၀႗သုတ္ေတာ္၀တၳဳ ျဖစ္စဥ္ ပါဠိေတာ္ အနက္ အက်ိဳးသြား

၀႗သုတ္ေတာ္ ၀တၳဳျဖစ္စဥ္
ျမတ္စြာဘုရားသည္ တပည့္သား သံဃာေတာ္ တုိ႔ႏွင့္အတူ မာဂဓတုိင္းအတြင္း ေဒသစာရီ လွည့္လည္ေတာ္ မူရာ တစ္ခုေသာ ေတာနက္အေရာက္တြင္ ေတာမီးၾကီးေလာင္သည္ႏွင့္ ပက္ပင္းတုိးမိ ၾကေလသည္။

သစ္ပင္ၾကီးမ်ား တ၀ုန္း၀ုန္းလဲက်ေအာင္ ေလာင္ကြ်မ္းေသာ ေတာမီးၾကီး၏ အရွိန္ကို ျမင္ေတြ႕ရေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ ေဆာက္တည္ရာမရ တုန္လူပ္ေခ်ာက္ခ်ားၾက၍ အခ်ိဳ႕က ေျပးလႊားရန္ ၾကံၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က လွ်ိဳေျမာင္ ေခ်ာက္ၾကားမွာ ပုန္းေအာင္းရန္ ၾကံၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က မီးျဖတ္မီးတားလုပ္၍ ပုန္းေအာင္းရန္ ၾကံၾကသည္။ အားလံုးပင္ ဣေျႏၵမရျဖစ္ေနၾကေလသည္။

ဤတြင္ ဥာဏ္အေျမာ္အျမင္ရွိေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ “ငါတုိ႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္အတူတကြ ၾကြလာၾကသျဖင့္ ဣေျႏၵမရ မျဖစ္သင့့္၊ ဘုရားရွင္၏ အထံေတာ္မွာသာ ခစားၾကကုန္အံ့” ဟုဆုိကာ ျမတ္စြာဘုရားထံေတာ္ပါး၌ စုရုံးကာေနၾကေလသည္။

အရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာ ေလာင္ကြ်မ္းလာေသာ ေတာမီးၾကီးမွာလည္း ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ရဟတန္းေတာ္မ်ားအနီး ၃၂-ေတာင္ ပတ္လည္အကြာတြင္ ဆက္ကာ မီးမေလာင္ေတာ့ဘဲ ျငိမ္းေအး သြားေလေတာ့သည္။

ဤျဖစ္ရပ္ကို ျမင္ရေသာ ရဟန္းမ်ားက ျမတ္စြာဘုရားသခင္၏ ဘုန္းတန္ခိုးေတာ္ကို အံ့ၾသ ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူ ၾကေလလွ်င္ ဘုရားရွင္က “ဤ မီးေတာက္ မီးလွ်ံမ်ား ျငိမ္းေအးရျခင္းသည္ ငါ၏ဘုန္းေတာ္ မဟုတ္၊ ေရွးယခင္က ငါဘုရား နုစဥ္ဘ၀က သစၥာျပဳခဲ့ေသာ ေနရာေဒသျဖင္၍ မည္သည့္နည္းႏွင့့္္မွ် မီးမေလာင္နုိင္ေခ်” ဟု မိန္႕ကာ အတိတ္ဘ၀ကို ေဟာေတာ္မူေလသည္။

ငါဘုရား နုေတာ္မူစဥ္က ဤေတာမွာပင္ ငံုးငွက္ငယ္ ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ အေတာင္အလက္ မစံုလင္မီ မိဘမ်ားကို ႏူတ္သီးျဖင့္ အစာခြံ႕ရသည့္ဘ၀တြင္ ယခုေလာင္ေသာ မီးကဲ့သို႔ ေတာမီးၾကီးေလာင္ေလရာ ေတာတြင္းရွိ သက္ရွိသတၱ၀ါမွတ္သမွ် အသက္လြတ္ေရး ေျပးလႊား တိမ္းေရွာင္၍ ဤေတာကို စြန္႕ခြာ သြားၾကေလသည္။

အေလာင္းေတာ္ ငုံးငွက္ငယ္မွာ အသုိက္တြင္းမွေန၍ ဤသို႕ သစၥာျပဳ၏။“ငါ့၌ အေတာ္ရွိ၏၊ သုိ႔ေသာ္ မပ်ံႏုိင္ေသး။ ငါ့၌ ေျခေထာက္ရွိ၏၊ သုိ႔ေသာ္ မသြားႏုိင္ မလွမ္းႏုိင္ေသး။ ငါ့၌ မိဘႏွစ္ပါးရွိ၏၊ သို႔ေသာ္ ဤေနရာ၌မရွိ၊ စြန္႕ခြာသြားၾကကုန္၏။ ဤ မွန္ကန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ ငါ့အား မီးေဘးမွ ကင္းလြတ္ေစသတည္း”

ဟူ၍ သစၥာျပဳေတာ္မူ၏။ ထုိအခါ အေလာင္းေတာ္ ငံုးမင္း စံရာအသုိက္ သစ္ပင္ႏွင့္ ၃၂-ေတာင္ကြာ ပတ္လည္အေရာက္တြင္ ေတာမီးသည္ ေရႏွင့္ ေတြ႕ရသကဲ့သို႔ ျငိမ္းေအးျခင္းသို႕ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။

ယခု ခ်စ္သားတုိ႔ႏွင့္ ငါဘုရား ရပ္တန္႕ေနေသာ ၃၂-ေတာင္ ပတ္လည္ရွိ ဤေနရာသည္ ထုိငံုးမင္း ျဖစ္စဥ္က စံကာ သစၥာျပဳခဲ့သည့္ေနရာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဤဘဒၵကပ္ကမၻာ တည္ေအာင္သည္ ေနရာတြင္ လံုး၀မီးမေလာင္ႏုိင္-ဟု ေဟာေဖာ္ညႊန္ျပသည္ကစ၍ ၀႗သုတ္ေတာ္ျဖစ္ေပၚ ရႊတ္ဆုိခဲ့ၾကပါသတည္း။

၆။ ၀႗သုတ္ပါဠိ
၇၂။ ပုေရႏ ၱံ ေဗာဓိ-သမၻာေရ၊
နိဗၺတၱံ ၀႗ ဇာတိယံ။
ယႆ ေတေဇန ဒါ၀ဂၢိ၊ 
မဟာ သတံၱ ၀ိ၀ဇၨယိ။

၇၃။ ေထရႆ သာရိပုတၱႆ၊ 
ေလာက-နာေထန ဘာသိတံ။
ကပၸ႒ာယိ ံ မဟာ ေတဇံ၊ 
ပရိတၱံ တံ ဘဏာမ ေဟ။

၇၄။ အတၳိ ေလာေက သီလ ဂုေဏာ၊
သစၥံ ေသာေစယ် ႏုဒၵယာ။
ေတန သေစၥန ကာဟာမိ၊
သစၥ-ကိရိယ မုတၱမံ။

၇၅။ အာ၀ေဇၨတြာ ဓမၼဗလံ၊ 
သရိတြာ ပုဗၺေက ဇိေန။
သစၥ-ဗလ မ၀ႆာယ၊ 
သစၥ-ကိရိယ မကာသဟံ။

၇၆။ သႏိ ၱပကၡာ အ-ပတနာ၊ 
သႏိ ၱ ပါဒါ အ-၀ဥၥနာ။
မာတာ ပိတာစ နိကၡႏ ၱာ၊ 
ဇာတေ၀ဒ ပဋိကၠမ။

၇၇။ သဟ သေစၥ ကေတ မယွံ၊
မဟာ-ပဇၨလိေတာ သိခီ။
၀ေဇၨသိ ေသာဠသ ကရီသာနီ၊
ဥဒကံ ပတြာ ယထာ သိခီ။
သေစၥန ေမ သေမာ နတၳိ၊
ဧသာ ေမ သစၥပါရမီ။

၀႗သုတၱံ နိ႒ိတံ။


၆။ ၀႗သုတ္အနက္

၇၂။ ေဗာဓိသမၻာေရ၊ သဗၺညဳတဉာဏ္၏ အေဆာက္အဦးျဖစ္ေသာ ပါရမီသံုးဆယ္တုိ႔ကို။ ပုေရႏံ ၱ၊ ျဖည့္ေတာ္မူထေသာ။ ၀႗ဇၨာတိယံ၊ ငံုး၏အမ်ိဳး၌။ နိဗၺတၱံ၊ ျဖစ္ထေသာ။ မဟာသတၱံ၊ ဘုရားေလာင္းကို။ ယႆပရိတၳႆ၊ အၾကင္ ပရိတ္ေတာ္၏။ ေတေဇန၊ တန္ခိုးအာႏုေဘာ္ေၾကာင့္။ ဒါ၀ဂၢိ၊ ေတာမီးသည္။ ၀ိ၀ဇၨယိ၊ ဖဲၾကဥ္၏။

၇၃။ သာရိပုတၱႆ၊ သာရိပုတၱရာ အမည္ရွိေတာ္မူေသာ။ ေထရႆ၊ မေထရ္အား။ ေလာကနာေထန၊ လူသံုးပါးတုိ႔၏။ ကိုးကြယ္ရာ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ ဘာသိတံ၊ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ။ ကပၸ႒ာယိ ံ၊ ကမၻာပတ္လံုး တည္ထေသာ။ မဟာေတဇံ၊ ၾကီးေသာ အာဓႏုေဘာ္ရွိထေသာ။ တံပရိတၱံ၊ ထုိငံုးမင္းပရိတ္ကို။ ေဟဒ၊ အရွင္သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔။ မယံ၊ ငါတုိ႔သည္။ ဘဏာမ၊ ရြတ္ၾကကုန္အံ့။

၇၄။ ေလာေက၊ ေလာက၌။ သီလဂုေဏာ၊ သီလ၏ ေက်းဇူးသည္လည္းေကာင္း။ သစၥံ၊ သစၥာသည္ လည္းေကာင္း။ ေသာေစယ်ဥၥ၊ ကိုယ္ႏူတ္ႏွလံုး စင္ၾကယ္သည္၏ အျပစ္သည္လည္းေကာင္း။ အႏုဒၵယာစ၊ သတၱ၀ါတုိ႔အား သနားျခင္းသည္လည္းေကာင္း။ အတၳိ၊ ရွိ၏။ ဧေတနသေစၥန၊ ထုိသို႔ေသာ သစၥာစကားျဖင့္။ အႏုတၱရံ၊ အတုမရွိေသာ။ သစၥကိရိယံ၊ သစၥာျပဳျခင္းကို။ အဟံ၊ ငါသည္။ ကာဟာမိ၊ ျပဳဖူး၏။

၇၅။ ဓမၼဗလံ၊ သစၥာတရား၏အစြမ္းကို။ အာ၀ေဇၨတြာ၊ ဆင္ျခင္၍။ ပုဗၺေက၊ ေရွး၌ျဖစ္ေတာ္ မူကုန္ျပီးေသာ။ ဇိေန၊ ျမတ္စြာဘုရားတုိ႔ကို။ အဟံ၊ ငါသည္။ သရိတြာ၊ ေအာက္ေမ့၍။ သစၥဗလံ၊ သစၥာ၏အစြမ္းကို။ အာ၀ႆယ၊ အမွီျပဳ၍။ သစၥကိရိယံ၊ သစၥာျပဳျခင္းကို။ အကာသိ၊ ျပဳဖူး၏။

၇၆။ ဇာတေ၀ဒ၊ အို…ေတာမီး။ ေမ၊ ငါ၏။ ပကၡာ၊ အေတာင္တုိ႔သည္။ သႏိၱ၊ ရွိကုန္၏။ အပတနာ၊ မပ်ံႏုိင္ခဲ့။ ေမ၊ ငါ၏။ ပါဒါ၊ ေျခတုိ႔သည္။ သႏၱိ၊ ရွိကုန္၏။ အ၀ဥၥနာ၊ မသြားတတ္ခဲ့။ ေမ၊ ငါ၏။ မာတာပိတာစ၊ အမိအဘတုိ႔သည္လည္း။ နိကၡႏာၱ၊ ထြက္သြားကုန္ျပီ။ ဇာတာေ၀ဒ၊ အုိ… ေတာမီး။ ပဋိကၡမ၊ ဖဲ့ၾကဥ္ေလေလာ။

၇၇။ သာရိပုတၱ၊ သာရိပုတၱရာ။ ဣတိ၊ ဤသို႔။ မယွံ မယာ၊ ငါငံုးမင္းသည္။ သေစၥ၊ သစၥာကို။ ကေတ၊ ျပဳသည္ရွိေသာ္။ သစၥကေတန၊ ျပဳအပ္ေသာ သစၥာႏွင့္။ သဟဒ၊ တကြ။ သိခီ၊ ေတာမီးသည္။ ဥဒကံ၊ ေရသို႔။ ပတြာ၊ ေရာက္၍။ ၀ေဇၨသိယထာ၊ ဖဲၾကဥ္သကဲ့သို႔။ မဟာပဇၨလိေတာ၊ ၾကီးေသာအလွ်ံရွိေသာ။ သိခီ၊ ေတာမီးသည္။ ေသာဠွသကရီသာနိ၊ တစ္ဆယ့္ေျခာက္မင္း ပယ္စာသို႔တုိင္တုိင္။ ၀ေဇၨသိ၊ ဖဲၾကဥ္ေလ၏။ သာရိပုတၱ၊ သာရိပုတၱရာ။ ေမ၊ ငါ၏။ သေစၥန၊ သစၥာစကားႏွင့္။ သေမာ၊ တူေသာတရားသည္။ နတၳိ၊ မရွိ။ ေသာပါရမီ၊ ဤပါရမီသည္ကား။ ေမ၊ ငါ၏။ သစၥပါရမီ၊ သစၥာပါရမီတည္း။

၀႗သုတၱံ၊ ၀႗သုတ္ ပရိတ္ေတာ္သည္။

နိ႒ိတံ၊ ျပီးျပီ။





အထက္ေဖာ္ျပပါ ရတနသုတ္ေတာ္ပါဠိေတာ္ကို ရြတ္ဖတ္ရန္ အသံထြက္ႏွင့္ စာလံုးေပါင္းမ်ား အခက္ခဲရွိေနပါက ေအာက္တြင္ေဖာ္ျပထားေသာ လင့္ခ္ေလးကေန တစ္ဆင့္ မိမိရွာေဖြလုိေသာစာလံုး အကၡရာစဥ္အလုိက္ သြားေရာက္ရွာေဖြ ေလ့လာ ဖတ္ရူႏုိင္ပါတယ္ရွင္။

ပါဠိပါဌ္ဆင့္ အသံထြက္ ရြတ္ဖတ္ပံု အညႊန္း

ကိုးကား

သစၥာမ႑ိဳင္ ဆယ္ေစာင္တြဲစာအုပ္

ပါဠိဆရာၾကီးဦးေအာင္တင္ ဗုဒၶပရိတ္ေတာ္ႏွင့္ အႏၱရာယ္ကင္း ဂါထာေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္