၄၀၈။ မေကာင္းမူမွ ျငိမ္းေအးေစျပီးေသာ ပြားမ်ားျပီးေသာ ဣေျႏၵရွိေသာ ကု႑ိျမိဳ႕သား ေပါ႒ပါဒမည္ေသာ မေထရ္သည္ သာဏေတာင္၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏။
၄၀၉။ ထုိသာဏ၀ါသီမေထရ္၏ အမိအဖ အစ္ကိုတုိ႔သည္ မေကာင္းမူကံကို ျပဳၾကကုန္ေသာေၾကာင့္ မေကာင္းေသာ အလားရွိကာ ယမမင္းႏုိင္ငံ ျပိတၱာဘံုလွ်င္ လားရာရွိကုန္သည္ျဖစ္၍ ဤလူ႔ျပည္မွ ျပိတၱာဘံုသို႕ လားေရာက္ၾကရကုန္၏။
၄၁၀။ ဒုဂၢတိဘံုသို႔ လားေရာက္ၾကရကုန္ေသာ ထုိသူတုိ႔သည္ အပ္ျဖင့္ ထုိးဆြသကဲ့သို႔ ငတ္မြတ္ျခင္းျဖင့္ အႏွိပ္စက္ခံရသူ ပင္ပန္းေသာ ကိုယ္စိတ္ရွိသူ အ၀တ္မရွိသူ ပိန္ခ်ံဳးသူ ထိတ္လန္႕ေၾကာက္ရြံ႕ၾကသူ မ်ားစြာေၾကာက္ျခင္းရွိသူတို႔ ျဖစ္ၾကကုန္လ်က္ ၾကမ္းတမ္းေသာ မေကာင္းမူ ရွိၾကကုန္ရကား မိမိကုိယ္ကို ထင္စြာ မျပ၀ံ့ၾကကုန္။
၄၁၁။ ထုိသာဏ၀ါသီမေထရ္၏ အစ္ကိုလည္း အ၀တ္မပါဘဲ ေျခတဖ၀ါး သြားရာရွိေသာ လမ္းက်ဥ္း၌ အေဆာတလ်င္ တေယာက္တည္း ေလးဘက္ေထာက္သြားလ်က္ မေထရ္အား ကိုယ္ထင္ျပ၏။
၄၁၂။ မေထရ္သည္ကား ႏွလံုးမသြင္းေသာေၾကာင့္ စကားမဆုိမူ၍ လြန္သြား၏၊ ထုိျပိတၱာသည္လည္း (ဤသို႔) မေထရ္အား သိေစ၏၊ အကြ်ႏု္ပ္သည္ သင္၏ အစ္ကိုပါတည္း၊ ျပိတၱာဘံုသို႕ ေရာက္ေနရပါ၏။
၄၁၃။ အရွင္ဘုရား သင္၏ အမိသည္၎ အဖသည္၎ မေကာင္းမူကံကို ျပဳၾကကုန္ေသာေၾကာင့္ မေကာင္းေသာ အလားရွိကာ ယမမင္းႏုိင္ငံ ျပိတၱာဘံုလွ်င္ လားရာရွိကုန္သည္ျဖစ္၍ ဤလူ႔ဘံုမွ ျပိတၱာဘံုသို႔ ေရာက္ၾကရကုန္၏။
၄၁၄။ ဒုဂၢတိဘံုသို႔ လားေရာက္ၾကရကုန္ေသာ ထုိအမိအဖတုိ႔သည္ အပ္ျဖင့္ ထုိးဆြသကဲ့သို႔ ငတ္မြတ္ျခင္းျဖင့္ အႏွိပ္စက္ခံရသူ ပင္ပန္းေသာ ကိုယ္စိတ္ရွိသူ အ၀တ္မရွိသူ ပိန္ခ်ံဳးသူ ထိတ္လန္႕ေၾကာက္ရြံ႕ၾကသူ မ်ားစြာေၾကာက္ျခင္းရွိသူတို႔ ျဖစ္ၾကကုန္လ်က္ ၾကမ္းတမ္းေသာ မေကာင္းမူ ရွိၾကကုန္ရကား မိမိကုိယ္ကို ထင္စြာ မျပ၀ံ့ၾကကုန္။
၄၁၅။ အရွင္ဘုရား သနားျခင္း ရွိေတာ္မူေသာ အရွင္ဘုရားသည္ သနားေစာင့္ေရွာက္ ခ်ီးေျမွာက္ေတာ္မူပါေလာ့၊ အကြ်ႏု္ပ္တုိ႔အတြက္ ေပးလွဴ၍ ကုသိုလ္အဘို႔ကို ရည္ညြန္း ေပးေ၀ပါေလာ့၊ အရွင္ဘုရား ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴဒါနျဖင့္ ၾကမ္းတမ္းေသာ မေကာင္းမူရွိေသာ မိဖတုိ႔သည္ မွ်တာကပါကုန္လတၱံ (ဟု အစ္ကိုျပိတၱာက ေျပာ၏)။
၄၁၆။ သာဏ၀ါသီ မေထရ္သည္၎ အျခားရဟန္း တဆယ့္ႏွစ္ပါးတုိ႔သည္၎ ဆြမ္းခံ လွည့္လည္ၾကကုန္၍ ဆြမ္းကိစၥဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ တေပါင္းတည္း စုေ၀းၾကကုန္၏။
၄၁၇။ သာဏ၀ါသီမေထရ္သည္ ရဟန္းတုိ႔အား “အရွင္တုိ႔ အရွင္တုိ႔သည္ ရသမွ်ေသာ ဆြမ္းကို အကြ်ႏု္ပ္အား ေပးၾကပါကုန္ေလာ့၊ ေဆြမ်ိဳးတုိ႔ကို ခ်ီးေျမွာက္ရန္ သံဃာအား ဆြမ္းလုပ္ေကြ်းျခင္းကို အကြ်ႏု္ပ္ ျပဳလုိပါ၏”ဟု ေျပာဆုိ၏။
၄၁၈။ တက်ိပ္ႏွစ္ပါးေသာ ရဟန္းတုိ႔သည္ သာဏ၀ါသီ မေထရ္အား ရသမွ်ဆြမ္းကို လွဴဒါန္း ေဆာင္ႏွင္းၾကကုန္၏၊ သာဏ၀ါသီမေထရ္သည္ သံဃာကို ပင့္ဖိတ္၏၊ သာဏ၀ါသီမေထရ္သည္ ေပးလွဴျပီးလတ္ေသာ္ “ငါ၏ ဤအလွဴသည္ ေဆြမ်ိဳးတုိ႔အား ျဖစ္ပါေစ၊ ေဆြမ်ိဳးတုိ႔သည္ ခ်မ္းသာၾကပါေစ”ဟု အမိအား၎ အဖအား၎ အစ္ကိုအား၎ အလွဴ၏ အဘို႔ကို ရည္ညႊန္းေပးေ၀၏။
၄၁၉။ ရည္ညႊန္း ေပးေ၀ျပီးသည္၏ အျခားမဲ့၌ ျပိတၱာတုိ႔အား စင္ၾကယ္ မြန္ျမတ္၍ အရာသာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အထူးထူးေသာ အရသာရွိသည့္ ဟင္းတုိ႔ႏွင့္ယွဥ္ေသာ ေဘာဇဥ္သည္ ျဖစ္ေပၚလာေတာ့၏။
၄၂၀။ ထုိ႔ေနာက္ အစ္ကိုသည္ အဆင္း ခြန္အားႏွင့္ ျပည့္စံုလ်က္ ခ်မ္းသာျခင္းရွိသည္ ျဖစ္၍ ကိုယ္ထင္ ျပ၏၊ အရွင္ဘုရား ေဘာဇဥ္သည္ မ်ားျပားလွပါ၏၊ (သို႔ေသာ္) ၾကည့္ေတာ္မူပါဦးေလာ့၊ အကြ်ႏု္ပ္တုိ႔သည္ အ၀တ္မဆည္း အခ်ည္းႏွီးသာျဖစ္ၾကပါကုန္ေသး၏၊ အရွင္ဘုရား အကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ အ၀တ္ရႏုိင္ေလာက္ေသာ အျခင္းအရာျဖင့္ လံု႕လျပဳေတာ္မူပါဦးေလာ့ (ဟု အစ္ကို ျပိတၱာက သာဏ၀ါသီမေထရ္ကို ေလွ်ာက္ျပန္၏)။
၄၂၁။ သာဏ၀ါသီမေထရ္သည္ အမူိက္ပံုမွ အနားျပတ္ေသာ ပုဆုိးအပိုင္းအစတုိ႔ကို ရွာမွီး ေကာက္ယူ၍ ပုဆုိးၾကမ္း သကၤန္းျပဳလ်က္ စတုဒၵိသာ သံဃာအား ေပးလွဴ၏။
၄၂၂။ သာဏ၀ါသီမေထရ္သည္ သကၤန္းေပးလွဴျပီး၍ “ငါ၏ ဤအလွဴသည္ ေဆြမ်ိဳးတုိ႔အား ျဖစ္ပါေစ၊ ေဆြမ်ိဳးတုိ႔သည္ ခ်မ္းသာၾကပါေစ”ဟု အမိအား၎ အဖအား၎ အစ္ကိုအား၎ အလွဴ၏အဘုိ႔ကို ရည္ညႊန္းေပးေ၀၏။
၄၂၃။ ရည္ညႊန္းေပးေ၀သည္၏ အျခားမဲ့၌ ျပိတၱာတုိ႔အား အ၀တ္တုိ႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏၊ ထုိ႕ေနာက္ အစ္ကိုျပိတၱာသည္ ေကာင္းေသာ အ၀တ္ကို ၀တ္လ်က္ မေထရ္အား မိမိကုိယ္ကို ကိုယ္ထင္ျပ၏။
၄၂၄။ နႏၵမင္း၏ တုိင္းႏုိင္ငံ၌ အၾကင္မွ်ေလာက္ အ၀တ္ပုဆုိးတုိ႔သည္ ရွိပါကုန္၏၊ အရွင္ဘုရား အကြ်ႏု္ပ္တုိ႔၏ အ၀တ္ပုဆုိးတုိ႔သည္ ထုိအ၀တ္တုိ႔ထက္ မ်ားပါကုန္၏။
၄၂၅။ ပိုးကမၺလာထည္တုိ႔သည္၎ ေခါမထည္ ၀ါခ်ည္ထည္တုိ႔သည္၎ အလ်ားအနံအားျဖင့္လည္း က်ယ္ျပန္႕ပါကုန္၏၊ အဘုိးမ်ားစြာလည္း ထုိက္ပါကုန္၏၊ ထုိ အ၀တ္တုိ႔သည္လည္း ေကာင္းကင္၌သာ တြဲရရြဲ က်ကုန္၏။
၄၂၆။ ထုိအကြ်နု္ပ္တုိ႔သည္ စိတ္ႏွစ္သက္ရာရာ အ၀တ္ကို ၀တ္ဆင္ရပါကုန္၏၊ အရွင္ဘုရား အကြ်ႏု္ပ္တုိ႔သည္ အိမ္တုိ႔ကို ရႏုိင္ေလာက္ေသာ အျခငး္အရာျဖင့္ လံု႕လျပဳေတာ္မူပါဦးေလာ့(ဟု ေလွ်ာက္ျပန္၏)။
၄၂၇။ သာဏ၀ါသီမေထရ္သည္သစ္ရြက္မိုးေက်ာင္းကို ေဆာက္လုပ္၍ စတုဒၵိသာ သံဃာအား ေပးလွဴ၏၊ သာဏ၀ါသီမေထရ္သည္ ေပးလွဴျပီး၍ “ငါ၏ ဤအလွဴသည္ ေဆြမ်ိဳးတုိ႔အား ျဖစ္ပါေစ၊ ေဆြမ်ိဳးတုိ႔သည္ ခ်မ္းသာၾကပါေစ”ဟု အမိအား၎ အဖအား၎ အစ္ကိုအား၎ အလွဴ၏အဘို႔ကို ရည္ညႊန္း ေပးေ၀ေတာ္မူ၏၊
၄၂၈။ ရည္ညႊန္း ေပးေ၀ျပီးသည္၏ အျခားမဲ့၌ ထိုျပိတၱာတို႔အား ပံုစံတူျဖစ္ေသာ စုလစ္မြန္းခြ်န္ အထြတ္တပ္ေသာ အိမ္တုိ႔သည္ ျဖစ္ေပၚကုန္၏။
၄၂၉။ ဤျပိတၱာဘံု၌ ငါတုိ႔၏ အိမ္တုိ႔သည္ အၾကင္သို႔ေသာ သေဘာရွိ၏၊ ဤသို႔ေသာ သေဘာရွိေသာ အိမ္တုိ႔သည္ လူ႔ျပည္တုိ႔၌ မရွိပါကုန္၊ နတ္ျပည္တုိ႔၌ အိမ္တုိ႔သည္ အၾကင္သို႔ေသာ သေဘာရွိကုန္၏၊ ဤျပိတၱာဘံု၌ ငါတုိ႔၏ အိမ္တုိ႔သည္ ထုိသို႔ေသာ သေဘာရွိပါကုန္၏။
၄၃၀။ အကြ်ႏု္ပ္တုိ႔၏ အိမ္တို႔သည္ အေရာင္ျဖင့္ ထြန္းပလ်က္ ထက္၀န္းက်င္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာတို႔ကို တင့္တယ္ေစပါကုန္၏၊ အရွင္ဘုရား အကြ်ႏု္ပ္တုိ႔သည္ ေသာက္ေရကိုရႏုိင္ေလာက္ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ လံု႕လျပဳေတာ္မူပါဦးေလာ့ (ဟု ေလွ်ာက္၏)။
၄၃၁။ သာဏ၀ါသီမေထရ္သည္ ဓမကရုိဏ္ေရစစ္ကို (ေရျဖင့္) ျပည့္ေစ၍ စာတုဒၵသာ သံဃာအား ေပးလွဴ၏။ မေထရ္သည္ ေရေပးလွဴျပီး၍ “ငါ၏ ဤအလွဴသည္ ေဆြမ်ိဳးတုိ႔အား ျဖစ္ပါေစ၊ ေဆြမ်ိဳးတုိ႔သည္ ခ်မ္းသာၾကပါေစ”ဟု အမိအား၎ အဖအား၎ အစ္ကိုအား၎ အလွဴ၏ အဘုိ႔ကို ရည္ညႊန္း ေပးေ၀ေတာ္မူ၏။
၄၃၂-၃။ ရည္ညႊန္းေပးေတာ္မူျပီးသည္၏ အျခားမဲ့၌ ထုိျပိတၱာတုိ႔အား ေသာက္ေရသည္ ျဖစ္၏၊ ေအးျမေသာ ေရရွိကုန္ေသာ ေကာင္းေသာ ဆိပ္ကမ္းရွိကုန္ေသာ ေအးျမ၍ ေမႊးပ်ံ႕သင္းၾကိဳင္လွိဳင္ေသာ ရနံ႕ရွိကုန္ေသာ ေကာင္းစြာ ဖန္ဆင္းအပ္ကုန္ေသာ နက္ေသာ ေလးေထာင့္ေရကန္တုိ႔သည္ ပဒုမာၾကာ ဥပၸလၾကာတုိ႔ျဖင္ ့ဖံုးလႊမ္းကုန္သည္ျဖစ္၍ ေရ၏ အထက္၌ ၾကာ၀တ္ဆံတုိ႔ျဖင့္ ဖံုးလႊမ္းလ်က္ ျပည့္ကုန္၏။
၄၃၄-၅။ ထုိျပိတၱာတုိ႔သည္ ထုိေရကန္၌ ခ်ိဳးေသာက္ျပီးေနာက္ သာဏ၀ါသီမေထရ္အား ကိုယ္ထင္ျပကုန္၏၊ အရွင္ဘုရား ေသာက္ေရသည္ မ်ားျပားလွပါျပီ၊ အကြ်ႏု္ပ္တုိ႔၏ ေျခတုိ႕သည္ က်င္နာပါကုန္၏၊ ျပတ္ကြဲပါကုန္၏၊ ေက်ာက္စရစ္ရွိေသာ သမန္းျမတ္ ဆူးေျငာင့္ရွိေသာ အရပ္၌ လွည့္လည္ၾကရကုန္ေသာ အကြ်ႏု္ပ္တုိ႔သည္ ေျခခြင္လ်က္ သြားၾကရပါကုန္၏၊ အရွင္ဘုရား အကြ်ႏု္ပ္တုိ႔သည္ ယာဥ္ကို ရႏုိင္ေလာက္ေသာ အျခင္းအရာျဖင့္ လံု႕လျပဳေတာ္မူပါဦးေလာ့ (ဟု ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။
၄၃၆။ သာဏ၀ါသီမေထရ္သည္ တလႊာတထပ္သာရွိေသာ ဘိနပ္ကိုရ၍ စာတုဒၵိသာ သံဃာအား ေပးလွဴ၏၊ မေထရ္သည္ ေပးလွဴျပီး၍ “ငါ၏ ဤအလွဴသည္ ေဆြမ်ိဳးတုိ႔အား ျဖစ္ပါေစ၊ ေဆြမ်ိဳးတုိ႔သည္ ခ်မ္းသာၾကပါေစ”ဟု အမိအား၎ အဖအား၎ အစ္ကိုအား၎ အလွဴ၏ အဘို႔တုိ႔ကို ရည္ညႊန္း ေပးေ၀ေတာ္မူ၏။
၄၃၇။ ရည္ညႊန္းေပးေ၀ျပီးသည္၏ အျခားမဲ့၌ မေထရ္၏ အေဆြအမ်ိဳး ျပိတၱာတုိ႔သည္ ရထားျဖင့္ မေထရ္ထံသို႔ လာကုန္၏၊ အရွင္ဘုရား ထမင္းကို လွဴျခင္းျဖင့္၎ အ၀တ္ပုဆုိးကို လွဴျခင္းျဖင့္၎ -
၄၃၈။ အိမ္ကို လွဴျခင္းျဖင့္၎ ေသာက္ေရကို လွဴျခင္းျဖင့္၎ ယာဥ္(ဘိနပ္)ကို လွဴျခင္းျဖင့္၎ (ယာဥ္ကိုေပးလွဴျခင္း ထမင္းစသည့္ ပစၥည္းေလးပါးကိုေပးလွဴျခင္း) ႏွစ္ပါးစံုျဖင့္ အရွင္ဘုရာသည္ အကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ကို သနား ခ်ီးေျမွာက္အပ္ပါကုန္၏၊ အရွင္ဘုရား ေလာက၌ သနားျခင္း ကရုဏာရွိေသာ ရဟန္းကို ရွိခိုးျခင္းငွါ လာေရာက္ၾကပါကုန္၏ (ဟု ေလွ်ာက္ကုန္၏)။
မွတ္ခ်က္။ ။ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဆ႒သံဂါယနာတင္ ပိဋကတ္ေတာ္ စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပထားသည္။
No comments:
Post a Comment