ဤ မွ်တ၍ ျမင့္ျမတ္ေသာ ဥေပကၡာအရသာကို ခံစားလုိသျဖင့္ မ်က္စိမမွိတ္ခင္ သားသမီးမ်ားကို အိမ္ေထာင္လ်ာထား ခ်ထားေပး သြားၾကသည္လည္း ရွိေပသည္။
သားသမီးမ်ားအေပၚ သူစိမ္းတရံဆံတုိ႔ ခ်စ္သည္၊ အက်ိဳးလုိလားပါ သည္ဆုိျခင္းမွာ မိဘမ်ား မုန္းသေလာက္သာ ရွိေပေသး၏။ သားသမီးတုိ႔ အေပၚ၌ ထားရွိေသာ မိဘတုိ႔ ေမတၱာကား ေသခါမွသာ ရပ္စဲေတာ့၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ သတၱာေလာက၌ “မိခင္စိတ္” ေလာက္ ျမင့္ျမတ္ေသာ စိတ္မရွိေပ။ ျမတ္စြာဘုရားကလည္း သတၱ၀ါတုိင္း အေပၚ ေမတၱာထားရန္ ညႊတ္ျပေတာ္မႈရာ၌ ထုိမိခင္စိတ္ကို ဥပမာေပးေတာ္မႈခဲ့သည္။
သားသည္ ႏြားမၾကီးအား လွံျဖင့္ ထုိးသတ္၍ မေသျခင္းမွာ ႏုိ႕စို႔ေနေသာ ႏြားသားငယ္ အေပၚထားေသာ ထိုသည့္ မိခင္မေတၱာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။
မဟာပထ၀ီေျမၾကီးသည္ လည္းေကာင္း၊ မဟာသမုဒၵရာ၊ ျမင္းမုိရ္ေတာင္ႏွင့္ အဇဋာ ေကာင္းကင္ၾကီးသည္ လည္းေကာင္း မိဘေမတၱာႏွင့္ ႏႈိင္းစာလွ်င္ ေသးငယ္က်ဥ္း က်ံဳး၍ သြားကုန္၏၊ မိဘေမတၱာသည္ အနႏၱျဖစ္ေသာေၾကာင့္ေပတည္း။
No comments:
Post a Comment