အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္

သကဒါဂါမ္ျဖစ္ျပီးသူသည္ မိမိရရွိထားျပီးေသာ မဂ္ဖုိလ္ႏွင့္ နိဗၺာန္တုိ႔ကို ဆင္ျခင္ပြားမ်ားျပီးေနာက္ ေရွ႕သကဒါဂါမိမဂ္ျဖင့္ က်ဲပါးေအာင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ျပီးေသာ ကာမရာဂႏွင့္ ပဋိဃသံေယာဇဥ္တုိ႔ကိုပင္ အၾကြင္းမဲ့ ပယ္သတ္ႏုိင္ရန္ အထက္အနာဂါမိ မဂ္ဉာဏ္ရဖုိ႔အတြက္ ၀ိပႆနာကိုပင္ ဆက္လက္၍ အားထုတ္ရသည္။ ရုပ္နာမ္သခၤါရတုိ႔ကို မျမဲ၊ ဆင္းရဲ၏၊ အတၱမဟုတ္ဟု ဉာဏ္ျဖင့္ အဖန္ဖန္ နင္းနယ္၊ ၾကိတ္ေျခ၏။ ၀ိပႆနာဉာဏ္အဆင့္ကို ျဖစ္ေစလ်က္ ၀ိပႆနာ လမ္းမွန္သို႔ သက္၀င္၏။ ထုိသို႔ အားထုတ္ေသာအခါ သခၤါရုေပကၡာဉာဏ္၏အဆံုး၌ အႏုေလာမဉာဏ္၊ ေဂါၾတဘူဉာဏ္တုိ႔ျဖစ္၍ ေဂါၾတဘူဉာဏ္ ခ်ဳပ္သည္ႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္းတြင္ အနာဂါမိ မဂ္ ဖုိလ္ စိတ္မ်ားျဖစ္ေပၚလာသည္။ ထုိအနာဂါမိဖုိလ္စိတ္ႏွင့္ ျပည့္စံုသူကို အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္ဟု ေခၚသည္။ ကာမဘံု၌ ျပန္၍ မျဖစ္ေတာ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္ဟုဆိုလိုသည္။ သို႔ေသာ္ ရူပဘံု၊ အရူပဘံုတုိ႔၌ကား ျဖစ္ႏုိင္ေသးသည္။

အနာဂမ္ျဖစ္ျပီးသူသည္ ကာမဂုဏ္တုိ႔၌တပ္မက္မူ(ကာမရာဂ)ႏွင့္ ပ်က္စီးေစလုိမူ၊ စိတ္ဆုိးအမ်က္ထြက္မူ (ဗ်ာပါဒ၊ ေဒါသ)တုိ႔ကို အၾကြင္းမဲ့ ပယ္သတ္ႏုိင္သည့္အတြက္ ကာမ(၁၁)ဘံု၌ ဘ၀အသစ္မျဖစ္ေတာ့ေခ်။ အနာဂါမ္တုိ႔မည္သည္ ကာမစၦႏၵ(ကာမဂုဏ္၌ေတာင့္တမူ)၊ ဗ်ာပါဒ (ပ်က္စီးေစလုိမူ)၊ ေဒါသ(စိတ္ဆုိးအမ်က္ထြက္မူ)၊ ကုကၠဳစၥ(ေနာင္တပူပန္မူ)၊ မိစၦာသကၤပၸ(မွားယြင္းၾကံစည္မူ)၊ ပိသုဏ၀ါစာ(ေခ်ာပစ္ကုန္းတုိက္မူ)၊ ဖရုသ၀ါစာ(ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ေျပာဆုိမူ)တို႔ မရွိေတာ့ေခ်။ ထုိ႔ျပင္ လက္၀တ္လက္စားတန္ဆာမ်ား ဆင္ယင္ျခင္း၊ အေတြ႕အထိ(ေဖာ႒ဗာရုံ)ကို သာယာျခင္းလည္း မရွိေတာ့ေပ။

ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္ (အဆင့္ျမင့္) စာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပသည္။