ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာ၀တၳိျပည္ ၀ိသာခါ ဒါယိကာမၾကီး ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းအပ္ေသာ ပုဗၺာရုံ အမည္ရွိသည့္ ျပသာဒ္ေက်ာင္း၌ ေနေတာ္မူစဥ္ တစ္ေန႔ေသာအခါ သက္ေတာ္ၾကီးရင့္ေတာ္ မူျပီျဖစ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ညေနေစာင္းအခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္း၏ အေနာက္ဘက္တြင္ ေနေရာင္ကို ေက်ာေပးကာ ေနပူစာ လူံ၍ ေနေတာ္မူသည္။
ထုိေနရာသို႔ အရွင္အာနႏၵာေရာက္လာေလေသာ္ အရွင္အာနႏၵာသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ခႏၶာကိုယ္ကို လက္ျဖင့္ အသာအယာ ဆုပ္နယ္လုိက္ျပီးလွ်င္ အံ့ၾသစြာႏွင့္ “အုိ- ျမတ္စြာဘုရား၊ အလြန္အံ့ၾသဖြယ္ျဖစ္ပါသည္၊ ထူးဆန္းလွပါသည္ ဘုရား၊ ယခုတပည့္ေတာ္ ေတြ႕သိေန ရေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အေရအဆင္းေတာ္သည္ ေရွးအခါကႏွင့္ လံုး၀မတူေတာ့ပါ၊ အသားအေရတုိ႔သည္ ေလ်ာ့ပါးကုန္လ်က္ အေရတုိ႔သည္ တြန္႔လိမ္၍ ေနပါေတာ့သည္၊ ခႏၶာကိုယ္သည္လည္း ေရွ႕သို႔ကိုင္း၍ ေနပါျပီ၊ မ်က္စိ စေသာ ဣေျႏၵတုိ႔သည္လည္း… ေဖာက္ျပန္ျခင္းသို႔ ေရွးရူထင္ပါကုန္၏”ဟု ေလွ်ာက္ေလသည္။
ထုိအခါ ျမတ္ စြာဘုရားက “အာနႏၵာ-သင္ ေျပာသည့္အတုိင္း မွန္ေပ၏၊ ပ်ိဳမ်စ္ႏုနယ္ျခင္းသည္ အိုျခင္းသေဘာရွိ၏၊ က်န္းမာျခင္း သေဘာသည္ နာျခင္း သေဘာရွိ၏၊ အသက္ရွည္ျခင္း သေဘာ ရွိခဲ့ေသာ္ ေသျခင္း သေဘာသည္ ရွိ၏။ ငါ၏ အေရအဆင္းသည္ ေရွးကကဲ့သို႔ စင္ၾကယ္ျဖဴ၀င္းျခင္း မရွိေတာ့ေပ၊ ခႏၶာကိုယ္အားလံုးသည္ ေလ်ာ့ပါးကာ အေရတုိ႔သည္ တြန္႔လိမ္ကုန္၏၊ ခႏၶာကိုယ္သည္ ေရွ႕သို႔ ကိုင္း၏၊ မ်က္စိစေသာ ဣေျႏၵတုိ႔သည္လည္း ေဖာက္ျပန္ျခင္းတုိ႔ ေရွးရူထင္ကုန္၏”ဟု မိန္႔ေတာ္မူလ်က္ ဇရာတရား၏ ႏွိပ္စက္ပံုကို…
“မီတံ ဇမၸိဇေရအတၳဳ၊ ဒုဗၺဏၰ ကရဏီဇေရ၊ တာ၀မေနာရမံ ဗိမၺံ၊ ဇရာယ အဘိမဒၵိတံ။ ေယာပိ ၀ႆသတံ ဇီေ၀၊ ေသာပိမစၥဳပရာ ယေဏာ၊ နကိဥၥိ ပိ၀ေဇၨတိ၊ သဗၺေမ၀ါဘိ မဒၵတိ”
“ဓမၼိဇေရ၊ ယုတ္မာလွစြာ ဟဲ့ဇရာ။ တံ၊ သင့္အား။ ဓီ၊ စက္ဆုပ္ဖြယ္သည္။ ၀တၳဳ ျဖစ္ပါေစ။ ဒုဗၺဏၰကရဏီ၊ ရုပ္ဆင္းအဂၤါ ပ်က္စီးစြာကို ခါခါမယုတ္ ျပဳလုပ္တတ္ေသာ၊ ဇေရ၊ ရက္စက္ယုတ္ မာတဲ့ဇရာ။ မေနာရမံ၊ သူတစ္ပါးတုိ႔ စိတ္ႏွလံုးကို ရႊင္ျပံဳးႏွစ္ျခိဳက္ေစတတ္ေသာ။ ဗိမၺံ၊ ေရႊသားရုပ္လုိ ခႏၶာကိုယ္ကို။ ဇရာယ၊ ရင့္ေရာ္အိုမင္း၊ ဖ်က္ဆီးျခင္းျဖင့္။ အဘိမဒၵိတံ၊ ရံခါမျပတ္ ဖိစီးႏွိပ္စက္အပ္ေလစြတကား။
၀ႆသတံ၊ အႏွစ္တရား။ ေယာပိ၊ အၾကင္သူသည္။ ဇီေ၀၊ အသက္ရွည္၏။ ေသာပိ၊ အႏွစ္တစ္ရာ အသက္ရွည္ပါေသာ ထုိသူသည္လည္း။ ပစၥဳပရာယေဏာ၊ ေသမင္းလက္တြင္း သက္ဆင္းလဲေလ်ာင္းရျခင္းသည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ ကိဥၥိ၊ ဦးမဲ ဦးျဖဴ မည္သူတစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုမွ်။ နပရိ၀ေဇၨတိ၊ ေမ့ေလ်ာ့ေသာအား ကြင္းေရွာင္၍မထားေခ်။ သဗၺေမ၀၊ ရွိသမွ် သတၱ၀ါအားလံုးကိုသာလွ်င္။ အဘိမဒၵတိ၊ အုိရာမွေသ ႏွိပ္စက္ေခ်၏”
ဟူ၍ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာျပေတာ္မူေလသည္။
(မဟာ ၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္ - ၁၉၀)
ငယ္ရြယ္သူအမ်ိဳးသမီးသည္ ငယ္ရြယ္စဥ္အခါ၌ လွပတင့္တယ္သည္ဟု ႏွလံုးသြင္းမွားကာ တပ္မက္ေသာစိတ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ သင္တုိ႔အား ထိုအမွန္ျဖစ္ေသာ ဇရာတရား၏ ရင့္ေရာ္ပံုကို ဉာဏ္ပညာျဖင့္ မျမင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ႏွစ္သက္တပ္မက္မူ အႆာဒသည္ ယခုအခါ အဘယ္မွာနည္း။ ႏွစ္သက္တပ္မက္သော တဏွာသည္ သင္တုိ႔၏ စိတ္တြင္ မရွိၾကေတာ့ေပ။ စင္စစ္ ႏွစ္သက္ေသာ တဏွာသည္ တပ္မက္ဖြယ္ဟူေသာ ႏွလံုးသြင္းမူ၌သာျဖစ္သျဖင့္ ယခုအမွန္ျမင္ရေသာ သင္တုိ႔အား ႏွလံုးသြင္းမွား၍ စြဲလမ္းတပ္မက္မူအားလံုးသည္ ခ်ဳပ္ဆံုး ကုန္ေပ်ာက္ခဲ့ေလျပီ။ ယခုအခါ အျပစ္သာထင္ေတာ့သည္။ ဤသည္လွ်င္ အဆင္းရုပ္တုိ႔၏ အျပစ္တည္းဟု ေဟာေတာ္မူသည္။
ဆရာၾကီး ဦးၾကည္ (သစၥာဒီပက-မူလဓမၼာစရိယ) မဟာဒုကၡကၡႏၶသုတ္ အဖြင့္စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ထုတ္ႏုတ္ ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။
No comments:
Post a Comment