၄၄၉-ေယာက္ေသာ သူခိုးဂုိဏ္းၾကီးသည္ ရြာကို တုိက္ခိုက္ဖ်က္ဆီးလ်က္ လုယက္ၾကေလသည္။ တမၺဒါ႒ိကဟူေသာ လူၾကမ္းတစ္ေယာက္သည္ ထုိခိုးသူတို႔ကို ကပ္၍ ထုိအဖြဲ႕ထဲသို႔ ပါလုိေၾကာင္းေျပာရာ ခိုးသူ ေခါင္းေဆာင္က ဤသူသည္ အလြန္ၾကမ္းတမ္းသည္။ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းသျဖင့္ ၀င္ရန္ ျငင္းဆုိသည္။ ၎လည္း ခိုးသူငယ္သားတစ္ေယာက္ကို ကပ္၍ ၀တ္ၾကီး၀တ္ငယ္ျပဳလ်က္ေန၏။
အတန္ၾကာေသာ္ ခိုးသူငယ္က ေခါင္းေဆာင္ပုဂၢိဳလ္အား “အရွင္-ဤသူသည္ အလြန္ပင္ ၀တၱရား ေက်ပြန္သည္၊ လက္ခံပါ” ဆုိသျဖင့္ လက္ခံ၍ လွည့္လည္တုိက္ခိုက္ ၾကေလရာ ဘုရင္၏ တပ္သားေတြ၀ုိင္းဖမ္းၾကသျဖင့္ မိသြားေလသည္။ ထိုအခါ တရားရုံးမွ “ဤခိုးသူ ၅၀၀ တုိ႔အား ဦးေခါင္းျဖတ္ သတ္ေစ”ဟု အမိန္႔ခ်လုိက္သည္။ လူသတ္သမား အာဏာသားတုိ႔လည္း အားလံုးကုန္ေအာင္ မသတ္ႏုိင္ၾကသျဖင့္ “သင္တုိ႔အထဲမွ သတ္ႏုိင္မည့္သူကို အျပစ္မွလည္း လႊတ္မည္၊ လူသတ္ရာထူးကိုလည္း ဆက္၍ခန္႔ထားမည္”ဟု ဆုိ၍ ခိုးသူေခါင္းေဆာင္ကိုေမးရာ “ငါ့ဂုိဏ္းသားေတြကို ငါမသတ္လို” ျငင္းေသာအခါ အဆင့္ဆင့္အားျဖင့္ မိမိတို႔ မသတ္လိုေၾကာင္း ေျပာၾကျပီးလွ်င္ တမၺဒါ႒ိက အလွည့္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ “ေကာင္းပါျပီ”ဟု ၀န္ခံလ်က္ အားလံုး လူတုိ႔ကို သူတစ္ေယာက္တည္း သတ္လုိက္ေလေတာ့သည္။
(ဓမၼပ႒ကထာ - ၄၀၅)
ဆရာၾကီး ဦးၾကည္ (သစၥာဒီပက-မူလဓမၼာစရိယ) မဟာဒုကၡကၡႏၶသုတ္ အဖြင့္စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ထုတ္ႏုတ္ ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။
No comments:
Post a Comment