အထက္၌ ဆုိခဲ့ျပီး ဓာတ္ေဆာင္၏ ဓာတ္ေကာင္းမ်ိဳ႕တုိ႔ခ်ည္းသာ သက္တမ္းရွည္အားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ဘ၀ဆက္ကာဆက္ကာ ျဖစ္ေသာအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ထိုအစာမ်ိဳးတုိ႔ခ်ည္း ေတြ႕ထိစားသံုးရဖန္ မ်ားလာေသာ္ စိတ္ထဲစြဲျပီ၊ အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ ထုိစိတ္မ်ိဳးတုိ႔ခ်ည္းသာ ျဖစ္လာျပီ။ ျမင္ေသာ္ ျမင္သည့္ေနာက္ ထုိအသိ ေရာက္သြားျပီ။ ထုိအခါ ထုိအသိအတုိင္းခ်ည္း လုိက္ပါျပဳက်င့္ေနေခ်က ဉာဥ္ဟူသည္ ေပၚထြန္းလာရေခ်ျပီ။
- ကာမအားၾကီးေလသူ ကာမစိတ္မွတစ္ပါး အျခားစိတ္ မရွိေတာ့ျပီ။
- ေဒါသအားၾကီးေလသူ ေဒါသစိ္တ္မွတစ္ပါး အျခားစိတ္ မရွိေတာ့ျပီ။
- ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ေနတတ္ေလသူ ထုိစိတ္မွတစ္ပါး အျခား မရွိျပီ။
က်န္ စိတ္ေနသေဘာထားမ်ားကား အျခံအရံမွ်သာ ျဖစ္ခြင့္ရေတာ့သျဖင့္ ၾကိဳၾကားမွ်သာ၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ကိုယ္ထည္ဓာတ္အားကုိ အျခံအရံဓာတ္မ်ားက မလြန္ဆန္ႏုိင္ၾက၍တည္း။
(၁) အၾကင္သူသည္ လိုခ်င္တပ္မက္စိတ္ ေလာဘဦးေဆာင္လ်က္က လူ႔ဘ၀ဘက္ ဆင္းသက္လာ၏။ ထုိသူသည္ မျမင္လုိက္ႏွင့္ သူရဖုိ႔သာ သိသည္။ ထုိသူကို ရမၼက္ၾကီးသူ သတၱ၀ါဆုိရ၏။
(၂) အၾကင္သူသည္ တစ္ဘက္၏ အာရုံ၀တၳဳတစ္ခုခုကို မေတြ႕လုိက္ႏွင့္ ဟိန္းဖို႔ ေဟာက္ဖုိ႔ေလာက္သာ သိတတ္၏။ ထိုသူသည္လည္း ေဒါသဉာဥ္သက္ျဖင့္ လူ႔ဘ၀ဘက္ ကူးထြက္လာသူ ဆုိရ၏။
(၃) အၾကင္သတၱ၀ါကား ၎တစ္ဦးတည္း၌ သုန္မူန္မူိင္ေတြကာ ေနတတ္၏။ တစ္ဘက္ႏွင့္ ေတြ႕ေသာအခါတြင္ကား ရံတစ္ခါ ၾကိဳက္ေယာင္ျပတတ္ျပီး ရံတစ္ခါ မုန္းေယာင္ျပတတ္၏။ ထုိသတၱ၀ါမ်ိဳးကား ေမာဟသက္ျဖင့္ သူက်ရာဘ၀ဘက္သို႔ ကူးဆက္လာသူ ဆုိရ၏။
ထုိသို႔ ဘာမဆုိ ကိုယ့္ဘက္၊ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုသာ သိတတ္ျပီး ထုိအသိအတုိင္း လုိက္ပါျပဳက်င့္ဖန္ မ်ားေသာ္ကား စရုိက္ဟူသည္ ထြန္းကားလာေခ်ေတာ့၏။ ေရာက္ေလရာဘ၀ ထိုအသိ ထုိအက်င့္အတုိင္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပေတာ့မည္။ ဘ၀ဘ၀တုိ႔ကသာ ႏြား၊ ေခြး၊ ၾကက္၊ ေၾကာင္ စသည္အားျဖင့္ ေျပာင္းေသာ္လည္း ထုိအသိ၊ ထုိအက်င့္တို႔ကား မခ်ိဳးမေျပာင္းေတာ့လွ်င္ကား ဘ၀တိုင္းဆီသို႔ လုိက္ပါေနေသာ ၀ါသနာရွင္အဆင့္ ေရာက္ျပီ။
ေရႊေက်ာင္းကုန္းဆရာေတာ္ ၀န၀ါသီ ေဉယ်ဓမၼသာမိေထရ္ ေရးသားစီရင္ေတာ္မူသည့္ သတိမူသူတို႔၏ နားရာစခန္း၊ သတိမဲ့သူတို႔၏ သြားရာလမ္း စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။
No comments:
Post a Comment