အဒိႏၷာဒါန အကုသိုလ္ကံ၏ အျပစ္

ပါဏာတိပါတကံ၏ အျပစ္ကို ျပေတာ္မူျပီး၍ သူတစ္ပါးတုိ႔၏ ဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းဟု ဆုိအပ္ေသာ အဒိႏၷာဒါန အကုသုိလ္၏ အျပစ္ကိုလည္း ျပေတာ္မူျခင္းငွာ -

အဒိႏၷာဒါနံ ဘိကၡေ၀ အာေသ၀ိတံ ဘာ၀ိတံ ဗဟုလိကတံ နိရယသံ၀တၱနိကံ တိရစၦာနေယာနိသံ၀တၱနိကံ ေပတၱိ၀ိသယသံ၀တၱနိကံ ေယာ သဗၺလဟု၊ ေသာ အဒိႏၷာဒါနႆ ၀ိပါေကာ၊ မႏုႆဘူတႆ ေဘာဂ။

ဗ်ာသနံ သံ၀တၱနိေကာ ေဟာတိ။

ဟူ၍ ေဟာေတာ္မူ၏။

ဘိကၡေ၀၊ သံသရာညြန္ ေလးေသာာ၀န္ကို အလြန္ေၾကာက္တတ္ေသာ သူေတာ္ေကာင္း အေပါင္းတုိ႔။ အဒိႏၷာဒါနံ၊ ဥစၥာရွင္တုိ႔သည္ မေပးအပ္ေသာ သူတစ္ပါးတုိ႔၏ ဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းဟုဆုိအပ္ေသာ အဒိႏၷာဒါန အကုသိုလ္သည္။ အာေသ၀ိတံ၊ အဖန္ဖန္ အထပ္ထပ္ မွီ၀ဲအပ္သည္ရွိေသာ္။ ဘာ၀ိတံ၊ ပြားမ်ားေအာင္ အားထုတ္၍ ျပဳအပ္သည္ရွိေသာ္။ ဗဟုလိကတံ၊ အၾကိမ္မ်ားစြာ ျပဳအပ္သည္ရွိေသာ္။ နိရယသံ၀တၱနိကံ၊ ငရဲ၌ခံရျခင္းကိုလည္း ျဖစ္ေစတတ္၏။ တိရစၦာနေယာနိသံ၀တၱနိကံ၊ တိရစၦာန္မ်ိဳး၌ လည္း ျဖစ္ေစတတ္၏။ ေပတၱိ၀ိသယသံ၀တၱနိကံ၊ ျပိတၱာဘံု၌လည္း ျဖစ္ေစတတ္၏။ အဒိႏၷာဒါနႆ၊ အဒိႏၷာဒါန အကုသိုလ္ကံ၏။ ေယာ၀ိပါေကာ၊ အၾကင္အက်ိဳးသည္၊ သဗၺလဟု၊ အလံုးစံုေသာ ငရဲ, တိရစၦာန္, ျပိတၱာဟူကုန္ေသာ အက်ိဳးတုိ႔ေအာက္ အယုတ္ဆံုး အေပါ့ဆံုး ျဖစ္၏။ ေသာ၀ိပါေကာ၊ ထုိအက်ိဳးသည္။ မႏုႆဘူတႆ၊ လူျဖစ္၍ ျဖစ္ေသာသူအား။ ေဘာဂဗ်သနသံ၀တၱနိေကာ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ၏ ပ်က္စီးျခင္းကို ျဖစ္ေစတတ္သည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။

အဓိပၸာယ္ကား - အရွင္သည္ မေပးအပ္ေသာ သူတစ္ပါးတုိ႔၏ ဥစၥာကို ခိုးလုိေသာစိတ္ျဖင့္ ခိုးယူျခင္းသည္ အဒိႏၷာဒါနမည္၏၊ ယုတ္ေသာ အပိုင္းအျခားအားျဖင့္ သစ္သီး တစ္လံုး ပန္း တစ္ပြင့္၊ ဟင္းရြက္ တစ္ညႊန္႔၊ ၀ါးခ်မ္း တစ္စိတ္မွ်ကို ေသာ္လည္း ခိုးယူျခင္းသည္ အဒိႏၷာဒါန အကုသိုလ္မည္၏။

ခ်ိန္ခြင္မမွန္၊ ေတာင္းမမွွန္၊ အေလးမမွန္၊ ေငြမမွန္ သံုးစြဲျခင္းသည္လည္း အဒိႏၷာဒါန အကုသိုလ္မည္၏။

ငါးပိကုိ ဖြဲႏု စသည္ေရာ၍ ေရာင္းျခင္း၊ ဆားကို ေရပက္၍ ေရာင္းျခင္း၊ စပါးကို အဖ်င္း အေမွာ္ေရာ၍ ေရာင္းျခင္းစသည္လည္း အဒိႏၷာဒါန အကုသိုလ္မည္၏။

ထုိအဒိႏၷာဒါနအမူကို အၾကိမ္ၾကီမ္ အဖန္ဖန္ အတန္တန္ အားထုတ္၍ ျပဳအပ္သည္ ရွိေသာ ေအာက္၌ ျပဆုိအပ္ခဲ့ျပီးေသာ ငရဲၾကီးရွစ္ထပ္၊ ငရဲငယ္ တစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ စေသာ ငရဲဘံုတုိ႔တြင္ အမွတ္မရွိေသာ ငရဲဘံု၌ ခံရျခင္း၊ တိရစၦာန္မ်ိဳး၌ျဖစ္၍ ဆင္းရဲစြာ ခံရျခင္း၊ ျပိတၱာဘံု၌ျဖစ္၍ ဆင္းရဲစြာ ခံရျခင္းကိုလည္း ျဖစ္ေစတတ္၏။

အၾကင္အဒိႏၷာဒါန၏ အက်ိဳးသည္ အေပါ့ဆံုး အယုတ္ဆံုးျဖစ္၏၊ ထုိအဒိႏၷာဒါန အကုသိုလ္၏ အက်ိဳးသည္ လူပင္ ျဖစ္ျငားေသာ္လည္း ေရႊေငြ ဥစၥာဘ႑ာမရွိ၊ ကိုယ္တည္းဗလာ လြန္စြာဆင္းရဲျခင္း၊ ရွားပါး ငတ္မြတ္ျခင္း၊ ပစၥည္းဥစၥာရွိျပန္ပါ လွ်င္လည္း မီးေလာင္ျခင္း၊ ေရေမ်ာျခင္း၊ မင္းေဘးသင့္၍ ကုန္ဆံုးျခင္း၊ သူခိုးခိုး၍ ကုန္ဆံုးျခင္း၊ မခ်စ္မႏွစ္ လိုအပ္ေသာ အေမြခံသားသမီးတို႔ ျဖဳန္းတီး ဖ်က္ဆီးျခင္းေၾကာင့္ ပ်က္ဆီးဆံုးရူံးျခင္း စသည္ကိုလည္း ျဖစ္ေစတတ္၏ ဟုဆုိသည္။

ဤသို႔ ေဟာေတာ္မူေသာ ပါဠိေတာ္ႏွင့္အညီ သူတစ္ပါးတို႔ ဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းဟု ဆုိအပ္ေသာ အဒိႏၷာဒါန အကုိသုိလ္ေၾကာင့္ -

ငရဲ၌ခံရေသာ၀တၳဳ အျမြက္
ေနမိေဇာ္ေတာ္၌ ေနမိ မင္းၾကီးကို မာတလိ နတ္သားသည္ သိေႏၶာျမင္း တစ္ေထာင္ကေသာ နတ္ရထားျဖင့္ တင္ယူ၍ ငရဲျပည္သို႔ လွည့္လည္၍ ျပေသာအခါ ငရဲထိန္းတုိ႔သည္ ငရဲသူ သတၱ၀ါတုိ႔ကို ျမားျဖင့္ ပစ္ျခင္း၊ လွံမ, လံွေသ စေသာ အထူးထူးေသာ လက္နက္တုိ႔ျဖင့္ေတာ၌ သမင္ကို ထုိးျပစ္ ရုိက္ႏွက္ကုန္သကဲ့သို႔ ထုိ႔အတူ နံပါးႏွစ္ဖက္တုိ႔၌ ထုိးျပစ္ရုိက္ႏွက္ကုန္သည္ ျဖစ္၍ ျပင္းပ်စြာ ဆင္းရဲေသာ ငရဲသူ သတၱ၀ါတုိ႔ကို ျမင္ေလလွ်င္ ၾကင္နာေသာ စိတ္ႏွလံုးရွိသည္ျဖစ္၍ ထုိငရဲသူ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ငရဲ၌ ခံရျခင္း၏ အေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ မေကာင္းမူ အကုသိုလ္ကံကို ေမးရာတြင္ -

ေယာ ဇီ၀ေလာကသၼိ ံ၊ အသာဓုကမၼိေနာ၊ အဒိႏၷမာဒါယ ကေရာႏိၱ ဇီ၀ိတံ၊ ဓညံ ဓနံ ဇာတရူပဥၥ အေဇဠကဥၥာပိ ပသံုး မဟိ ံသံ၊ ေတ လုဒၶကမၼာ ပသေ၀တြာန ပါပံ၊ ေတ ေမ ဇနာ သတၱိဟတာ သယႏိၱ။
ဟူ၍ မာတလိနတ္သားက ေျဖၾကားေလ၏။

မဟာရာဇ၊ ျမတ္သောမင္းၾကီး။ အသာဓုကမၼိေနာ၊ မေကာင္းမူကိုျပဳတတ္ကုိေသာ။ ေယ၊ အၾကင္လူတုိ႔သည္။ ဇီ၀ေလာကသိၼ ံ၊ အသက္ရွည္ေသာလူ၏ရြာ၌။ အဒိႏၷာ၊ အရွင္သည္ မေပးအပ္ ေသာ။ ဓညံ၊ စပါးကိုလည္းေကာင္း။ ဓနံ၊ စပါးမွ တစ္ပါးေသာဥစၥာကိုလည္းေကာင္း။ ရဇတံ၊ ေငြကိုလည္းေကာင္း။ ဇာတရူပံ၊ ေရႊကိုလည္းေကာင္း။ အဇံ၊ ဆိတ္ျမန္မာကိုလည္းေကာင္း။ ဧဠကံ၊ ဆိတ္ကုလားကိုလည္းေကာင္း။ ပသံု၊ ႏြားကိုလည္းေကာင္း။ မဟိ ံသံ၊ ကြ်ဲကိုလည္းေကာင္း။ ပသံု၊ ႏြားကိုလည္းေကာင္း။ မဟိ ံသံ၊ ကြ်ဲကိုလည္းေကာင္း။ အာဒါယ၊ ခုိးယူ၍။ ဇီ၀ိတံ၊ အသက္ေမြးျခင္းကို။ ကေရာႏိၱ၊ ျပဳကုန္၏။ လုဒၶကမၼာ၊ ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာအမူကို ျပဳကုန္ေသာ။ ေတဣေမဇနာ၊ ထုိလူတုိ႔သည္။ ပါပံ၊ မေကာင္းမူ အကုသိုလ္ကံကို။ ပသေ၀တြာန၊ ပြားေစကုန္ေသာေၾကာင့္။ ဆတၳိဟတာ၊ လွံစူးကုန္သည္ျဖစ္၍။ သယႏိၱ၊ အိပ္ရကုန္၏။

ဤကား အနက္ -

အခ်ိဳ႕ေသာ ငရဲသူတုိ႔သည္ကား မီးလွ်ံေျပာင္ေျပာင္ေတာက္ေသာ သံေျမအရပ္၌ ေရစာငတ္ျခင္း ပူေလာင္ျခင္းတုိ႔ျဖင့္ ႏွိပ္စက္ အပ္ကုန္သည္ ျဖစ္၍ ဆင္း ရဲလွေသာေၾကာင့္ ေတာင္ေျမာက္ ေလးပါး ေျပးသြားၾကကုန္ရာ အနီးအပါး၌ ေကာင္းေသာ ဆိပ္ကမ္းရွိေသာ မနက္လြန္း မတိတ္လြန္းေသာေရျဖင့္ ျပည့္ေသာ ျမစ္သို႔ ေရာက္ၾကေလကုန္၍ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ဆင္းသက္ၾကကုန္လ်က္ ေရကို ေသာက္ခ်ိဳးၾကကုန္ေသာအခါ အလံုးစံုေသာေရတုိ႔သည္ ဖြဲျဖစ္၍ မီးလွ်ံေျပာင္ေျပာင္ေတာက္ကုန္၏၊ ထုိငရဲသူတုိ႔သည္လည္း မြတ္သိပ္ ဆာေလာင္ျခင္းကို သည္းမခံႏုိင္ကုန္ေသာေၾကာင့္ ထုိမီးလွ်ံ ေျပာင္ေျပာင္ေတာက္ေသာ ဖြဲတုိ႔ကုိပင္ ေသာက္စားၾကရကုန္၏၊ ထုိအခါ စားေသာက္အပ္ေသာ ဖြဲအစုသည္ ထုိငရဲသူ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ကိုယ့္အလံုးကို ေလာင္ကြ်မ္းေစလ်က္ ေအာက္ဒြါရမွ ထြက္လာ၏၊ ထုိငရဲသူ သတၱ၀ါတုိ႔သည္လည္း ဆင္းရဲျခင္းကို သည္းခံျခင္းငွာ မတတ္ႏုိင္ကုန္ေသာေၾကာင့္ လက္ကိုေျမွာက္လ်က္ ငိုေၾကြး ျမည္တမ္းၾကကုန္၏၊ ထုိငရဲသူတုိ႔ကို ျမင္ေသာေၾကာင့္ ေနမိမင္းဖ်ားက မာတလိနတ္သားကို ေမးေလလွ်င္ -

ေယ သုဒၶဓညံ ပလာေသနမိႆံ၊ အသုဒၶကမၻာ၊ ကယိေနာ ဒဒႏိၱ၊ ဃမၼာဘိတတၱာနံ၊ ပိပါသိတာနံ၊ ပိတဥၥ ေတသံ ဘူသံ ေဟာတိ ပါနိ။
ဟူ၍ ေျဖၾကားျပန္၏။

မဟာရာဇ၊ ျမတ္ေသာ ေနမိမင္းၾကီး။ ေယဣေမဇနာ၊ အၾကင္လူတုိ႔သည္။ ဇီ၀ေလာကသိၼ ံ၊ အသက္ ရွည္ေသာလူ၏ ရြာ၌။ သုဒၶံ၊ စင္ၾကယ္ေသာ။ ဓညံ၊ စပါးကို။ ပလာေသန၊ အဖ်င္းအေမွာ္ျဖင့္၊ ၀ါ၊ ေျမညက္သဲတုိ႔ျဖင့္။ မိႆံ၊ ေရာေႏွာသည္ကို။ ကတြာ၊ ျပဳကုန္၍ အသုဒၶကမၻာ၊ မစင္ၾကယ္ေသာ ကိုယ္ႏူတ္ ႏွလံုး ရွိကုန္သည္ျဖစ္၍။ ကယိေနာ၊ ၀ယ္ေသာသူအား။ ဒဒႏၱိ၊ စင္ၾကယ္ေသာစပါးကို ေပးပါအံ့ဟုဆုိ၍ တန္ဖိုးကို ယူျပီးလွ်င္ မစင္ၾကယ္ေသာ စပါးကိုေပးကုန္၏။ ေတဣေမဇနာ၊ ထုိလူတုိ႔သည္။ တံပါပကမၼံ၊ ထုိမစင္ၾကယ္ေသာ စပါးကို ေရာင္းေသာ မေကာင္းမူကံကို။ ပသေ၀တြာန၊ ပြားေစကုန္ေသာေၾကာင့္။ ဃမၼာဘိတတၱာနံ၊ မီးပူသည္ ျပင္းစြာ ႏွိပ္စက္အပ္ကုန္ေသာ။ ေတသံ၊ ထုိငရဲသူတုိ႔၏။ ပါနိ၊ ေသာက္ေရသည္။ ဘူသံ၊ ဖြဲမီးသည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ ဤကားအနက္။

ဤကား အဒိႏၷာဒါန အကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ငရဲ၌ ခံရေၾကာင္း ျပဆုိအပ္ေသာ ၀တၳဳ အျမြက္တည္း။


အနႏၱေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ေညာင္လြန္ေတာရ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ေရးသားျပဳစုေတာ္မူေသာ ဒုႆီလ၀ဇၨပကာသနီ စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပသည္။