သစ္ၾကားပင္

ျမန္မာအမည္ - သစ္ၾကားပင္္

ရုကၡေဗဒအမည္ - ဂ်ဴဂလန္

ဆိမ့္အီေသာ အရသာႏွင့္ ျပည့္စံုျပီးွလွ်င္ အဖိုးတန္ေသာ အသီးလည္းရရွိသျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ လွပသည့္ အေျပာက္ အကြက္ ေပၚသည္။ သစ္သားေျခာက္ လည္းေကာင္း ေရွးအခါကပင္ လူတုိ႔ စုိက္ပ်ိဳး သံုးစြဲေလသည္။

သစ္ၾကားပင္ မ်ိဳးစိတ္ ကြဲေပါငး္ (၁၀)မ်ိဳးခန္႕ ရွိသည္။ အသီးတို႔သည္ အတြင္း၌ အခြံမာသီးမ်ိဳးျဖစ္၍ လံုး၀န္းေသာ သဏၭာန္ရွိျပီးလွ်င္ အနံ႕ေမႊးသည္။ အသီးအတြင္း၌ အခြံ ရူံ႕တြမာေက်ာေသာ အဆံေခ်ာင္ အေစ့သီး ရွိသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ထုိအဆံေခ်ာင္ အေစ့သီးကို သစ္ၾကားသီးဟု ေခၚသည္။ အေစ့အဆံကို ထုိအတုိင္းလည္း စားသံုးၾကသည္။ ထုိးမုန္႕။ ေရႊၾကည္၊ နႏြင္းမကင္း၊ သစ္သီးကိတ္မုန္႕မ်ားတြင္ ထည့္သြင္း ျပဳလုပ္စားသံုးၾကသည္။ သစ္က်ားေစ့မွ ဆီထုတ္ယူနုိင္သည္။

ျမန္မာေဆးက်မ္းမ်ားအရ သစ္ၾကားသီးသည္ သည္းေျခ၊ ေလ၊ သလိပ္တုိ႔ႏွင့္ ယွဥ္၍ ျဖစ္ေသာ ႏွလံုး ဆူဆာေလာင္ေသာ အနာကို လည္းေကာင္း၊ အသားအေရ ေျခာက္ေသြ႕ေသာ အနာကို လည္းေကာင္း၊ ႏွလံုးမေမြ႕ေလ်ာ္ေသာ အနာကိုလည္းေကာင္း ခ်မး္သာေစတတ္၏ဟု ဆုိသည္။

အဂၤလိပ္ ေဆးက်မး္မ်ား အလုိအရ သစ္ၾကားပင္ အရြက္သည္ တီဗီကလင္နာ၊ က်ပ္နာတို႕အတြက္ ေဆးဖက္၀င္သည္ဟု ဆုိသည္။ အသီးသည္ အားသစ္ကို ရေစေသာ သတၱိရွိ၍ ရူဖက္တစ္ ေရာဂါအတြက္ အသံုးျပဳၾကသည္။ မမွည့္ေသးေသာ အသီးကေလးမ်ားအတြက္ သံခ်ေဆး တစ္မ်ိဳးအျဖစ္ သံုးႏုိင္သည္။ သစ္ၾကားသီးႏုႏုမ်ား စိမ္ထားသည့္ ရွာလကာရည္ျဖင့္ အာခံတြင္းကို သန္႕ေပးပါက လည္ေခ်ာင္းေရာဂါ၊ ျပည္တည္နာမ်ားပင္ ေပ်ာက္သည္ဟု ဆုိပါသည္။ ဆစ္ပလစ္ ေရာဂါ ကာကြယ္ေဆး တုိ႔၌လည္း အသီးကို အသံုးျပဳၾကသည္။ အေစ့ဆံမွ ထုတ္ယူရရွိေသာ အဆီသည္ ဓာတ္ကို ေပ်ာ့ေပ်ာ့ သြားေစနုိင္သည္။ အထူးသျဖင့္ သံေကာင္၊ တုပ္ေကာင္မ်ားကို က်ဆင္းေစပါသည္။