာဆုိေနက အျငင္းပြားဖြယ္ရာသာ ျဖစ္မည္။ “တိတိၳယာနာမ အႏၶသဒိသာ” တိတိၳပရိဗုိဇ္တုိ႔မည္သည္ ပညာမ်က္စိ မရွိေသာ အကန္းႏွင့္သာ တူ၍ ၎တို႔ႏွင့္ ႏွီးေႏွာေဆြးေႏြးျခင္းျဖင့္ အက်ိဳးမရွိသည္ကို သိျမင္ၾကေသာေၾကာင့္ ၎တို႔၏ စကားကို မႏွစ္သက္ပါဘဲ၊ မပယ္ပါဘဲႏွင့္ ျမတ္စြာဘုရားကိုသာ ေလွ်ာက္ထား၍ အနက္အဓိပၸာယ္ကို မွတ္သားနာယူအံ့ဟု ထြက္ခြာခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

(ဤသို႔ျဖင့္ ရဟန္းေတာ္တုိ႔သည္ သာ၀တိၳျမိဳ႕တြင့္သို႔ ဆြမ္းခံ၀င္ျပီးေနာက္ ဆြမ္းစားျခင္းကိစၥ ျပီးကုန္လတ္ေသာ္ ျမတ္စြာဘုရား အထံေတာ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾကကုန္လ်က္ မိမိတုိ႔၏ ပရိဗုိဇ္တုိ႔ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုရာမွ ထြက္ခြာခဲ့သည္တုိင္ေအာင္ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ ေလွ်ာက္တင္ ၾကေလသည္။) ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားက...

(၅)
ပါဠိေတာ္

“ဧ၀ံ၀ါဒိေနာ ဘိကၡေ၀ အညတိတိၳယာ ပရိဗၺာဇကာ ဧ၀မႆု ၀စနီယာ။ လ။ အညၾတ တထာ ဂေတန၀ါ တထာဂတ သ၀ေကန၀ါ ဣေတာ၀ါပန သုတြာ”

ျမန္မာျပန္

“ရဟန္းတုိ႔-ဤသို႔ ေျပာဆုိၾကေသာ အယူတစ္ပါး ရွိၾကကုန္ေသာ ပရိဗုိဇ္တုိ႔ကို ငါ့ရွင္တုိ႔၊ ကာမဂုဏ္တုိ႔၏ သာယာဖြယ္ကား အဘယ္နည္း၊ အဆင္း(ရုပ္)တို႔၏ သာယာဖြယ္ကား အဘယ္နည္း၊ အျပစ္ကား အဘယ္နည္း၊ ထြက္ေျမာက္ရာကား အဘယ္နည္း၊ ခံစားမူ(ေ၀ဒနာ)တုိ႔၏ သာယာဖြယ္ကား အဘယ္နည္း၊ အျပစ္ကား အဘယ္နည္း၊ ထြက္ေျမာက္ရာကား အဘယ္နည္း”ဟု ေမးေမးဖုိ႔ေကာင္းသည္။ ရဟန္းတို႔၊ ဤကဲ့သို႔ သင္တုိ႔က ေမးျမန္းခဲ့လွ်င္ ထုိပရိဗုိဇ္တုိ႔သည္ ျပည့္စံုေအာင္ မေျဖႏုိင္ၾကကုန္လတၱံ႕၊ အလြန္လွ်င္ ပင္ပန္းဆင္းရဲျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္လတၱံ႕၊ အလြန္လည္း စိတ္ထိခိုက္ကုန္လတၱံ႕၊ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းတူမူ ထုိတရားတို႔ကို လြန္ေျမာက္မူ၊ ပယ္ႏုိင္မူသည္ ၎တိတိၳပရိဗုိဇ္တုိ႔၏ အရာမဟုတ္၊ ရဟန္းတုိ႔ - ဤျပႆနာမ်ိဳး၌ ျမတ္စြာဘုရားကိုလည္းေကာင္း၊ ဘုရား၏ သာ၀ကကိုလည္းေကာင္း၊ ဤတရားမ်ိဳးကို ၾကားနာသက္၀င္ သေဘာေပါက္ထားေသာ အရိယာသာ၀ကကိုလည္းေကာင္း၊ ခ်န္ထား၍ နတ္၊ မာရ္နတ္၊ ျဗဟၼာႏွင့္တကြေသာ အလံုးစံုေသာ သမဏျဗဟၼဏ အမည္ခံသူ ဟူဟူသမွ်သည္ အနက္အဓိပၸာယ္ႏွင့္ ျပည့္စံုစြာ ေျဖၾကားႏုိင္မည့္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် ငါဘုရားျမင္ေတာ္မမူ”

ပရိဗုိလ္တုိ႔သိႏုိင္ေသာ တရားမဟုတ္

 
အဓိပၸာယ္ရွင္းလင္းခ်က္

“ရဟန္းေတာ္မ်ား ေလွ်ာက္ထားခ်က္အရ ျမတ္စြာဘုရားက ရဟန္းတုိ႔၊ ပရိဗုိဇ္တို႔က ဤသို႔ ေမးသည္ရွိေသာ္ သင္တုိ႔ကလည္း ကာမဂုဏ္တုိ႔၏ သာယာဖြယ္သည္ အဘယ္နည္း၊ အျပစ္သည္ အဘယ္နည္း၊ ထြက္ေျမာက္ရာသည္ အဘယ္နည္း စသည္ျဖင့္ ျပန္လွန္၍ ေမးခဲ့ေသာ္ ထုိပရိဗုိဇ္တုိ႔သည္ မေျဖႏုိင္ရုံသာမက စိတ္ပင္ပန္း ကုိယ္ပင္ပန္းျဖင့္ အလြန္ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ကုန္ၾကမည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ဤကာမဂုဏ္ပယ္မူစေသာ တရားသည္ သာသနာေတာ္၏ တရားျဖစ္၍ တိတိၳတုိ႔၏ အရာမဟုတ္ေသာ္ေၾကာင့္တည္းဟု မိန္႔ေတာ္မူရာ အလြန္ပင္ မွန္ကန္လွေပသည္။

ခ်ဲ႕၍ဆုိအံ့၊ ကာမဂုဏ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ တိတိၳတုိ႔ သာသနာကို မဆုိထားဘိ၊ သာသနာပကာလတြင္ ကာမတုိ႔ကို လြန္ေျမာက္ဖုိ႔ ပုိင္းျခားသိဖုိ႔၊ ပယ္ႏုိင္ဖုိ႔ေ၀းစြ၊ ေခတၱျဖစ္ေစ၊ အတန္ၾကာေအာင္ျဖစ္ေစ (၀ိကၡမၻန)ခြာထားႏုိင္မူကိုပင္ ပထမစ်ာန္ရမွ ခြာႏုိင္ေလသည္။ ရူပ-အရူပစ်ာန္တုိ႔သည္လည္း ၎တုိ႔၏ အတုိင္းအတာ အရသာ ခြာရုံခြာႏုိင္သည္၊ ထုိစ်ာန္တုိ႔ ပ်က္သြားလွ်င္ ခြာထားေသာ ကာမတုိ႔ ျပန္ကပ္လာေသာေၾကာင့္ မ်ားစြာ ဒုကၡေရာက္ၾကရေသာ ၀တၳဳမ်ား ဇာတ္မ်ား အမ်ားအျပားပင္ ရွိေနေပရာ...

ဤပရိဗုိဇ္တုိ႔မွာ “ဤကား ပထမစ်ာန္၊ ဤကား ရူပဘ၀၊ ဤကား အရူပဘ၀ဟုပင္ မသိၾကေလရကား၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ ကာမကို အနာဂါမိမဂ္ျဖင့္ လြန္ေျမာက္ေအာင္ ပယ္ႏုိင္ပံု၊ ရူပ-အရူပကို အရဟတၱမဂ္ျဖင့္သာ ပယ္ႏုိင္ပံုတို႔ကို စကားအသံကို အတုလုိက္၍ ငါတုိ႔လည္း ပညတ္ကုန္၏၊ ငါတုိ႔လည္း ပညတ္ကုန္၏”ဟု ဆုိၾကသည္မွာ အလြန္ရယ္ဖြယ္သာျဖစ္ေခ်သည္။

ယင္းကဲ့သို႔ ဆင္တူယိုးမွား ပံုတူဖမ္း၍ ေျပာဆို ျပဳမူၾကမူသည္ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္ကပင္ အလြန္မ်ားလွ၏၊ ပံုစံမွာ ျမတ္စြာဘုရားက “ဒုကၡခပ္သိမ္း ကင္းျငိမ္း၍ နိဗၺာန္ကို ရေအာင္ ဘံုဘ၀၌ ျဖစ္ေစတတ္ေသာ ကံေဟာင္းကံသစ္တုိ႔ကို ပယ္ဖ်က္သတ္ျဖတ္ အပ္၏”ဟု ေဟာေတာ္မူသည္ကို အတုလုိက္၍...

နိဂ႑တုိ႔သည္ ေနပူထဲတြင္ ေက်ာက္ဖ်ာေပၚ၌ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ က်င့္ေနၾကသည္ကို ျမတ္စြာဘုရား ေတြ႕ရွိေသာအခါ ထိုနိဂ႑တိတိၳတုိ႔ကို ျမတ္စြာဘုရားက အဘယ္ေၾကာင့္ ဆင္းရဲခံ၍ ရပ္ေနၾကသနည္းဟု ေမးေသာအခါ နိဂ႑တုိ႔က...

“ယံပေနတၳဧတရဟိ ကာေယန သံ၀ုတာ ၀ါစာယ သံ၀ုတာ မနသာ သံ၀ုတာ တံအာယတိ ံ ပါပႆကမၼႆ အကရဏံ၊ ဣတိပုရာဏာနံ ကမၼာနံ တပသာဗ်ႏိၱဘာ၀ါ န၀ါနံ ကမၼာနံအကရဏာအာယတိ ံ အန၀ႆေ၀ါ၊ အာယတိ ံ အန၀သာ၀ါ ကမၼကၡေယာ၊ ကမၼကၡယာ ဒုကၡကၡေယာ၊ ဒုကၡကၡယာ ေ၀ဒနာကၡေယာ၊ ေ၀ဒနာကၡယာ သဗၺံ ဒုကၡံ နိဇိၨဏၰံံ ဘ၀ိႆတိ”

(မူလပဏၰာသပါဠိေတာ္-စူဠဒုကၡကၡႏၶသုတ္-၁၃၀)

“ယခုဘ၀၌ ကိုယ္ျဖင့္ ကာယကံကို ေစာင့္စည္းျခင္း၊ ႏူတ္ျဖင့္ ၀စီကံကို ေစာင့္စည္းျခင္း၊ စိတ္ျဖင့္ မေနာကံကို ေစာင့္စည္းျခင္းသည္ပင္လွ်င္ ေနာင္ဘ၀၌ မေကာင္းမူကို မျပဳျခင္း ျဖစ္၏။ ဤသို႔လွ်င္ ကိုယ္ကို အဆင္းရဲခံ၍ က်င့္ျခင္ျဖင့္ ကံေဟာင္းတုိ႔ ပ်က္စီးျခင္း၊ ကံသစ္တုိ႔ကို မျပဳျခင္းျဖင့္ ေနာက္ဘ၀ မတုိးပြားျခင္းျဖစ္၏၊ ေနာက္ဘ၀၌ မတိုးပြားျခင္းေၾကာင့္ ကံကုန္၏၊ ကံကုန္ျခင္းေၾကာင့္ ဆင္းရဲဒုကၡကုန္၏၊ ဆင္းရဲကုန္ျခင္းေၾကာင့္ ေ၀ဒနာကုန္၏၊ ေ၀ဒနာကုန္ျခင္းေၾကာင့္ သံသရာ ဆင္းရဲအားလံုးလည္း ပ်က္ျပဳန္းလတၱံ႕”ဟု ငါတုိ႔ ယံုၾကည္ခ်က္ႏွင့္ လုပ္ကုန္၏ဟု ဆုိၾကေလသည္။

ဤ၌ အတိတ္ဘ၀က ကံေတြ ေခ်ဖ်က္ဖို႔ ကုိယ္ကိုႏွိပ္စက္အားထုတ္ရသည္ဟု ဆုိသည္၊ မည္သို႔ဆုိေစ အတိတ္ကံေတြကုန္မွ အနာဂတ္ဘ၀ေတြ မျဖစ္မွ ကံကုန္မည္၊ ကံကုန္မွ ဒုကၡကုန္မည္၊ ဒုကၡကုန္မွ ေ၀ဒနာကုန္မည္၊ ေ၀ဒနာကုန္မွ ဆင္းရဲ သံသရာအားလံုး ျပတ္မည္ဆုိေသာ စကားသည္ သံသရာျပတ္မူ ရည္ရြယ္ခ်က္တူသည္၊ ျပတ္ေအာင္ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ ကြာျခားေလသည္။

ဤလုပ္နည္းလုပ္ဟန္ ကြာျခားခ်က္ကို မေလ့လာ အားမထုတ္ေသာသူတုိ႔အဖုိ႔တြင္ ဘုရားေဟာဟုပင္ ထင္ေကာင္းထင္မည္၊ သာသနာပ ဗာဟိရ တိတိၳတို႔သည္လည္းေကာင္း၊ ထုိတိတိၳတုိ႔၏ တပည့္ဒကာ သာ၀ကတုိ႔သည္လည္းေကာငး္ ဤဆင္တူယိုးမွား တရားတုိ႔ေၾကာင့္ တိတၳိတုိ႔၏ သာသနာသည္လည္း ၎တုိ႔ အသိုင္းအ၀ိုင္း တပည့္ဒကာမ်ားႏွင့္ စည္ပင္ထြန္းကားလ်က္ပင္ ရွိေလသည္။

ဆရာၾကီး ဦးၾကည္ (သစၥာဒီပက-မူလဓမၼာစရိယ) မဟာဒုကၡကၡႏၶသုတ္ အဖြင့္စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။