၈။ အဥၥလိကရဏီယဂုဏ္ေတာ္

အနက္

ဘဂ၀ေတာ - ေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား၏။ ဧသ = ဧေသာ သာ၀ကသံေဃာ - အစံုေလးပါး သီးျခားရွစ္ေဖာ္ သံဃာေတာ္အေပါင္း ဤအရိယာ သူေတာ္ေကာင္းသည္။ အဥၥလိကရဏီေယာ - တေလာကလံုး ကိုင္းညြတ္ရုံးလ်က္ ရႊင္ျပံဳးၾကည္ညို ရုိေသျမတ္ႏုိး လက္အုပ္မုိး၍ ရွိခိုးျခင္းငွာလည္း ထိုက္ေတာ္မူပါေပ၏။

အဥၥလိကရဏီေယာ = လက္အုပ္ခ်ီမိုး ရွိခိုးထုိက္ေသာ အရိယာ သံဃာေတာ္ျမတ္ပါေပတည္း။


အဓိပၸာယ္

အရိယာသံဃာေတာ္ျမတ္မ်ားသည္ သုပၸဋိပႏၷ၊ ဥဇုပၸဋိပႏၷ စေသာ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူၾကသျဖင့္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ အက်င့္ သိကၡာသံုးပါးတုိ႔ ျပည့္စံုျပီး ျဖစ္ၾကသည္။ ထိုအရိယာ သံဃာေတာ္မ်ားအား တစ္ၾကိမ္ရွိက ေကာင္းက်ိဳးအနႏၱကို ရႏုိင္၏။

ေလာက၌ လူတုိ႔သည္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ဂုဏ္သတၱိစြမ္းရည္မတူၾက၊ အသက္သိကၡာဂုဏ္၀ါၾကီးသူ၊ စြမ္းရည္သတၱိၾကီးမားသူတုိ႔အား အသက္သိကၡာ ဂုဏ္၀ါငယ္သူ၊ စြမ္းရည္နိမ့္က်သူတုိ႔က အရုိအေသျပဳရသည္မွာ ေလာက၀တ္၊ ေလာကဓမၼတာျဖစ္၏။ ကမၻာ့လူမ်ိဳးတုိင္းလည္း မိမိတုိ႔ ဓေလ့ထံုးစံအရ တစ္နည္းမဟုတ္ တစ္နည္း အရုိအေသ ေပးေနၾကရသည္ပင္ျဖစ္၏။ ယုတ္စြအဆံုး အေလးဂရုျပဳရမည့္ ပုဂၢိဳလ္ၾကီး အသက္ထင္ရွား မရွိေတာ့ေစကာမူ ဓာတ္ပံုရုပ္တုစေသာ အထိမ္းအမွတ္မ်ားကိုပင္လွ်င္ ရုိေသသမူ ျပဳေနၾကရသည္။ စၾက၀ဠာဖြဲ႕စည္းပံုကို ၾကည့္လွ်င္လည္း သက္မဲ့မ်ားပင္ အားၾကီးရာအလုိက္ ဦးတုိက္ေနၾကရသည္မွာ နိယာမပင္ ျဖစ္သည္။ ထုိေလာက၀တ္ နိယာမကို နားမလည္ဘဲ” လူလူခ်င္း ဦးတုိက္ ရုိက်ိဳးရွိခုိးဖို႔ မလုိ” ဟု ေျပာဆုိထင္ျမင္သူထက္ မုိက္မဲသူကား မရွိျပီ။

လူလူခ်င္း ျဖစ္ေစ၊ ထိုသူတုိ႔အား ကိုယ္စားျပဳ ရည္ညြန္းထားေသာ ဓာတ္ပံု ရုပ္တု အမွတ္လကၡဏာတစ္ခုကို ျဖစ္ေစ အရုိအေသျပဳျခင္း၊ ဦးတုိက္ရွိခိုးျပဳၾကရာ၌ ျပဳထုိက္ေသာေၾကာင့္ ျပဳေနၾကရသည္ျဖစ္ရာ ျပဳထုိက္ေသာ ေက်းဇူးဂုဏ္စြမ္းရည္သတၱိကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္ဖို႔ လုိ၏။ ရတနာသံုးပါး မိဘ ဆရာ အသက္သိကၡာၾကီးသူတုိ႔၌ အဘယ္ေက်းဇူး၊ အဘယ္ဂုဏ္ စြမ္းရည္သတၱိ အနႏၱရွိရာတြင္ ေစာင့္ထိန္းေသာ သီလဂုဏ္တစ္ခုတည္းျဖင့္ပင္ တေလာကလံုး ရွိခိုး ဦးတုိက္ထုိက္၏။ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ေစာင့္ထိန္းထားေသာ အက်င့္သီလကို သိသာရုံျပရေသာ္ -

(၁) ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ ျမတ္စြာဘုရား ပညတ္ေတာ္မူထားေသာ သိကၡာပုဒ္ အက်ဥ္းအားျဖင့္ (၂၂၇)သြယ္၊ အက်ယ္အားျဖင့္ ကေဋကိုးေထာင္ ကိုးရာ ရွစ္ဆယ့္ ငါးသန္း သံုးေသာင္း ေျခာက္ေထာင္ ရွိ၍ ထုိသိကၡာပုဒ္မ်ားကို လံုျခံဳေအာင္ ေစာင့္ထိန္းျခင္း ဟူေသာ ပါတိေမာကၡသံ၀ရသီလ၊

(၂) အကုသိုလ္မျဖစ္ရေအာင္ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္၊ စိတ္ ဟူေသာ ဣေျႏၵေျခာက္ပါးတုိ႔ကို လံုျခံဳေအာင္ ေစာင့္ထိန္းျခင္းဟူေသာ ဣျႏၵိေျခာက္ပါးတုိ႔ကို လံုျခံဳေအာင္ ေစာင့္ထိန္းျခင္းဟူေသာ ဣေျႏၵယသံ၀ရသီလ၊

(၃) ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းမူႏွင့္ စပ္၍ ျမတ္စြာဘုရား ပညတ္ေတာ္မူထားေသာ သိကၡာပုဒ္မ်ားကို လံုျခံဳေအာင္ ေစာင့္ထိန္းျခင္းဟူေသာ အာဇီ၀ပါရိသုဒၶိသီလ၊

(၄) ဆြမး္၊ သကၤန္း၊ ေက်ာင္း၊ ေဆးဟူေသာ ပစၥည္းေလးပါးတုိ႔ကို ဉာဏ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္၍ သံုးေဆာင္ျခင္းဟူေသာ ပစၥည္းေလးပါးတုိ႔ကို ဉာဏ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္၍ သံုးေဆာင္ျခင္းဟူေသာ ပစၥယသႏၷိႆိတ သီလ ဟူ၍ ေလးမ်ိဳးရွိသည္။

ဤေဖာ္ျပပါ သီလေလးပါးတုိ႔ကို လံုျခံဳေအာင္ ေစာင့္ထိန္းႏုိင္မွ စတုပါရိသုဒၶိသီလ၌ သမာဓိ၊ ပညာ တရားမ်ား ျဖစ္ပြားႏုိင္သည္။
ရဟန္း သံဃာေတာ္မ်ား သီလတစ္ခုတည္း ျပည့္စံုေအာင္ ျဖည့္က်င့္ဖို႔ပင္ မည္မွ် ခက္ခဲ ၾကပ္တည္းေၾကာင္း သိသာလွေပ၏။ ထုိသီလ ျပည့္စံုခိုင္ျမဲေအာင္ ပူးတြဲျဖည့္က်င့္ရေသာ က်င့္၀တ္မ်ား၊ အမႊမ္းတင္သီလ (ခုတင္အက်င့္) မ်ားလည္း ရွိေပေသးသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကိုယ္က်င့္သီလႏွင့္စပ္၍ ေလာက၌ ျပိဳင္ဘက္မရွိ စင္ၾကယ္ျမင့္ျမတ္သူမ်ား ျဖစ္ေတာ္မူၾက၏။

ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား သီလ သမာဓိ ပညာတရားတုိ႔ကို ထုိသို႔ ျဖည့္က်င့္ျခင္းမွာ တကုိယ္ေရ ခ်မး္သာေရးအတြက္သာ မဟုတ္ေခ်။ “ျမတ္ေသာ အလွဴကို ခံထုိက္သည္၊ ရွိခိုးထုိက္သည္” စေသာ ဂုဏ္မ်ားျဖင့္ သတၱေလာကၾကီးအား ခ်မ္းသာစီးပြားမ်ားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးေတာ္မူေနၾကသည္ ဟူေသာ အဓိပၸာယ္လည္း ပါ၀င္ျပီး ျဖစ္ေတာ့သည္။ ထိုသို႔ က်င့္ၾကံေတာ္ မူေနၾကျခင္းပင္လွ်င္ ေလာကၾကီးအား ခ်မ္းသာစီးပြားမ်ားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးေတာ္မူေနၾကျခင္းပင္ ျဖစ္၏။

ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါက ခုႏွစ္ရက္မွ်သာ အသက္ရွည္တည္ေနရန္ရွိေသာ ဒီဃာ၀ု သတုိ႔သားငယ္သည္ ထုိသို႔ေသာ သီလ သမာဓိ ပညာဂုဏ္ရွိသည့္ ဘုရားအမူးရွိေသာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကို ရွီခိုးဦးခ်ရျခင္း စေသာ ကုသိုလ္ေၾကာင့္ အသက္ ၁၂၀-ထိ ရွည္ခဲ့ဖူး၏။

ဤသို႔ သံဃာေတာ္၏ ေက်းဇူး၊ ရွိခိုးရေသာ ေက်းဇူးတုိ႔ကို သိရွိေအာင္ ေလ့လာ၍ လက္အုပ္ခ်ီမုိး ရွိခိုးျခင္း (အဥၥလီ) အမ်ိဳးမ်ဳိးရွိရာတြင္ ႏူတ္ဆက္ ရွိခိုးျခင္းမ်ိဳးမွ်သာ မျဖစ္ေစရ၊ ထုိင္လ်က္ ရွိခိုးလွ်င္ ထိျခင္းငါးပါးျဖင့္ ရွိခိုးျခင္း၊ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ ရွိခိုးလွ်င္ ဦးထိပ္ျပင္၌ လက္ဆယ္ေခ်ာင္းလံုး ေပါင္းရုံးယွက္တင္၍ ကိုယ္ကို ညြတ္ကိုင္းလ်က္ ရွိခိုးျခင္းျဖင့္ ရွိခိုးရမည္။