ရုပ္နာမ္သခၤါရတုိ႔သည္ မျဖစ္မီကပင္ ၾကိဳတင္၍ စုေဆာင္းထားရွိျပီးသည္မဟုတ္၊ ခ်ဳပ္ျပီးေနာက္ အျခားအရပ္တပါးသို႔ သြားေရာက္လ်က္ စုပံုေနသည္မဟုတ္၊ ရုပ္နာမ္သခၤါရတုိ႔သည္ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ ရုတ္ကနဲျဖစ္ေပၚလာျပီး ဖ်တ္ကနဲခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားၾက၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသမွ်ရုပ္နာမ္သခၤါရ၌ အေဟာင္းမရွိ၊ အသစ္ခ်ည္းသာျဖစ္ၾကေလ၏ ဟု ဆင္ျခင္ျပီးေနာက္ “အ၀ိဇၨာရွိျခင္းေၾကာင့္ ရုပ္နာမ္သခၤါရျဖစ္ရသည္၊ အ၀ိဇၨာအၾကြင္းမဲ့ခ်ဳပ္လွ်င္ ရုပ္နာမ္သခၤါရတုိ႔ ျဖစ္ၾကေတာ့မည္မဟုတ္” စသည္ျဖင့္ ရူမွတ္ဆင္ျခင္သည့္အခါ ရုပ္နာမ္တုိ႔၏ ျဖစ္မူ ပ်က္မူ သေဘာလကၡဏာသည္ လြန္စြာ ထင္ျမင္လာမည္ ျဖစ္ပါသည္။
ထုိ႔ေနာက္ ေရကို တုတ္ျဖင့္ေရးျခစ္ေသာအခါ ေရွ႕ကျခစ္၊ ေနာက္က ပ်က္သကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ မုိးရြာသြန္းေသာအခါ ေရအုိင္ထဲတြင္ ပူေပါင္း(ေရပြက္)ကေလးမ်ားျဖစ္ျပီး ခ်က္ခ်င္း ေပ်ာက္ပ်က္သြားသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း ရုပ္နာမ္တရားတို႔သည္ ခုျဖစ္ ခုေပ်ာက္ပ်က္သြားသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း ရုပ္နာမ္တရားတို႔သည္ ခုျဖစ္ ခုပ်က္ပါတကားဟု ရူျမင္ေသာအခါ ဥဒယဗၺယဉာဏ္ ျဖစ္ေပၚလာေလသည္။
ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္ (အဆင့္ျမင့္) စာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပသည္။
Sunday, 6 November 2011
ျဖစ္မူ ပ်က္မူကို ဆင္ျခင္ျခင္း
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment