ထို႔အတူ ပရမတၱသစၥာျဖင့္သာ ေဟာၾကားမည္ဆုိလွ်င္ -
“ခႏၶာတုိ႔သည္ အလွဴခံကုန္၏၊ အာယတနတုိ႔သည္ အလွဴခံၾကကုန္၏” စသည္ျဖင့္ ေဟာၾကားရေပလိမ့္မည္။
ထိုသို႔ ေဟာၾကားပါက မည္သည့္ေ၀ေနယ်မွ် တရားေတာ္ကို နားလည္ သေဘာေပါက္ႏုိင္မည္ မဟုတ္သည့္အျပင္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္-အလွဴေပးပုဂၢိဳလ္ဟူသည္ မရွိ၊ ဒါနဟူသည္ မရွိ စသည္ျဖင့္ တစ္ဖက္စြန္းေရာက္သြားႏုိင္ေပသည္။
“ရဟန္းတို႔သည္ အလွဴခံၾကကုန္၏၊ သာမေဏတုိ႔သည္ အလွဴခံၾကကုန္၏” စသည္ျဖင့္ သမၼဳတိသစၥာျဖင့္ ေဟာၾကားမွသာ နားလည္ သေဘာေပါက္ၾကေပမည္။ ထုိ႔ျပင္ အလွဴဒါနကုသိုလ္မ်ား ပြားမ်ားကာ ေကာင္းက်ိဳးကို ခံစားႏုိင္ၾက၍ အလွဴ၀ါဒ ေရးရာမွာ သေဘာတရားအမွန္မ်ားကို သိလာႏုိင္ေပမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သမၼဳတိသစၥာကို ေဟာၾကားရပါသည္။
ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္ (အဆင့္ျမင့္) စာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပသည္။
Tuesday, 15 November 2011
(၇) အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ သမၼဳတိသစၥာ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment