ဤဓမၼစကၠပ၀တၱနေခၚ ဓမၼစၾကာသုတ္ေတာ္၌ အႏွစ္ခ်ဳပ္တရားမ်ားမွာ အစြန္း ၂-ပါး၊ မဇၥ်မပဋိပဒါ(မဂၢင္ရွစ္ပါး)၊ သစၥာ ၄-ပါး၊ ဉာဏ္ ၁၂-ပါး တုိ႔ပင္ ျဖစ္ၾကပါသည္။
အစြန္းႏွစ္ပါးမွာ ကာမသုခလႅိကာႏုေယာဂ၊ အတၱကိလမထာႏုေယာဂ္ တုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။
ကာမသုခလႅိကာႏုေယာဂ
အဆင္း၊ အသံ၊ အရသာ၊ အနံ႔အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ထိေတြ႕မူ အမ်ိဳးမ်ိဳးဟူေသာ အာရုံငါးပါး ကာမဂုဏ္တရားတုိ႔ကို ကာမဂုဏ္ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ အရသာအျဖစ္ ခံစားေသာအက်င့္၊ ကာမစိတ္အၾကိဳက္ အလုိလုိက္ေသာ အက်င့္ျဖစ္သည္။
အတၱကိလမထာႏုေယာဂ
ခႏၶာကိုယ္ ၀ျဖိဳးစည္ပင္ေနပါက ကိုယ္ခႏၶာတြင္းရွိ ကာမတဏွာကိေလသာ အစိုအေစးဓာတ္မ်ား မျပတ္တုိးပြား စုိစြတ္ေန၏၊ ဤခႏၶာကိုယ္ မစိုမလန္း ေျခာက္ခန္း ေနလွ်င္ ထန္းႏုိ႕အေျခာက္မွ ထန္းရည္ မထြက္ႏုိင္သကဲ့သို႔ ကိေလသာအစိုဓာတ္ ေျခာက္ကပ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားဖြယ္ရွိ၏ဟု ၾကံဆျပီးလွ်င္ မိမိခႏၶာကိုယ္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေအာင္ က်င့္ၾကံၾကကုန္၏၊ အစာကို ျခိဳးျခံကာ ပဲျပဳတ္ရည္ အနည္းငယ္မွ် ေလာက္ကိုသာ စားေသာက္၍ က်င့္ၾက၏။ ေႏြေခါင္ေခါင္ ေနပူ က်ဲက်ဲ၌ ေလးမ်က္ႏွာတြင္ မီးဖုိၾကီး ေလးဖုိ ဖိုျပီး အလယ္ေခါင္ ၀င္ေန၍ ေနပူႏွင့္တကြ အပူ (၅)မ်ိဳးခံကာ ပဥၥာတပ အက်င့္ျဖင့္ ကိေလသာ အစိုဓာတ္ ေပ်ာက္ေအာင္ ခႏၶာကိုယ္ကို အပူတုိက္ၾကကုန္၏၊ မိမိအိပ္ရာ ခုတင္ စသည္၌ သံဆူးမ်ား စုိက္ျပီး ဆူးမ်ားအေပၚ၌ အနာခံ၍ အိပ္ၾကကုန္၏၊ သံဆူးတုိ႔ေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ နာက်င္ကိုက္ခဲေနပါက ကိေလသာစိတ္ေတြ မျဖစ္ပြားႏုိင္ေတာ့ဟု ယူဆကာ က်င့္ၾကံၾကကုန္၏၊ အလြန္ခ်မ္းေအးေသာ ေဆာင္းကာလ၀ယ္ ေရစိမ္ကာ ကိေလသာေတြကုိ ေရေမွ်ာၾကကုန္၏၊ ဤအက်င့္မ်ားသည္ အတၱကိေလမထ အက်င့္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္၊ အပင္ပန္းခံေနခိုက္မွာ ကာမကိေလသာအျဖစ္ နည္းေကာင္းနည္းမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အျမစ္ျပတ္ ေျခာက္ကပ္ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားမည္ မဟုတ္ေပ၊ ဤအက်င့္ က်င့္ၾကံသူတစ္ဦး ေသဆံုးသြားပါက ေနာင္ဘ၀၌ ကိေလသာအစုိဓာတ္မ်ား ေပၚလာျမဲ ေပၚလာေပဦးမည္၊ ဒုကၡေရာက္သေလာက္ အက်ိဳးမရႏုိင္ သျဖင့္ အရိယာသူေတာ္စင္တုိ႔၏ က်င့္စဥ္ မဟုတ္ေပ၊ ကိေလသာဟူသည္ ကာမစိတ္ တစ္မ်ိဳးသာ မကေပ၊ စိတ္ဓာတ္ကို ညစ္ႏြမ္းေစေသာ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန၊ ဒိ႒ိ၊ စသည္တုိ႔လည္း ကိေလသာပင္ ျဖစ္၏၊ ထုိကိေလသာစိတ္တုိ႔ကား အတၱကိလမထ အက်င့္ေၾကာင့္ ေခတၱခဏမွ်ပင္ ေပ်ာက္ကြယ္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်၊ သို႔ျဖစ္၍ ဤအက်င့္သည္ သံသရာမွ ထြက္ေျမာက္ရာ လမ္းမွန္ မဟုတ္ေပ။
ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္ (အဆင့္ျမင့္) စာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပသည္။
ကာမသုခလႅိကာႏုေယာဂ
အဆင္း၊ အသံ၊ အရသာ၊ အနံ႔အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ထိေတြ႕မူ အမ်ိဳးမ်ိဳးဟူေသာ အာရုံငါးပါး ကာမဂုဏ္တရားတုိ႔ကို ကာမဂုဏ္ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ အရသာအျဖစ္ ခံစားေသာအက်င့္၊ ကာမစိတ္အၾကိဳက္ အလုိလုိက္ေသာ အက်င့္ျဖစ္သည္။
အတၱကိလမထာႏုေယာဂ
ခႏၶာကိုယ္ ၀ျဖိဳးစည္ပင္ေနပါက ကိုယ္ခႏၶာတြင္းရွိ ကာမတဏွာကိေလသာ အစိုအေစးဓာတ္မ်ား မျပတ္တုိးပြား စုိစြတ္ေန၏၊ ဤခႏၶာကိုယ္ မစိုမလန္း ေျခာက္ခန္း ေနလွ်င္ ထန္းႏုိ႕အေျခာက္မွ ထန္းရည္ မထြက္ႏုိင္သကဲ့သို႔ ကိေလသာအစိုဓာတ္ ေျခာက္ကပ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားဖြယ္ရွိ၏ဟု ၾကံဆျပီးလွ်င္ မိမိခႏၶာကိုယ္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေအာင္ က်င့္ၾကံၾကကုန္၏၊ အစာကို ျခိဳးျခံကာ ပဲျပဳတ္ရည္ အနည္းငယ္မွ် ေလာက္ကိုသာ စားေသာက္၍ က်င့္ၾက၏။ ေႏြေခါင္ေခါင္ ေနပူ က်ဲက်ဲ၌ ေလးမ်က္ႏွာတြင္ မီးဖုိၾကီး ေလးဖုိ ဖိုျပီး အလယ္ေခါင္ ၀င္ေန၍ ေနပူႏွင့္တကြ အပူ (၅)မ်ိဳးခံကာ ပဥၥာတပ အက်င့္ျဖင့္ ကိေလသာ အစိုဓာတ္ ေပ်ာက္ေအာင္ ခႏၶာကိုယ္ကို အပူတုိက္ၾကကုန္၏၊ မိမိအိပ္ရာ ခုတင္ စသည္၌ သံဆူးမ်ား စုိက္ျပီး ဆူးမ်ားအေပၚ၌ အနာခံ၍ အိပ္ၾကကုန္၏၊ သံဆူးတုိ႔ေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ နာက်င္ကိုက္ခဲေနပါက ကိေလသာစိတ္ေတြ မျဖစ္ပြားႏုိင္ေတာ့ဟု ယူဆကာ က်င့္ၾကံၾကကုန္၏၊ အလြန္ခ်မ္းေအးေသာ ေဆာင္းကာလ၀ယ္ ေရစိမ္ကာ ကိေလသာေတြကုိ ေရေမွ်ာၾကကုန္၏၊ ဤအက်င့္မ်ားသည္ အတၱကိေလမထ အက်င့္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္၊ အပင္ပန္းခံေနခိုက္မွာ ကာမကိေလသာအျဖစ္ နည္းေကာင္းနည္းမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အျမစ္ျပတ္ ေျခာက္ကပ္ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားမည္ မဟုတ္ေပ၊ ဤအက်င့္ က်င့္ၾကံသူတစ္ဦး ေသဆံုးသြားပါက ေနာင္ဘ၀၌ ကိေလသာအစုိဓာတ္မ်ား ေပၚလာျမဲ ေပၚလာေပဦးမည္၊ ဒုကၡေရာက္သေလာက္ အက်ိဳးမရႏုိင္ သျဖင့္ အရိယာသူေတာ္စင္တုိ႔၏ က်င့္စဥ္ မဟုတ္ေပ၊ ကိေလသာဟူသည္ ကာမစိတ္ တစ္မ်ိဳးသာ မကေပ၊ စိတ္ဓာတ္ကို ညစ္ႏြမ္းေစေသာ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန၊ ဒိ႒ိ၊ စသည္တုိ႔လည္း ကိေလသာပင္ ျဖစ္၏၊ ထုိကိေလသာစိတ္တုိ႔ကား အတၱကိလမထ အက်င့္ေၾကာင့္ ေခတၱခဏမွ်ပင္ ေပ်ာက္ကြယ္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်၊ သို႔ျဖစ္၍ ဤအက်င့္သည္ သံသရာမွ ထြက္ေျမာက္ရာ လမ္းမွန္ မဟုတ္ေပ။
ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္ (အဆင့္ျမင့္) စာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပသည္။
No comments:
Post a Comment