ငရဲသို႔သြား ငရဲသားျဖစ္ရပါလို၏ မည္မွ်ဆုိဆုိ

အပၸမာေဒါ အမတံပဒံ အပၸမတၱာ နမိယႏိၱ

အပၸမာေဒါ-မေမ့မေလ်ာ့၊ မေပါ့မဆ အမွတ္ရေနျခင္းသည္၊ အမတံပဒံ-မေသျခင္း၏ အေၾကာင္းခံအမွန္တရားတည္း။

ေယ - အၾကင္သူတို႔သည္၊ အပၸမတၱာ-ေမ့ေနသည္ မရွိကုန္၊ ေတ-ထိုမေမ့သူတုိ႔သည္ နမိယႏၱိ-ေသသူမမည္ကုန္။

ဤအပိုင္း၌လည္း-

သတိရွိသူ၏ လက္ငင္းအက်ိဳး၊ ေနာင္အက်ိဳးကိုလည္း ထုိးျပမည္။

သတိရွိသူ၏ အခုလည္း မေသ၊ ေနာင္မေသကိုလည္း ခြဲေ၀ျပပါမည္။

ထုိအေၾကာင္း သိပုိင္ေနလွ်င္ ေအာက္စကားေျပာၾကားရင္းကပင္ အထက္သြား မပ်က္ေစပါျပီ။

ဤေလာက၌ အႏၱရာယ္တုိ႔သည္-

(က) ခႏၶာတြင္းမွေန ေပးေနေသာ အႏၱရာယ္ဆုိးတုိ႔ကလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးပင္ ရွိေခ်၏။

(ခ) ျပင္ပကေန တိုက္ေျခြေျခြေနၾကေသာ အႏၱရာယ္ဆုိးမ်ားကလည္း အစားစားပင္ ရွိပါေခ်၏။

ထုိတြင္ -

ကိုယ္တြင္းမွထ၍ ထုိးႏွက္ေနေသာ အႏၱရာယ္တုိ႔သည္ စိတ္ကပ္ကိုယ္ဖ်က္တုိ႔ခ်ည္း ျဖစ္ၾကေလရာ အနီးကပ္ထုေသာ ခဲတစ္လံုးတိမ္းေရွာင္ရသည္ထက္ ခက္လွေခ်ေသး၏။ အခ်ိန္ျပည္ ့အႏၱရာယ္ လြယ္သြားေနရေသာ အျဖစ္မ်ိဳး၌သာ တည္၏။

ထုိအႏၱရာယ္တုိ႔သည္ -

(၁)သည္ဘ၀မွ ထျဖစ္ေသာ အႏၱရာယ္မ်ိဳးလည္း မဟုတ္ၾက၊ ဘ၀အဆက္ဆက္ သူ႔ဘ၀ႏွင့္ သူ႔အက် ၾကည့္လ်က္က အလွည့္က် ထဖ်က္ေနေသာ အရာမ်ိဳးမ်ားသာ ျဖစ္ၾက၏။

(၂) သည္ယေန႔မွ ေတြ႕ရေသာ အႏၱရာယ္မ်ိဳးလည္း မဟုတ္ၾက၊ ေမြးသည္မွ ေသသည့္တုိင္ သူ႔ငယ္ႏုိင္ သူ႔အကိုင္ခုိင္းျပီး အပိုင္းလုိက္ လုိက္ဖ်က္ေနေသာ အရာမ်ိဳးမ်ားသာ ျဖစ္ၾက၏။

၎တုိ႔ကား -

စိတ္ကိန္း၊ ကိုယ္ကိန္းမ်ားရွိ မ်ိဳးေစ့ပမာ၊ ကိေလသာမ်ားပင္တည္း။

ဤ၌ ကိေလသာဟူသည္ -

စိတ္ကို ပူပန္ေစတတ္ ႏွိပ္စက္တတ္၏။ ညစ္ႏြမ္းေအာင္ ျပဳျပင္ေပးတတ္ၾက၏။ ကိုယ္ကိုကား ပင္ပန္းေစတတ္၊ ပ်က္ေစတတ္ေသာ သေဘာအုပ္စုမ်ား ျဖစ္ၾက၏။

ထိုကိေလသာ သဘာ၀အုပ္စုၾကီးသည္ -

၁။ ေမာဟကား အမွန္ကို မသိေစျခင္း၊ အမွားကိုကား အသိေပးျခင္းျဖင့္ အေကာင္းကိုကား အဆုိး၊ အဆိုးကိုကား အေကာင္း၊ ေျပာင္းျပန္လွန္ေပးထားေလ့ရွိရာ အိပ္ေနသူကို ဆက္အိပ္ေစျပီး၊ ရပ္ေနသူကိုကား တံုးလံုးလွဲ၊ ဘံုးဘံုးလဲက်ေပးေနသည့္ ေခါင္းေဆာင္အရာတည္း။

အိပ္ေနသူစိတ္ ယုတ္စိတ္၀င္ေစကာ ဆတ္ဆတ္လူးလာေစျခင္း၊ မအိပ္ေသာမွတ္စိတ္ မ်က္စိမွိတ္ေစျခင္း။

ေရႊေက်ာင္းကုန္းဆရာေတာ္ ၀န၀ါသီ ေဉယ်ဓမၼသာမိေထရ္ ေရးသားစီရင္ေတာ္မူသည့္ သတိမူသူတို႔၏ နားရာစခန္း၊ သတိမဲ့သူတို႔၏သြားရာလမ္း စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏူတ္ ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။