ဟင္းႏုနယ္ပင္

ျမန္မာအမည္ - ဟင္းႏုနယ္

ေဆးဖက္လည္း၀င္၊ ေပါေပါမ်ားမ်ားလည္း ရရွိႏုိင္ျပီး ခ်ိဳျမိန္ေသာဟင္းလွ်ာတစ္မည္အျဖစ္ စားသံုးနုိင္သည္။ ျမန္မာနုိင္ငံ ေဒသအႏွံ႕အျပားတြင္ ေပါက္ေရာက္ စုိက္ပ်ိဳး ျဖစ္ထြန္းသည္။ အထူးသျဖင့္ အပူပိုင္းေဒသမ်ားတြင္ ပိုမုိျဖစ္ထြန္းသည္။ ဟင္းႏုနယ္မွာ မ်ိဳးစိတ္အမ်ားအျပားရွိ၍ အၾကမ္းအားျဖင့္ ဟင္းႏုနယ္အယဥ္ႏွင့္ ဟင္းနုနယ္ ဆူးေပါက္ဟူ၍ ခြဲျခားၾကသည္။

ယင္းဟင္းနုနယ္ပင္မွာ တစ္နည္းအားျဖင့္ အပင္ေပ်ာ့မ်ိဳးသာျဖစ္သည္။ အျမင့္ တစ္ေပမွ ငါးေပအထိ ရွိသည္။ အရြက္မ်ားသည္ ရြက္လႊဲထြက္၍ အနားညီသည္လည္း ရွိသည္။ အကိုက္ပါသည္လည္း ရွိသည္။ ထိပ္အနည္းငယ္ခြ်န္၍ ရြက္ညွာဘက္သုိ႔ က်ဥ္းသြားသည္။ အပြင့္မ်ားမွာ ေသး၍ အဖိုအမ ႏွစ္မ်ိဳးလံုး ပါ၀င္သည္ ။ပင္တံႏွင့္ ရြက္ညွာရင္းမွ အစု အခဲလုိက္ ထြက္၍ ပြင့္သည္။ ဟင္းႏုနယ္ အနီမ်ိဳးလည္း ရွိသည္။ ၎မွာ ပင္စည္တုတ္ခုိင္၍ သံးေပအထိ ျမင့္သည္။ အရြက္မ်ားမွာ အစိမ္းေရာင္၊ အနီေရာင္ ရွိၾက၍ ရြက္လွကဲ့သုိ႔ျမင့္သည္။ ယင္းအပင္မွာ ဇူလုိင္လမွ ဧျပီလအတြင္း အပြင့္မ်ား ပြင့္၍ လယ္ေျမႏွင့္ လူေနအိမ္ေျခ အနီးအနားမ်ား၌ အေလ့က်ေပါက္သည္။ ဟင္းႏုနယ္အရြက္ႏွင့္ အရုိးတံတုိ႔တြင္ အရသာတစ္မ်ိဳး ထူးေသာ အခ်ိဳဓာတ္တစ္မ်ိဳး ပါရွိသျဖင့္ ေၾကာ္ခ်က္ ခ်က္၍ စားသည့္အခါ ခ်ိဳဆိမ့္ဆိမ့္ႏွင့္ ခံတြင္းေတြ႕ေစပါသည္။

ဟင္းႏုနယ္တြင္ ဗီတာမင္ေအ၊ ဗီတာမင္ဘီ(၁)၊ ဗီတာမင္စီႏွင့္ ထံုးဓာတ္၊ သံဓာတ္တုိ႔ ပါရွိသျဖင့္ လူ၏ခႏၶာကိုယ္ တည္ေဆာက္မူ ဖြံ႕ျဖိဳးမူကိုအားေပး၍ ျပင္ပေရာဂါမ်ား တားဆီးကာကြယ္မူႏွင့္ က်န္းမာၾကံ႕ခုိင္မူကို အားေပးေသာ အပင္မ်ိဳးျဖစ္သည္။

ျမန္မာ့ေဆးက်မ္းမ်ား၏ အလုိအရမွာ ဟင္းႏုႏြယ္သည္ ခ်ိဳ၏၊ အနည္းငယ္ ငံ၏၊ ေသြး၊ သည္းေျခကို ႏုိင္၏၊ ဆီး၀မ္းကို ရႊင္ေစတတ္၏၊ အဆပ္သင့္နာတုိ႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစသည္ဟု ေဖာ္ျပပါရွိသည္။ ၀မ္းမီးေတာက္ျခင္း၊ အသားမာေပါက္ျခင္းကို လည္းေကာင္း၊ ေတေဇာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚေသာ အပူကို လည္းေကာင္း၊ ေအာက္သို႔ သက္ေသာ ေလကို လည္းေကာင္း၊ အထက္သုိ႔ ဆတ္တက္ေသာ ေလကို လည္းေကာင္း၊ မီးယပ္၌ ေျမြဆိပ္ႏွင့္ တူေသာ ေသြးကို လည္းေကာင္း ေၾကေစတတ္သည္ဟု ဆုိထားပါသည္။ အိႏၵိယ ေဆးက်မး္မ်ား အလိုအရ ဟင္းႏုနယ္သည္ ေသြးသားကို သန္႕ရွင္းစင္ၾကယ္ ေစသည္။ လိပ္ေခါင္းေရာ၈ါ၊ ဆီးေရာဂါတုိ႔အတြက္ သင့္သည္ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။