အဒိႏၷာဒါန အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ျပိတၱာျဖစ္ရေသာ ၀တၳဳ

သာ၀တၳိျပည္၏အနီး ရြာငယ္တစ္ခု၌ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲေသာ ကုန္သည္တစ္ေယာက္ သည္ ခ်ိန္စင္းလဲ၊ ေတာင္းစင္းလဲ၊ အသျပာစင္းလဲတုိ႔ျဖင့္ အသက္ေမြး၏၊ ထုိကုန္သည္လည္း သေလးစပါးျပင္းတုိ႔ကို ေျမနီျဖင့္ဆုိးလ်က္ သေလးနီျပဳ၍ နီေသာ စပါးတုိ႔ႏွင့္ ေရာ၍ ေရာင္းစား၏။

ထုိကုန္သည္၏သားသည္ အိမ္သို႔ လာလတ္ေသာ္ ငါ၏ အေဆြခင္ပြန္းတုိ႔အား ေကာင္းေသာ စပါးကို ေပး၍ ျမတ္ႏုိးျခင္းကို မျပဳဟု အမ်က္ထြက္ရကား သားေရးထမ္းပိုးကို ကိုင္ျပီးလွ်င္ အမိ၏ထိပ္၌ ရုိက္ခတ္၏။ သား၏ မယားျဖစ္ေသာ ေခြ်းမသည္ ခပ္သိမ္းေသာသူတုိ႔၏ အက်ိဳးငွာ ထားအပ္ေသာ အမဲသားကို စားေသာက္ေသာေၾကာင့္၊ တစ္ဖန္ ထိုသူက ေမးေသာအခါ အကယ္၍ ငါသည္ ထုိအမဲသားကို စားမိျငားအံ့၊ ဘ၀တုိင္း ဘ၀တုိင္း၌ ငါ၏ ေက်ာသားကို ခြါႏူတ္၍ စားရေစသားဟု မုသား၀ွက္ကြယ္ ၾကိမ္တြယ္ဆုိ၏၊ ကုန္သည္၏ မယားသည္လည္း သူတစ္ပါးတုိ႔က စိုးစဥ္းေသာ ပစၥည္းတစ္ခုခုကို ေတာင္းသည္ရွိေသာ္ မရွိပါဟု ဆုိေလလွ်င္ ထုိသူတုိ႔က အႏုိင့္အထက္၊ ေတာင္းျပန္ရကား အကယ္၍ ထင္ရွားရွိလ်က္ႏွင့္ မရွိပါဟု ၀ွက္ကြယ္ေလေသာ္ ဘ၀တုိင္း ဘ၀တုိင္း၌ မစင္ကို စားရသည္ ျဖစ္ပါေစသားဟု မုသား၀ွက္ကြယ္ က်န္တြယ္ဆုိ၏။

ထုိေလးေယာက္ကုန္ေသာ အိမ္သူအိမ္သားတို႔သည္ အခါတစ္ပါး၌ ေသကုန္သည္ရွိေသာ္ ဂိဇၥ်ကုဋ္ ေတာအုပ္၌ ျပိတၱာျဖစ္ၾကကုန္၏။

ေလးေယာက္ေသာသူတုိ႔ အက်ိဳးေပးပံု

ထုိေလးေယာက္ကုန္ေသာ သူတို႔တြင္ -

၁။ ကုန္သည္ေယာက္်ားသည္ ကံ၏ အက်ိဳးေၾကာင့္ အလွ်ံတေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ေသာ ဖြဲကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ က်ံဳးယူလွ်က္ မိမိ၏ ဦးေခါင္းထက္၌ ေလာင္းၾကဲသျဖင့္ ထုိဖြဲမီး၏ ျပင္းစြာေလာင္ျခင္းေၾကာင့္ ဆင္းရဲျပင္းစြာ ခံရ၏။

၂။ သားသည္ အမိကို ရုိက္ေသာ အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ေဆာက္ပုတ္လက္ရုိက္ျဖင့္ မိမိအလိုလို မိမိဦးေခါင္းကို ရုိက္ခြဲ၍ ျဖန္႔ၾကဲေသာ ဦးေႏွာက္ေသြးရည္ေပါက္တုိ႔ျဖင့္ ယိုစီးလ်က္ ဆင္းရဲျပင္းစြာ ခံရ၏။

ေခြ်းမ၏ အက်ိဳးေပးပံု
၃။ ေခြ်းမလည္း ကံ၏အက်ိဳးေၾကာင့္ ထက္လွေသာ၊ အလြန္ၾကီးက်ယ္ ရွည္လ်ားေသာ လက္သည္းတုိ႔ျဖင့္ မိမိ၏ ေက်ာသားကို ခြာလ်က္ ႏူတ္စားသည္ ျဖစ္၍ ေသြးတုိ႔ျဖင့္ နီရဲလ်က္ ဆင္းရဲျပင္းစြာ ခံရ၏။

ကုန္သည္၏မယား အက်ိဳးေပးပံု
၄။ ကုန္သည္၏ မယားမွာကား စင္ၾကယ္ေသာ အနံ႔ရွိေသာ သေလးထမင္းသည္ ေဆာင္ယူကာမွ်ျဖင့္ အထူးထူးေသာ ပိုးေလာက္တုိ႔ျဖင့္ ေနာက္နယ္ေသာ မေကာင္းေသာ အနံ႔ရွိေသာ မစင္ျဖစ္ေလ၏။ ထုိျပိတၱာ မိန္းမၾကီးသည္ ထုိမစင္ကို လက္တုိ႔ျဖင့္ ယူလ်က္ စားေလ၏။ ထုိမစင္ထဲက ပိုးေလာက္တုိ႔သည္ အာခံတြင္းကို ကိုက္ခဲလ်က္ စားၾကေလ ကုန္ေသာေၾကာင့္ အတုိင္းထက္ အလြန္ေသာ ဆင္းရဲကို ခံရေလ၏။

ဤသို႔ ျပိတၱာေလးေယာက္တုိ႔ ဆင္းရဲခံရကုန္သည္ ရွိေသာ္ အရွင္မဟာ ေမာဂၢလႅာန္သည္ ေဒသစာရီ လွည့္လည္ရာတြင္ တစ္ေန႔သ၌ ထုိအရပ္သို႔ ေရာက္၍ ထုိျပိတၱာတုိ႔ကို ျမင္လွ်င္ သင္တုိ႔တြင္ -

၁။ တစ္ေယာက္ကား - အလွ်ံေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ေသာ ဖြဲကို မိမိဦးေခါင္းထက္ ၾကဲလ်က္။

၂။ တစ္ေယာက္ကား - သံေဆာက္ပုတ္ျဖင့္ မိမိ ဦးေခါင္းကို မိမိရုိက္ခြဲလ်က္။

၃။ တစ္ေယာက္ကား - မိမိေက်ာသားကို မိမိခြာစားလ်က္။

၄။ တစ္ေယာက္ကား - မစင္ကို စားလ်က္ ေနရ၏။

အဘယ္ကံ၏ အက်ိဳးနည္းဟု ေမးေတာ္မူ၏။

၁။ အရွင္ဘုရား၊ အကြ်ႏု္ပ္ကား စဥ္းလဲေသာကုန္သည္ လုပ္ခဲ့ဖူးပါသည္။

၂။ ဤသူကား - မိခင္၏ဦးေခါင္းကို ရုိက္ႏွက္ ခဲ့ဖူးပါသည္။

၃။ ဤသူကား - အမဲသားကို စားလ်က္ မစားဟု မုသား၀ွက္ကြယ္ က်န္တြယ္ခဲ့ဖူးပါသည္။

၄။ ဤသူကား - ထင္ရွားရွိလ်က္ မရွိဟု မုသားဆုိ၍ က်ိန္တြယ္ခဲ့ဖူးပါသည္ ဘုရား

ဟု နားေတာ္ေလွ်ာက္ေလ၏။

မေထရ္လည္း သင္တုိ႔၏ အမူကား ၀န္ေလးစြာဟု မိန္႕ေတာ္မူ၏။

ဤကား အဒိႏၷာဒါန အကုသိုလ္ေၾကာင့္ ျပိတၱာဘံု၌ ျဖစ္၍ ခံရေၾကာင္း ၀တၳဳ အျမြက္တည္း။

အနႏၱေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ေညာင္လြန္ေတာရ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ေရးသားျပဳစုေတာ္မူေသာ ဒုႆီလ၀ဇၨပကာသနီ စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပသည္။