ထုိမေကာင္းမူ ျပဳကုန္ေသာ သူတုိ႔၏ ခံစားရာျဖစ္ေသာ ငရဲမ်ား

ထုိမေကာင္းမူျပဳကုန္ေသာ သူတုိ႔၏ ခံစားရာျဖစ္ေသာ ငရဲတုိ႔သည္ -

၁။ သိဥၥိဳး ငရဲ။

၂။ ကာလသုတ္ ငရဲ။

၃။ သံဃာတ ငရဲ။

၄။ ေရာရု၀ ငရဲ။

၅။ မဟာေရာရု၀ ငရဲ။

၆။ တာပႏၷ ငရဲ။

၇။ မဟာတာပႏၷ ငရဲ။

၈။ အ၀ီစိ ငရဲ။

ဟူ၍ ငရဲၾကီးတို႔သည္ ရွစ္ထပ္ရွိကုန္၏။ ထုိငရဲၾကီး ရွစ္ထပ္တုိ႔တြင္ တစ္ထပ္တစ္ထပ္ေသာ ငရဲၾကီးေလးမ်က္ႏွာ အရပ္တုိ႔တြင္ တစ္မ်က္ႏွာ တစ္မ်က္ႏွာအရပ္၌ စပ္လ်က္တည္ေသာ ဥႆဒငရဲငယ္ တုိ႔သည္ ေလးလံုး၊ ေလးလံုးစီ ရွိကုန္၏။

ေလးလံုးဟူသည္ကား -

၁။ မစင္တုိ႔ျဖင့္ ျပည့္ေသာ ဂူထငရဲ။

၂။ ျပာပူတုိ႔ျဖင့္ ျပည့္ေသာ ျပာပူငရဲ။

၃။ သံလ်က္သြားရွိေသာ အရြက္၊ ဆူးေညွာင့္တုိ႔ျဖင့္ ထူထပ္ေသာ အရြက္၊ ထူထပ္ေသာ ဆူးရွိေသာ သစ္ပင္တို႔ ေပါက္ေရာက္ရာျဖစ္ေသာ အသိပတၳငရဲ။

၄။ ထက္လွစြာေသာ ဆူးရွိေသာ ၾကိမ္ႏြယ္တို႔ ေပါက္ေရာက္ရာျဖစ္ေသာ ၀တၳရဏီ ၾကိမ္ပိုက္ေတာငရဲ။

ဤေလးလံုးတုိ႔တည္း။

ငရဲၾကီး တစ္ထပ္တစ္ထပ္၀ယ္ တစ္မ်က္ႏွာ တစ္မ်က္ႏွာ၌ ေလးလံုး ေလးလံုးစီ ရွိေသာေၾကာင့္ ငရဲၾကီးတစ္ထပ္တစ္ထပ္၌ ေလးမ်က္ႏွာေရေသာ္ ဥႆဒငရဲငယ္ေပါင္း တစ္ဆယ့္ေျခာက္လံုးစီ ရွိ၏၊ ငရဲၾကီးရွစ္ထပ္လံုးတုိ႔၌ ရွိေသာ ဥႆဒငရဲငယ္တုိ႔ကို ေပါင္းေသာ္ တစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္လံုး ရွိ၏၊ ငရဲၾကီးရွစ္ထပ္ႏွင့္ ေပါင္းျပန္ေသာ္ တစ္ရာ့သံုးဆယ့္ေျခာက္လံုး ရွိ၏။

ဤသို႔ ငရဲၾကီးရွစ္ထပ္၊ ငရဲငယ္ တစ္ရာႏွစ္ဆယ့္ရွစ္လံုး ရ၏ ဟူ၍ ေရတြက္ျခင္းသည္ ထင္ရွားၾကီးက်ယ္ေသာ ငရဲတုိ႔ကုိသာ ေရတြက္ျခင္း ျဖစ္သည္၊ မထင္ရွားေသာ မိမိတုိ႔၏ ကံအားေလ်ာ္စြာ ခံစားေသာ ငရဲတုိ႔ကား ေရတြက္၍ မဆံုးႏုိင္ေလာက္ေအာင္ရွိေၾကာင္း ေနမိဇာတ္ေတာ္၌ လာသည္။

ဤငရဲတြင္ အ၀ီစီငရဲသည္ ဥဒႆငရဲငယ္တုိ႔ႏွင့္ တကြ ယူဇနာတစ္ေသာင္း က်ယ္၏၊ ထုိအ၀ီစီ ငရဲၾကီးေထာင္မသည္ အတြင္း၌ ယူဇနာတစ္ရာ က်ယ္၏၊ မီးလွ်ံေျပာင္ေျပာင္ေတာက္ေသာ အထု ကိုးယူဇနာထူေသာ တံတုိင္းေလးဘက္ ရွိ၏၊ ေလးမ်က္ႏွာတုိ႔၌လည္း တံခါးေလးေပါက္ ရွိ၏၊ အထူ ကိုးယူဇနာရွိေသာ တံခါးရြက္တုိ႔ျဖင့္ ပိတ္အပ္၏၊ ေအာက္၌လည္း မီးလွ်ံေျပာင္ေျပာင္ေတာက္ေသာ အထူ ကိုးယူဇနာ ရွိေသာ သံေျမအခင္း ရွိ၏၊ အထက္ကလည္း မီးလွ်ံေျပာင္ေျပာင္ အထူ ကိုးယူဇနာရွိေသာ သံအမိုးလည္း ရွိ၏၊ အေရွ႕တံတုိင္းမွ ထြက္ေသာ မီးလွ်ံသည္ အေနာက္တံတုိင္းကို ေဖာက္ျပီးလွ်င္ အပသို႔ ယူဇနာတစ္ရာတုိင္တုိင္ ထြက္သြား၏။

ဤအတူ အေနာက္တံတုိင္း၊ ေတာင္တတုိင္း၊ ေျမာက္တံတုိင္း၊ ေအာက္သံေျမ၊ အထက္သံအမုိးမွ ထြက္ေသာ မီးလွ်ံတုိ႔သည္လည္း အပသို႔ ယူဇနာ တစ္ရာတုိင္တုိင္ ထြက္သြားၾကကုန္၏။

မီးလွ်ံတည္ရာႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ အ၀ီစီငရဲၾကီးေထာင္မသည္ ယူဇနာ သံုးရာ့တစ္ဆယ့္ရွစ္ယူဇနာ က်ယ္၏၊ ၾကြင္းေသာ ငရဲၾကီးတုိ႔၏ အက်ယ္ကို က်မ္းၾကီးက်မ္းခုိင္တုိ႔၌ အေသအခ်ာ မလာ၊ ဆဂတိဒီပနီက်မ္း၌ကား အ၀ီစိငရဲႏွင့္ အတူတူ က်ယ္ေၾကာင္းလာ၏၊ ငါတုိ႔ေက်းဇူးရွင္ မိုးနံကုန္းဆရာေတာ္ကား ငရဲသက္ အတိုအရွည္ေထာက္၍ အ၀ီစိငရဲမွ အထက္သို႔ တစ္၀က္စီယုတ္၍ ယုတ္၍ က်ယ္ေၾကာင္းမိန္႔ေတာ္မူ၏။

တိရစၦာန္ဘံု, ျပိတၱာဘံု, အသူရကာယ္ဘံု ဤသံုးဘံုတုိ႔မွာ မိမိတုိ႔၏ ဘံုဟူ၍ အသီးတည္ရာ ဘံုမရွိ၊ မိမိတုိ႔၏ ေနရာ ေတာေတာင္စေသာ အရပ္သည္ပင္ ဘံုျဖစ္ေၾကာင္း က်မ္းဂန္တုိ႔၌ လာ၏။


ဤဆုိျပအပ္ခဲ့ျပီးေသာ ငရဲၾကီးငရဲငယ္ တိရစၦာန္, ျပိတၱာ, အသူရကာယ္ တည္းဟူေသာ အပါယ္ေလးဘံု တုိ႔တြင္ ပါဏာတိပါတစေသာ အကုသိုလ္ကံကိုျပဳလွ်င္ မည္သည့္ဘံု၌သာ ခံရ၏ ဟူ၍ အျမဲမရွိ၊ မိမိတို႔၏ အကုသိုလ္ကံ အေလးအေပါ့ အားေလ်ာ္စြာသာ ခံရၾကကုန္၏၊ ပါဏာတိပါတကံတစ္ပါးကိုပင္ ျပဳမိေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕ကား သိဥၥိဳးငရဲ၊ အခ်ိဳ႕ကား ကာလသုတ္ငရဲစသည္တို႔၌ ခံရၾကကုန္၏ဟု မွတ္ရာ၏၊ ျပဆုိအပ္ခဲ့ျပီးေသာ ပါဠိေတာ္ႏွင့္အညီ သူတစ္ပါးတို႔၏ အသက္ကို သတ္ျခင္းေၾကာင့္ ငရဲကိုေရာက္ေၾကာင္း ၀တၳဳကို အနည္းငယ္ ဆက္လက္ေဖာ္ျပဦးအံ့။

၁။ ငါတုိ႔ ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ ေနေတာ္မူေသာအခါ ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္သား စုႏၵသူကရိက အမည္ရွိေသာ ၀က္သတ္သမား ေယာက္်ား တစ္ေယာက္သည္ အႏွစ္ ငါးဆယ္ပတ္လံုး ၀က္ကိုသတ္ျပီး ထုိ၀က္သားတုိ႔ကို မိမိလည္းစား၊ သူတစ္ပါးတုိ႔ကိုလည္း ေရာင္းခ်လ်က္ အသက္ေမြးသတဲ့။

ထုိသူ ၀က္သတ္ဟန္ကား ၀က္ရွိရာသို႔သြား၍ ၀က္ငယ္ ၀က္ၾကီးတုိ႔ကို ဆန္စပါး စသည္တို႔ကိုေပး၍ ၀ယ္ယူျပီးလွ်င္ လွည္းျဖင့္ မိမိအိမ္သို႔ ေဆာင္ယူ၍ ၀က္ျခံတြင္းသို႔ သြင္းထားျပီးမွ ဖြဲႏု၊ ဆန္ကြဲ၊ ဟင္းရြက္ႏု မစင္-ဘင္ေခ်ာက္ စေသာ အစာကိုေကြ်းသျဖင့္ ေမြးေလ၏၊ ယင္းသို႔ ေကြ်းေမြး၍ အသား အေသြး ပြားလက္ေသာ္ ထို၀က္တုိ႔တြင္ အၾကင္ အၾကင္၀က္ကို သတ္လုိ၏၊ ထုိထုိ၀က္ကို ျမဲစြာေသာတုိင္၌ မလူပ္မရွားႏုိင္ေအာင္ ခ်ည္ထားျပီးလွ်င္ အသား အေသြး၏ ပြားေစျခင္းငွာ လည္းေကာင္း၊ အေရအေခါက္၏ ထူထဲေစျခင္းငွာလည္းေကာင္း၊ ေလးေထာင့္ေဆာက္ပုတ္ျဖင့္ အၾကိမ္ၾကိမ္အဖန္ဖန္ မေသရုံမွ် ရုိက္ႏွက္၍ ကိုယ္သား ကိုယ္ေရ ထၾကြ ေယာင္ယမ္း၍ လာသည္ရွိေသာ္ ခံတြင္းကို ဖြင့္၍ ထားျပီးမွ သြားၾကား၌ တုတ္ေထာက္၍ ပါးစပ္ကို ဖြင့္ျပီးလွ်င္ သံအုိးျဖင့္ ခ်က္ျပီး၍ က်ိဳက္က်ိဳက္ဆူေသာ ေရေႏြးပူ ပြက္ပြက္ကို ၀က္၏ ခံတြင္းသို႔ေလာင္း၏၊ ထုိေရေႏြးပူပြက္ပြက္သည္ ၀က္၏ ခံတြင္းသို႔ ၀င္ျပီးလွ်င္ က်င္ၾကီးကို ယူေဆာင္လ်က္ ေအာက္ဒြါရသို႔ ထြက္လာ၏၊ အၾကင္မွ်ေလာက္ က်င္ၾကီးသည္ ၀မ္းတြင္း၌ ရွိေသး၏၊ ထုိမွ်ေလာက္ ေရသည္ ေနာက္က်ိလ်က္ ထြက္လာ၏၊ ၀မ္းေခါင္း ၀မ္းတြင္း စင္ၾကယ္သည္ရွိေသာ္ ေရသည္ ၾကင္လင္လ်က္ ထြက္လာ၏။

ထုိအခါ ေရေႏြးပူကိုေလာင္းျပီးမွ အေရနက္၊ အေရညစ္တုိ႔ကို ခြာျပီး၍ အေမြးအမွ်င္တုိ႔ကို ကုန္စင္ေအာင္ ျမက္မီးရွဴးျဖင့္ ျမိဳက္၏၊ ရင္၀သို႔ ျမိဳက္ျပီး၍ ကုန္စင္ေသာ အေမြးရွိေသာ၀က္ကို ထက္လွေသာ သံလ်က္ျဖင့္ ဦးဆက္၌ ျဖတ္ေတာက္၍ ေပါက္ေပါက္က်ေသာ ေသြးရည္ေသြးစက္ကို ခံယူျပီးေသာ္ အသားေပၚမွာ ေလာင္းျပီးမွ ေပါင္းစုနယ္ျပီးလွ်င္ ရႊင္လန္းစြာ သားမယားႏွင့္ ခ်က္ျပဳတ္၍ စားေလ၏။

ထုိစုႏၵသုကရိက အမည္ရွိေသာ ၀က္ထုိးသမားေယာက္်ားသည္ ဤကဲ့သို႔ေသာ အမွတ္ျဖင့္ အႏွစ္ ငါးဆယ္ေက်ာ္ကာလပတ္လံုး ၀က္ကိုသတ္လ်က္ အသက္ေမြးသတည္း၊ လာျခင္းေကာင္းေသာ ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ ျမိဳ႕ဦး ျမိဳ႕ထိပ္၌ျဖစ္ေသာ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ သတင္းသံုး ေနေတာ္မူသည္ကို ပန္းတစ္ပြင့္ ဆီမီးတစ္တုိင္မွ် မပူေဇာ္ဘူး၊ တစ္ေယာင္းမမွ်ေလာက္ေသာ ဆြမ္းကိုမွ် မလွဴဘူးေလ၊ သည္မွတစ္ပါး အျခားကုသိုလ္ကိုလည္း စိုးစဥ္မွ် မျပဳဘူးေလ၊ ထုိသူ၏ ေမ့ေလွ်ာ့ျခင္း ပမာဒကို ၾကားရသူတုိ႔ ႏွလုံးမသာ ေၾကာက္လန္႔ဖြယ္ရာ အလြန္ ေကာင္းသတည္း။

ယင္းသို႔ ၀က္ကိုသတ္လ်က္ အသက္ေမြးေသာ ထုိသူငယ္ မဖယ္မလြဲႏုိင္ေသာ ေသျခင္း၏ အနီးျဖစ္ေသာ ျပင္းပ်စြာေသာ ေ၀ဒနာ ကပ္ေရာက္လာလွ်င္ အသက္ ၀ိညာဏ္ထင္ရွားရွိစဥ္ပင္လွ်င္ အ၀ီစီငရဲမီးပူသည္ လူကို ထ၍ ေလာင္ေလ၏။ ထုိငရဲမီးပူသည္ လူကိုေလာင္ေသာအခါ ထို၀က္သတ္သမား ေယာက္်ားသည္ ၀က္၏ အသံကဲ့သို႔ေသာ အသံကိုျမည္လ်က္ ၀က္ကဲ့သို႔ ေတာင္ေျပးေျမာက္သြား ထြက္ေျပး၍ သြားေသာေၾကာင့္ အိမ္တြင္းမွာသြင္းလ်က္ အတင္းပိတ္၍ ထားျပီးလွ်င္ ခံတြင္း ပါးစပ္ကို အတင္းအၾကပ္ ပိတ္ဆုိ႔၍ ထားျငားေသာ္လည္း ကံ၏အက်ိဳးကို မည္သူမွ် တားျမစ္ျခင္းငွာ မတတ္ႏုိင္ရကား ေလးဘက္တြားလ်က္ ၀က္သံကဲ့သို႔ ေအာ္ျပီးလွ်င္ ေျပးျမဲပင္ ေျပးျပန္၏၊ အေရွ႕ အေနာက္ ေတာင္ ေျမာက္ ၀န္းက်င္ ခုႏွစ္အိမ္သားတုိ႔သည္ မ်က္စိတစ္မွိတ္မွ် မအိပ္ရေအာင္ ရွိေလ၏။

ထုိ၀က္သတ္သမား ေယာက္်ားသည္ အိမ္ေပၚမွ အိမ္ေအာက္ ၀က္ျခံတြင္းသို႔ ေရာက္ေလ၍ ၀က္ကဲ့သို႔ ျမည္လ်က္ ထြက္၍ေျပးေသာေၾကာင့္ အၾကင္ အခ်င္းျဖင့္ ထြက္၍မေျပးႏုိင္၊ ထုိအခ်င္းျဖင့္ ၀က္ျခံကို ပိတ္ဆုိ႔လ်က္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကရကုန္၏၊ ထုိ၀က္သတ္သမား ေယာက္်ားကား ငရဲမီးပူေလာင္ေသာေၾကာင့္ ေယာင္ေယာင္ၾကဥ္ၾကဥ္ ျမည္တမ္းလ်က္ မထြက္နုိင္ရကား ေတာင္သြား ေျမာက္ျပန္ လွည့္လည္လ်က္ ခုႏွစ္ရက္ေျမာက္မွ ေသေလ၏၊ ၀က္ကိုသတ္ေသာကာလ ေရေႏြးပူေလာင္း၍ သတ္ေသာေၾကာင့္ ထုိႏွင့္တူစြာ အက်ိဳးမွာလည္း ေရာက္လာတတ္၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ -

ယာနိ ကေရာတိ ပုရိေသာ၊ တာနိ အတၱနိ ပႆတိ။
ကလ်ာဏကာရီ ကလ်ာဏံ၊ ပါပကာရီ စ ပါပတံ။
ယာဒိသံ ၀ပေတ ဗီဇံ၊ တာဒိသံ ဟရေတ ဖလံ။

ဟူ၍ ပဥၥကနိပါတ္ ေ၀နသာခ ဇာတ္၌ ေဟာေတာ္မူ၏။

ပုရိေသာ၊ ေယာက္်ားသည္။ ယာန၊ အၾကင္ေကာင္းမူကံ မေကာင္းမူကံတုိ႔ကို။ ကေရာတိ၊ ျပဳ၏။ တာနိ၊ ထိုေကာင္းမူကံ, မေကာင္းမူကံ အက်ိဳးတုိ႔လုိ။ အတၱနိ၊ မိမိ၌။ ပႆတိ၊ ျမင္ရ၏။ ယာဒိသံ၊ အၾကင္သို႔သေဘာရွိေသာ။ ဗီဇံ၊ မ်ိဳးေစ့ကို။ ၀ပေတ၊ စုိက္ပ်ိဳး၏။ တာဒိသံ၊ ထုိသို႔သေဘာရွိေသာ။ ဖလံ၊ အသီးကို။ ဟရေတယထာ၊ ေဆာင္သကဲ့သို႔။ တထာ၊ ထုိ႔အတူ၊ ကလ်ာဏကာရီ၊ ေကာင္းမူကို ျပဳေလ့ရွိေသာ သူသည္။ ကလ်ာဏံ၊ ေကာင္းက်ိဳးကို။ လဘေတ၊ ခံစားရ၏၊ ပါပကာရီ၊ မေကာင္းမူကို ျပဳေလ့ရွိေသာသူသည္။ ပါပကံ၊ မေကာင္းက်ိဳးကို၊ လဘေတ၊ ခံစားရ၏။

ထုိ၀က္သတ္သမား ေယာက္်ား၏ အိမ္တံခါးျဖင့္ သြားလာကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ၀က္သံဟု မွတ္ထင္ၾကကုန္သည္ျဖစ္၍ သဗၺညဳျမတ္စြာဘုရားအား ဤသို႔ နားေတာ္ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။

ဘုန္းေတာ္ၾကီးလွေသာ အရွင္ဘုရား စုႏၵ ၀က္ထုိးသမား ေယာက္်ားသည္ အိမ္ကို ပိတ္လ်က္ ၀က္ကို ေန႔တုိင္းမျပတ္ သတ္သည္ကား ယေန႔ ခုႏွစ္ရက္ ရွိပါျပီ၊ သင့္အိမ္တြင္ မဂၤလာမူ တစ္စံုတစ္ခု ရွိေယာင္တကား ဤမွ် အတုိင္းအရွည္ရွိေသာ ၀က္တုိ႔ကို သတ္ေသာ ထုိသူအား သနားၾကင္နာေသာ စိတ္သည္ တစ္ဆတ္မွ် မရွိေယာင္ကား၊ အကြ်ႏု္ပ္တုိ႔သည္ ဤကဲ့သို႔ေသာ အမူမ်ားကို ျပဳ၀ံ့မည္ေ၀းစြ၊ ၾကားရုံမွ်ႏွင့္ပင္ စက္ဆုပ္ ၀န္ေလးလွပါ၏ ဘုရားဟု ေလွ်ာက္ၾကေလကုန္၏။

ထုိအခါဘုန္းေတာ္ၾကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားက စုႏၵ၀က္ထိုးသမား ေယာက္်ားသည္ ဤခုႏွစ္ရက္အတြင္း၌ ၀က္ကို သတ္ေနသည္ မဟုတ္၊ စင္စစ္မူကား ၀က္သတ္ေသာကံႏွင့္ တူစြာ အ၀ီစိငရဲမီးပူသည္ လူကို ေလာင္ေသာေၾကာင့္ ျပင္းထန္စြာ ဟစ္ေအာ္ေသာ စုႏၵ၏ အသံတည္း။

ထုိစုႏၵသည္ ေသေလ၏၊ ယေန႔ အ၀ီစိငရဲသို႔ က်ေလျပိဟူ၍ မိန္႔ေတာ္မူ၏။

ဤကား သူတစ္ပါးတုိ႔၏ အသက္ကို သတ္ျခင္းေၾကာင့္ ငရဲသို႔ ေရာက္ရေၾကာင္း ၀တၳဳ ပင္တည္း။

အနႏၱေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ေညာင္လြန္ေတာရ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ေရးသားျပဳစုေတာ္မူေသာ ဒုႆီလ၀ဇၨပကာသနီ စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပသည္။