ထုိသတိပ႒ာန္းကား -
(၁) ကာယာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္ = ရုပ္အေပါင္းတုိ႔ကို သတိကပ္၍ အဖန္ဖန္ရူမွတ္ျခင္း၊
(၂) ေ၀ဒနာပုပႆနာသတိပ႒ာန္း = ခံစားမူမ်ားကို သတိကပ္၍ အဖန္ဖန္ရူမွတ္ျခင္း၊
(၃) စိတၱာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္း = စိတ္ကို သတိကပ္၍ အဖန္ဖန္ရူမွတ္ျခင္း၊
(၄) ဓမၼာနုပႆနာသတိပ႒ာန္း = နီ၀ရဏ စေသာ သဘာ၀ဓမၼတုိ႔ကို သတိကပ္၍ အဖန္ဖန္ရူမွတ္ျခင္း၊
ဟူ၍ ေလးမ်ိဳးရွိသည္။
ထုိတြင္ ေလာဘ၊ ေဒါသ အစရွိေသာ ကိေလသာမ်ား ျဖစ္ခြင့္မရေအာင္ ထင္ရွားေပၚလာေသာ ရုပ္တရားမွန္သမွ်ကို အျမဲမျပတ္ သတိကပ္လ်က္ ရူမွတ္ေနျခင္းကို ကာယာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္း၊ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ခံစားမူ(ေ၀ဒနာ) မွန္သမွ်ကို အျမဲမျပတ္ သတိကပ္လ်က္ ရူမွတ္ေနျခင္းကို ေ၀ဒနာႏုပႆနာ သတိပ႒ာန္း၊ ျဖစ္ေပၚလာေသာ(စိတ္) မွန္သမွ်ကို အျမဲမျပတ္ သတိကပ္လ်က္ ရူမွတ္ေနျခင္းကို စိတၱာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္း၊ နီ၀ရဏစေသာ သဘာ၀ဓမၼမွန္သမွ်ကို အျမဲမျပတ္ သတိကပ္လ်က္ ရူမွတ္ေနျခင္းကို ဓမၼာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္းဟု ေခၚသည္။
ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္ (အဆင့္ျမင့္) စာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပသည္။
Sunday, 6 November 2011
သတိပ႒ာန္း(၄)ပါး
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment