၁။ သူ႔ကိုခ်ီးေျမွာက္၊ ကိုယ့္ဂုဏ္ေျမာက္၏။
၂။ သူ႔ကိုဂုဏ္နွိမ့္၊ ကိုယ့္ဂုဏ္နိမ့္၏။
၃။ ကာလေဒသ၊ ပုဂၢလကို၊ ႏူိင္းဆမရွိ၊ မသိတတ္သူ၊ လူမုိက္ဟူ၏၊ သိမႈ ပ႑ိ၊ ပညာရွိ။
၄။ ကံမြဲဥာဏ္ႏုံ႕၊ မလံုမလ၊ နတ္မ မဘူး။
၅။ အႏၶဗာလ၊ လူထုိမွ်တုိ႔၊ ကံ၀ီရိယ၊ မယံုၾက။
၆။ ပေယာဂစက္၊ ပ်က္သည့္သူအား၊ လူကိုထား၍ ဘုရားေသာမွ၊ ကယ္မရ။
၇။ ေပးကမ္းေလ့ဟူ၊ မရွိသူတုိ႔၊ နတ္ လူ နိဗၺာန္၊ ခ်မ္းသာမြန္ကို၊ ဧကန္ဘယ္ခါ၊ မရရာ။
၈။ မေပးမလွဴ၊ မုန္းေဆးဟူ၏။ ေပးလွဴတတ္ေသာ္၊ ခ်စ္ေဆးေက်ာ္တည္း။
၉။ တရာမးၾကိဳက္၊ လွ်ာဒုစရုိက္ႏွင့္၊ လူမုိက္တေသာင္း၊ ခ်ီးမြမ္းေရွာင္းလည္း၊ သူေကာင္းတစ္ေယာက္ ျပစ္တင္၊ ေၾကာက္ေလာ။
၁၀။ ဆရာမိဘ၊ ဆံုးမစကား၊ မလုိက္ျငားလည္း၊ ပ်က္ျပားဆင္းရဲ၊ ျဖစ္ျမဲဧကန္။
၁၁။ ေလာကီ ဓမၼတာ၊ လူတုိ႔မွာတီ၊ စဥ္လာတရား၊ ဖ်က္မမွားလင့္။
၁၂။ ေလာဘအလုိ၊ လုိက္မပိုႏွင့္၊ ဤကိုယ္ပ်က္ျပား၊ ဘ၀လားေသာ္၊ မယားမပါ၊ သားမပါဘူး။
No comments:
Post a Comment