အခုတစ္ေလာ ကြ်န္မရဲ႕စိတ္ေတြ အေတာ္ေလးကို ရူပ္ေထြးလုိ႔ေနပါတယ္။
မနက္ေစာေစာ အိပ္ရာထထခ်င္း အသက္ရူရတာ က်ဥ္းက်ပ္သလိုျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အိမ္ရဲ႕၀ရန္တာကေန အျပင္ကို လွမ္းၾကည့္ရင္း တုိက္ခတ္လာေသာ ေလေျပေအးေအးေလးကို အ၀ရူရူိက္လိုက္မိတယ္။
ခဏအၾကာမွာေတာ့ ကြ်န္မတစ္ေယာက္ အလုပ္သို႔သြားရန္ ေရးမိုးခ်ိဳးျပင္ဆင္ေနခုိက္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွ အသံတစ္ခုကို ရုတ္တရက္ဆုိသလို ၾကားလုိက္ရသည္။
“ဂလုန္-ဂလုန္။”ဟူေသာ အသံပင္...
ကြ်န္မလည္း အျမန္သြားၾကည့္လုိက္ေတာ့ ထမင္းခ်ိဳင့္မ်ားမွာ ပ်ံ႕ၾကဲ၍ေနသည္ကို ေတြ႕လုိက္ရတယ္။
ထိုစဥ္မွာပင္ စိတ္တိုတိုႏွင့္ ဟာ…
“အစ္မကလည္းေနာ္ ေျပာကိုမေျပာခ်င္ပါဘူး… လုပ္လုိက္ရင္အဲ့လုိဘဲ… အရာရာနဲ႕ အေၾကာင္းေၾကာင္း” ဆိုျပီး အစ္မျဖစ္သူအား အျပစ္ေျပာေနေသာ ညီမျဖစ္သူရဲ႕အသံပင္ ျဖစ္သည္။
သို႕ေပမယ့္… ကြ်န္မေျပာေသာအသံကိုေတာ့ အစ္မျဖစ္သူက ေကာင္းေကာင္းပင္ ၾကားဟန္ပင္မတူ။
မသိသလုိႏွင့္ ကြ်န္မကို လွမ္းၾကည့္ေနျပန္၍ ကြ်န္မပိုလုိ႔ေတာင္ ေဒါသထြက္သြားရပါသည္။
“အစ္မကလည္းကြာ အဲ့ဒါ… ညီမ ခဏေနရင္ အလုပ္ကိုယူဖို႕ထည္ထားတဲ့ ထမင္းခ်ိဳင့္ေလ”
စိတ္တိုတိုႏွင့္ ေျပာလုိက္ေသာ္လည္း အစ္မအၾကည့္ကေတာ့ျဖင့္ အလြန္ေအးခ်မ္းေနျပီး ခႏၱီပါရမီအျပည့္ျဖင့္ တရားသမားပံုစံႏွင့္ပင္။
ဒါနဲ႕… “ထမင္းေတြဖိတ္ကုန္ျပီ ခ်ိဳင့္ျပန္ေဆးျပီး ျပန္ထည့္လုိက္”လုိ႕ေအာ္ကာ ကမန္းကတန္းပင္ အခန္းထဲသို႔ ျပန္၀င္သြားလိုက္တယ္။
အစ္မျဖစ္သူမွာ ကြ်န္မကိုမေမြးခင္က အေဖအေမတုိ႔က ေမြးစားထားျခင္းျဖစ္သည္ဟု သိလုိက္ရတဲ့အခ်ိန္မွစျပီး အစ္မအေပၚမွာ ကြ်န္မဘယ္လုိနည္းနဲ႔မွကို အျမင္မၾကည္ႏုိင္ ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ အေဖနဲ႔ အေမတုိ႔က အစ္မကို သိပ္ခ်စ္ၾကတယ္ေလ။
နဂိုကတည္းက ကြ်န္မက အေဖအေမရဲ႕ ခ်စ္ခင္ယုယမူေတြကို တစ္ေယာက္တည္း ခံယူခ်င္ခဲ့တာေလ။
လူတုိင္ထက္အသာရမွ လူတုိင္းထက္ပိုရမွ အဲဒါေတြက ကြ်န္မရဲ႕ ေမြးရာပါ မာန...
ငယ္စဥ္ကတည္းက ေက်ာင္းတက္ရင္လည္း ေတာ္ရုံတန္ရုံလူဆုိရင္ ကြ်န္မက အေခၚအေျပာလုပ္သည္မဟုတ္။
ေက်ာင္းတက္ ေက်ာင္းဆင္း ကြ်န္မကိုယ္ပိုင္ကားႏွင့္သြားရမွ တစ္ခါတစ္ရံ အိမ္ကကားမအားတာေၾကာင့္ လုိင္းကားႏွင့္ သြားခိုင္းလွ်င္ အဲဒီေန႔အတြက္ ကြ်န္မအတန္းမတက္ေတာ့။
ကြ်န္မလုိလူက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ ဒီလိုတုိးေ၀ွ႕စီးေနၾကေသာ လုိင္းကားေလာက္ကို တုိးစီးရမည္ဆုိလွ်င္ ကြ်န္မရဲ႕ မာနေတြ ထိခိုက္ပြန္းပဲ့သြားေတာ့မည္ မဟုတ္ပါလား။
ငယ္စဥ္ကတည္းက မိဘေတြက အလုိလုိက္ခဲ့လို႔လားမသိပါ။
ဘယ္လုိအသံုးအေဆာင္ ဘယ္လိုအရာမဆုိ သူမ်ားထက္သာရမွ လိုခ်င္တာကိုမွ ခ်က္ျခင္းမရရင္ေတာ့ တစ္ေနကုန္ဆႏၵျပတက္တာ ကြ်န္မအက်င့္္။
၀ယ္ေပးရုံႏွင့္မျပီးေသး သူမ်ားထက္သာမွ သူမ်ားထက္ေကာင္းမွ ေက်နပ္တာ...
တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကြ်န္မကုိျမင္လုိက္ရင္ .....
“ဟင္း... ျဖစ္ေနလိုက္တာ ဒီမိန္းမ ဘယ္ေလာက္မ်ားခ်မ္းသာေနလုိ႔လဲ ရုပ္ကိုက တစ္ေလာကလံုးက သူ႔ထမင္းစားေနတဲ့ရုပ္”
အဲဒီအတြက္ ဘယ္အရာမ်ိဳးကမွ သူမ်ားထက္ နိမ့္က်လုိ႔မျဖစ္ မဟုတ္ရင္ လူအမ်ားၾကားထဲမွာ ကြ်န္မရဲ႕ သူေ႒းသမီးဆုိတဲ့ မာနၾကီးကို ထိခိုက္ေတာ့မည္ပင္။
အမ်ားကေတာ့ ကြ်န္မကို မာနသိပ္ၾကီးတဲ့သူတဲ႔ေလ။
မာနဆုိတာကို ဘာမွန္းေသခ်ာေအာင္ ကြ်န္မမသိေပမယ့္လည္း ကြ်န္မထက္ ဆင္းရဲခ်ိဳ႕တဲ့သူ ကြ်န္မႏွင့္ တန္းတူမဟုတ္သူေတြကို ကြ်န္မက ေခၚခ်င္ေျပာခ်င္တာမဟုတ္။
သူတုိ႔ေတြ ဘယ္လိုပဲ မာနၾကီးတယ္လို႔ ဆုိေစျငား ဒါက ကြ်န္မရဲ႕ ေမြးရာပါစိတ္ ကြ်န္မစတုိင္ပဲေလ။
အစ္မကနားကသိပ္မၾကား မ်က္စိကမႈံေနေသာ္လည္း မိဘမ်ားကြယ္လြန္ျပီးကတည္းက ညီမျဖစ္သူကို အမၾကီးအမိရာဆိုသလို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္လာခဲ့သည္မွာ ယခု ညီမျဖစ္သူမွာ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ႏွင့္ သမီးတစ္ေယာက္ရသည္ပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ညီမျဖစ္သူႏွင့္အတူ အစ္မကစိတ္မခ်ဟုဆိုကာ အိမ္တြင္ လာေနေနျခင္းျဖစ္သည္။
“အစ္မေရ-အစ္မ….”
ညီမျဖစ္သူရဲ႕ ေခၚသံၾကားေသာေၾကာင့္ “ညီမေလးရယ္ အလန္႔တၾကားနဲ႔ ဘာျဖစ္လာရျပန္တာလဲ” ဟု… အစ္မက ဂရုဏာသက္စြာျဖင့္ ျပန္လည္ေမးလုိက္ရာ...
“ဘာျဖစ္ရမလဲ… မနက္ကညီမ သိမ္းထားခဲ့တဲ့ မုန္႔ေတြ ဘယ္ေရာက္သြားတာလည္း အစ္မရ”
“ညီမ အရမ္းစားခ်င္လြန္းလုိ ေသခ်ာ၀ယ္လာျပီးမွ ေသခ်ာ သိမ္းထားခဲ့တဲ့ဟာကို”
“ေအာ္... ညီမေလးရယ္ မနက္ကမမမသိလုိ႕ ဘုန္းၾကီးလူဴလုိက္မိပါတယ္”
“ေနာက္တစ္ခါ အဲ့မုန္႔ဆုိင္ဘက္ေရာက္ေတာ့ ဆုိင္ကေန ျပန္၀ယ္လာလုိက္ေပါ့ကြယ္”
“ဟာ… အစ္မကလည္း ကုသိုလ္ဆုိတာက ေနာင္ဘ၀မွ စားခ်င္တာကအခု အစ္မရာတစ္ျခားဟာနဲ႔လည္း ကုသိုလ္လုပ္ရပါတယ္”
“ေတာ္ျပီ... မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး... ေနရာတကာကိုပါတယ္ အစ္မရာ လွဴျပီးသားလည္း အလကားျဖစ္တယ္ အစ္မရဲ႕” ဟုဆုိကာ ေဒါနဲ႕ေမာနဲ႕ အခန္းထဲ၀င္သြားေတာ့တယ္။
ဒီလုိနဲ႕ ေနာက္တစ္ေန႕မွာေတာ့ ကြ်န္မတုိ႔ရုံးမွာ ၀န္းထမ္းအသစ္ႀကိဳဆုိပြဲ ပါတီပြဲရွိတယ္ေလ။
အစ္မျဖစ္သူထံမွာ အေဖအေမတုိ႔ အပ္ထားခဲ့တဲ့ စိန္နားကပ္၊ လက္စြပ္၊ ဆြဲၾကိဳး ေတြရွိတယ္။
အစ္မျဖစ္သူကို ေမြးစားသမီးမွန္း စသိခဲ့ခ်ိန္ကတည္းက ဘယ္တုန္းကမွ အစ္မအေပၚ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာႏွင့္ မေျပာခဲ့ဖူး။
ေမြးစားထားတာပဲေလ ကြ်န္မက သမီးအရင္ဆိုတဲ့ အသိစိတ္တစ္ခုနဲ႔ အစ္မအေပၚအျမဲတမ္း ဘယ္တုန္းကမွ ေအာက္က်ခံခဲ့သည္မဟုတ္ သိတယ္မဟုတ္လား ကြ်န္မက ငယ္စဥ္ကတည္းက မာနကို ကုိးကြယ္ခဲ့ျပီးမွ “မာနနဲ႔အျပိဳင္” ၾကီးျပင္းလာခဲ့တဲ့သူေလ။
တစ္ကယ္ေတာ့ မိဘအေမြပစၥည္းေတြကို အေဖအေမတို႔က ခြဲေ၀ေပးခဲ့ေသာ္လည္း အစ္မက ညီမအေၾကာင္းသိေနတာေၾကာင့္ ကုန္သြားမည္ဆုိးသျဖင့္ အကုန္လံုးကို သိမ္းထားလုိက္တာ။
ဒါေပမယ့္ ကြ်န္မ တစ္ခါက ေငြတအားအသံုးလုိတာေၾကာင့္ စိန္နားကပ္တစ္ရံ အစ္မဆီကယူျပီး ေရာင္းစားလိုက္တာ ကုန္ပါေလေရာ။
အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကြ်န္မေတာင္းလုိက္ရင္ အစ္မက ဘယ္ေတာ့မွ မေပးေတာ့ဖူး။
ကြ်န္မပိုင္တဲ့ပစၥည္းကို ကြ်န္မေရာင္းစားတာ သူနဲ႔ ဘာဆုိင္လုိ႔လဲ သူ႔ပစၥည္းယူသံုးတာလည္းမဟုတ္ ရာရာစစ မုန္းခ်င္စရာၾကီးပါ။
အဲ့ဒါေတြအတြက္ေၾကာင့္လည္း အစ္မကို ကြ်န္မပိုလုိ႔ အျမင္မၾကည္ ပိုလုိ႔ မုန္းမိတယ္။
အခုလည္း ကြ်န္မရဲ႕ လက္၀တ္ရတနာေတြကို ပါတီတက္ရင္ ၀တ္ဖုိ႔ ကြ်န္မလိုခ်င္တယ္။
ဒါေပမယ့္ ဘယ္တုန္းကမွ ေအာက္က်မခံ မာနၾကီးခဲ့တဲ့ကြ်န္မ ဒီေမြးစားအစ္မဆီမွာေတာ့ ေအာက္က်ခံျပီး လက္၀ါးျဖန္႔ကာ မ်က္လႊာေလးေအာက္ခ်ျပီးမွ ေတာင္းရမ္း ငွားရမ္းျပီး ၀တ္မည္မဟုတ္။
မျဖစ္ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ေတာ့ ရေအာင္ကို ယူရမယ္....
ကြ်န္မစိတ္ေတြ နည္းလမ္းမ်ား ရလုိ႔ရျငား အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနစဥ္မွာပဲ....
“ညီမေရ-ညီမ”...
ဟုတ္ျပီ… အစ္မအသံၾကားလုိက္တာနဲ႔ အၾကံက ခ်က္ျခင္းပဲ ဒိုင္းကနဲ ခုန္ထြက္လာလုိက္တာ…
ဒီေန႔က ဥပုသ္ေန႕လည္းျဖစ္တာေၾကာင့္ အစ္မျဖစ္သူအား ဘုရားသို႔ ဥပုသ္ေစာင့္ရန္ပို႕ေပးျပီး အိမ္ကို အျမန္ဆံုး သုတ္ေျခတင္ျပီးမွ ျပန္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ညေနဘက္က်ရင္ ပါတီတက္ဖုိ႔အတြက္ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အစ္မျဖစ္သူရဲ႕ အခန္းကို စတင္ျပီး အသကုန္ ေမႊေႏွာက္ရွာေဖြပါေတာ့တယ္။
အရမ္းကို အသိမ္းအထုပ္ေသခ်ာေသာ အစ္မ ဒီမိန္းမ ေသာ့ကို အရင္ေနရာမွာမထားပဲ... ဘယ္နားမ်ားေျပာင္းျပီး သိမ္းလုိက္ျပန္လဲမသိဖူး။
“ေတာက္.... ” ေတာက္တစ္ခ်က္ခပ္ျပင္းျပင္း ေခါက္ပစ္လုိက္မိတယ္။
“ေဟာ… ဟားဟား ေတြ႕ျပီး ဒီမွာ မီးခံေသတၱာေသာ့ နဂိုကတည္းက အရမ္းေမ့တက္တဲ့ အစ္မ မီးခံေသတၱာေသာ့ကို ေသခ်ာသိမ္းဖုိ႔ ေမ့ေနတယ္ထင့္ပါ့”
“ေအာင္ျပီေဟ့... ေအာင္ျပီေဟ့ ငါကြ” ဟု ၀မ္းသာအားရႏွင့္ ပါးစပ္မွလည္း သီခ်င္းေလးကို ညဥ္းဆုိလုိက္ရင္း...
“ဒါကေတာ့ ငါ့ကုသိုလ္ကံပဲေလ ဘယ္တက္ႏုိင္မလဲ သူေတာ္ေကာင္းမၾကီးေရ...” “ဥပုသ္ေစာင့္လိုက္ပါအံုး ျပန္လာမွ ၀မ္းနည္းျပီး ငိုေနေတာ့မယ္ထင္ ဟားဟား…”
ဒီေလာက္ တစ္ခ်ိန္လံုး ေသာ့ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖြတ္ေနတဲ့အစ္မ ဒီတစ္ခါေတာ့ ငါ့လက္ခ်က္မိျပီမွတ္။
တစ္ေယာက္ထဲ ၀မ္းသာအားရနဲ႔ ခုန္ေပါက္ေနခိုက္ “အေမေရ-အေမေရ” ဆုိတဲ့ သမီးျဖစ္သူရဲ႕ ေအာ္ဟစ္သံကိုၾကားလုိက္ရတယ္။
“အေမ-အေမ ဘာေတြလုပ္ေနလဲ သမီးေလ ဒီေန႔ ေက်ာင္းမွာ ပြဲရွိတယ္ေလ.. အဲ့ဒါ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဆြဲၾကိဳးနားကပ္ေတြနဲ႔ ၾကြားေနလုိက္ၾကတာ အေမ”
“သမီးမွာေတာ့ ဘာမွလည္းမ၀တ္ရဖူး သမီးကိုလည္းေျပာၾကတယ္ ရုပ္ကိုက မာနၾကီးတဲ့ရုပ္နဲ႔ ဘာမွလည္းရွိတာမဟုတ္ဖူးတဲ့”
“အဲ့ဒါ သမီးမာနကို တအားထိခိုက္တယ္္ ေမေမရဲ႕... ေမေမသမီးကိုလည္း သူတို႔လိုမ်ိဳး လက္၀တ္ရတနာ လွလွေလးေတြ လိုခ်င္တာကို ေမေမ၀ယ္ေပးမယ္ မဟုတ္လား...ေမေမ”
အေမျဖစ္သူကေတာ့...
“ေမေမ့... သမီးဘာမွ အားမငယ္နဲ႔ ေမေမ ဒီေန႔သမီးကို အကုန္ဆင္ေပးမယ္ သမီးေလး”
“ေမေမက ငယ္ငယ္ကတည္းက သူမ်ားဆီဘယ္ေတာ့မွ ေအာက္မက်ိဳ႕ခဲ့သလို သူမ်ားထက္ဘယ္ေတာ့မွ ေအာက္မက်ခဲ့ဖူး ကိုယ္ပိုင္ကားမဟုတ္ေတာင္ ေက်ာင္းသြားတာမဟုတ္ဖူး သမီးရဲ႕”
“ေမေမ့သမီးေလးကိုလည္း ေမေမ့လုိပဲျဖစ္ေစရမယ္ မဟုတ္ရင္ ရာဇ၀င္ရုိင္းသြားလိမ့္မယ္... ”
“ေမ့ေမ့သမီးေလး သူမ်ားၾကားမွာ ဘယ္ေတာ့မွ မ်က္ႏွာမငယ္ေစရဖူးသမီး ဟုတ္ျပီလား”
“ေဟး .... ဒါမွ သမီးရဲ႕ေမေမ ဒါနဲ႔ ေမေမက သမီးကို ဘယ္ကေနဘယ္လုိ၀ယ္ေပးမွာလဲ ေမေမ…”
“သမီးကလည္း ဒါက ေမေမၾကည့္စီစဥ္လုိက္မွာေပါ့… သမီးဘာမွပူစရာမလိုဖူး သမီး၀တ္ဖုိ႔သာ အဆင္သင့္ျပင္ထားလုိက္ေပေတာ့”
“ကဲ... ဟခ်ေလာင္း ဒီမွာၾကည့္လုိက္စမ္း ခ်စ္သမီးေလးေရ... ”
“ဟင္... ေမေမ အဲ့ဒါကဘာေသာ့ၾကီးတုန္း သမီးလိုခ်င္တာ ေသာ့မွမဟုတ္တာ ေမေမရဲ႕...”
“ေအာ္... သမီးေလးကလည္း လာမွာေပါ့ သမီးေလးလိုခ်င္တာေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးမယ့္ ေသာ့ကေလးေပါ့”
“ဒီမယ္ဒီမယ္ မီးခံေသတၱာေသာ့ရလုိ႔ ၀မ္းသာအားရနဲ႔ မီးခံေသတၱာကိုဖြင့္လုိက္ေတာ့...”
“သမီးျဖစ္သူက အေမရယ္ အရမ္းလွလုိက္တာေနာ္”
“အင္းေလ… ဒါနင့္ အဖုိးအဖြားေတြေပးခဲ့တဲ့ အေမြပစၥည္းေတြဘဲ… စိန္အစစ္ေတြေလ သမီးရဲ႕”
“မိဘေတြဆံုးသြားေတာ့ နင့္အေဒၚကို ့အေမြခြဲေပးျပီး သိမ္းခိုင္းထားခဲ့တာေလ”
“သမီး… နင့္အေဒၚသာ တစ္ခုခုျဖစ္ ဆံုးသြားခဲ့ရင္ အေမတို႕ေတာ့ အကုန္ပိုင္ျပီသိလား”
“ဒါေၾကာင့္… အေမဟာ ဒီအိမ္မွာ သမီးအေဒၚကို ေခၚတင္ျပီး ေနေနတာေပါ့”
“အားပါးပါး… ဒို႔အေမကေတာ့ အၾကံပိုင္တယ္ေတာ္လုိက္တာေနာ္”
“ဒါေပါ့သမီးရဲ႕ လူ႕ဘ၀မွာ မာနကအေရးၾကီးသလုိ မာနဆုိတာျဖစ္လာဖုိ႔အတြက္ ဒီလိုဟာေလးေတြကလည္း အေရးၾကီးတယ္ဆိုတာ သမီးျမဲျမဲမွတ္ထားၾကားလား”
ထုိသို႕ေျပာရင္း ပါတီပြဲသြားရန္ျပင္ဆင္ေနေသာ အေမျဖစ္သူအား သမီးျဖစ္သူကပင္ ခ်ီးမြမ္းခမ္းဖြင့္ေနပါေသးတယ္။
မၾကာခင္မွာပင္ ျပင္ဆင္ျပီးသြားတာနဲ႔ အေမျဖစ္သူ အျပင္သုိ႔ ထြက္သြားလုိက္ေတာ့သည္။
သမီးျဖစ္သူမွာေတာ့ အေမလုပ္သူ၏ မေကာင္းမြန္ေသာ စိတ္ဓာတ္ကိုပင္ အဟုတ္ထင္ေနမိေတာ့သည္။
မၾကာခင္ ညေနေစာင္းေတာ့ ေဒၚေလးျဖစ္သူ ဥပုသ္ေက်ာင္းမွ ျပန္ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။
“ညီမေလးေရ- တူမေလးေရ” ေအာ္ တစ္ေယာက္မွလည္း မထူးၾက အသံလည္းမၾကားၾကပါလား။
ဒီလုိနဲ႔ အခန္းတံခါးဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အခန္းထဲမွာ အိပ္ေမာက်ေနသူက တူမေလး...
“ေအာ္... ဒီကေလးမေလးႏွယ့္ ေစာင္းလည္းမျခံဳ အိပ္ေနလိုက္တာ ဟိုတစ္ေယာက္ကလည္း ကိုယ့္သားသမီးကို တစ္ေယာက္ထဲပစ္ျပီး ဘယ္သေ၀ထုိးေနျပန္လဲ မသိ”
“အင္း... ငါလည္းအခုမွ ဥပုသ္ေက်ာင္းကျပန္လာတယ္ ေဒါသမထြက္ခ်င္ေတာ့ပါဖူး”
တစ္ေယာက္ထဲ အသံတိတ္ တီးတိုးေရရြတ္ရင္း တူမေလးကို ေစာင္ျခံဳေပးကာ မိမိအခန္းသို႔ ၀င္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ေဒၚေလးျဖစ္သူမွာ သူ၏အခန္းကိုျပန္ေရာက္သည့္တုိင္ေအာင္ ဥပုသ္ေက်ာင္းမွျပန္လာတာေၾကာင့္ သူ၏မီးခံေသတၱာကိုပင္ သတိထားမိဟန္မတူေခ်။
ဒီလုိနဲ႕မိုးခ်ဳပ္ေတာ့ မိခင္ျဖစ္သူမွာ စားေသာက္ထားေသာအရွိန္ေၾကာင္ မႈးမႈးယိုင္တုိင္တုိင္ႏွင့္ ေလွကားေပၚသို႔ တက္လာသံကိုၾကားလုိက္တာေၾကာင့္ သမီးျဖစ္သူမွာ ရုတ္တရက္အိပ္ေနရာမွ အျပင္သို႕ထြက္လာေတာ့ အေမျဖစ္သူမွာ မႈးေ၀ေနေသာ အရွိန္နဲ႔ ေလွကားေပၚမွ ရုတ္တရက္ဆိုသလို ျပဳတ္က်သြားပါေတာ့တယ္။
ဒါနဲ႕တူမျဖစ္သူရဲ႕ အလန္႕တၾကား အာေမဋိတ္အသံျဖင့္...
“အေဒၚေရ- ေဒၚေလးေရ” ဟု ငယ္သံပါေသာ ေအာ္သံေၾကာင့္ လန္႔ႏုိးလာကာ အိပ္ရာမွထျပီး အျမန္အေျပးလာေသာ္လည္း ညီမျဖစ္သူမွာေခၚ၍ပင္ မရေတာ့ပါသျဖင့္ ေဆးရုံသို႕ခ်က္ျခင္းပင္ ပို႕လုိက္ရပါေတာ့တယ္။
ဒီလုိနဲ႕ေဆးရုံေရာက္ေတာ့ (၃)ရက္ေလာက္ ေမ့ေျမာေနေလေတာ့သည္။
(၃)ရက္ၾကာမွာေတာ့ ကံေကာင္းေထာက္မစြာပင္ ျပန္လည္းသတိရလာေတာ့မွ မိမိေဘးတြင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ အစ္မျဖစ္သူကို ေတြ႕လုိက္ရေတာ့ ၀မ္းသာအားရႏွင့္ပင္ အစ္မျဖစ္သူ၏လက္ကို ကိုင္မည္လုပ္လိုက္ရာ....
“ဟင္ ငါ့ရဲ႕... လက္၊ ငါ့ရဲ႕... ေျခေထာက္ေတြ လႈပ္လုိ႕မရေတာ့ပါလား”
စိတ္ထဲမွ ၀မ္းနည္းျခင္းမ်ားနဲ႕အတူ စီးက်လာေသာ မ်က္ရည္စက္မ်ားျဖင့္ အစ္မျဖစ္သူအား ေတာင္းပန္ျခင္ေသာ္လည္း စိတ္ထဲမွာေတာ့ အလြန္ကိုပင္ ခံစားေနရပါျပီ။
ဒီလုိနဲ႕အစ္မျဖစ္သူက ရုတ္တရက္ႏိုးလာေတာ့....
“အဲ့... တူမေလးေရ သမီးအေမသတိရလာျပီဟု တူမျဖစ္သူအား အားရ၀မ္းသာေအာ္ေခၚရင္း”
“ညီမေလး... ႏိုးလာျပီလား... ဘာမွစိတ္မပူနဲ႕ေနာ္”
“ညီမေလးေဘးနားမွာ သမီးေလးေရာ မမေရာရွိတယ္သိလား အားမငယ္နဲ႔”
“ညီမေလးလုိတာသာအကုန္ေျပာ ျဖစ္ေစရမယ္”
“ညီမေလးရဲ႕ ခင္ပြန္းကိုလည္း မမ ဖုန္းဆက္ျပီးမွေခၚထားတယ္ ”
“မၾကာခင္ေရာက္လာေတာ့မွာပါေနာ္္”
ထုိအခ်ိန္တြင္အစ္မျဖစ္သူ၏ တရားသမားပီပီ ေမတၱာနွင့္ျပည့္စံုေသာ ေအးခ်မ္းလွတဲ့အသံေလးေၾကာင့္ ရင္ထဲကအပူေတြ ေအးသြားခဲ့ရတယ္ဆုိေပမယ့္ အစ္မျဖစ္သူအေပၚ မေကာင္းစိတ္ထားခဲ့မိသည္မလား။
“ကြ်န္မကေတာ့ေလ... အစ္မျဖစ္သူရဲ႕ ေစတနာေမတၱာေတြကို နားလည္ရေကာင္းမွန္းမသိပဲ အစ္မတစ္ေယာက္ အိမ္မွာမရွိရင္ေကာင္းတယ္ နားေအးတယ္ဆုိျပီး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုသာ အျမဲပို႕ေပးေနခဲ့မိတာ”
“ခုေတာ့... ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာဆိုတဲ့ တရာဓမၼအရိပ္ေတြေအာက္မွာ ေအးခ်မ္းေနလုိက္တဲ့ အစ္မရယ္ ညီမေလးေလ အခုမွေနာင္တာၾကီးစြာရေပမယ့္လုိ႕ အခါေႏွာင္းခဲ့ျပီးမဟုတ္ပါလား”
“အစ္မေရ... ညီမေလးေလ ခုေတာ့မေကာင္းမႈ အကုသိုလ္ေတြေၾကာင့္ ဒုကၡိတဘ၀ေတာင္ေရာက္ေနေလျပီ”
“အစ္မရယ္... ညီမေလးအျဖစ္ကိုၾကည့္လွည့္ပါအံုး”
“အစ္မေရ... `ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ´ ဆိုတဲ့ ေအးခ်မ္းမူေတြဖံုးလႊမ္းေနတဲ့ `တရားဓမၼ´နဲ႕ `ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ´ ဆုိတဲ့ ေထာင္လႊားေမာက္မာပူေလာင္မူေတြနဲ႔ ဖံုးလႊမ္းေနတဲ့ `မာန´နဲ႔ အျပိဳင္မွားခဲ့တာ ခုေတာ့ ေနာင္တ ေနာင္မွရဆုိသလို ေနာင္တၾကီးစြာရေနပါျပီ အစ္မရယ္” ဟု ေနာင္တရရုံမွလြဲ၍ တစ္ျခားနည္းလမ္းမရွိေတာ့ႏိုင္ပါ။
“ခုေတာ့ ကိုယ့္တြက္လည္းအက်ိဳးမရွိ သူတစ္ပါးအတြက္လည္း အက်ိဳးမရွိဘဲ ဒီဘ၀မွာလည္းပူေလာင္ ေနာက္ဘ၀အတြက္လည္း အကုသိုလ္ေတြသာ ဆက္လက္ပြားမ်ားေစမယ့္ `မာန´ အထုပ္ၾကီးကို ရင္၀ယ္ေပြ႕ပိုက္ကာ ပါးစပ္ကေနမခ်ႏုိင္ေအာင္ “မာနနဲ႔အျပိဳင္” စိတ္ထင္တုိင္း မုိက္ေနခဲ့ျပီး ေနာင္တၾကီးစြာရခဲ့သူကြ်န္မ အမွားၾကီးကုိ က်ဴးလြန္ခဲ့မိလုိ႕အျပစ္ၾကီးသူက ကြ်န္မ... ”
“ဘယ္လုိပင္ေနာင္တရေစ ကြ်န္မဘ၀က အဆံုးရွာျပီေလ”
“ကြ်န္မရင္ထဲမွာ အႀကိမ္ၾကိမ္ ေျပာေနခဲ့မိတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကေတာ့ အစ္မအေပၚမွာ “မာနနဲ႔အျပိဳင္” မုိက္ခဲ့ ပစ္မွားမိခဲ့တဲ့ ညီမကို ခြင့္လႊတ္ပါဟူ၍သာ...”
ဒါေၾကာင့္ စာဖတ္သူ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြအေပါင္းတုိ႕လည္း `ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ´ ဆိုတဲ့ ေအးခ်မ္းမူေတြဖံုးလႊမ္းေနတဲ့ `တရားဓမၼ´ နဲ႕ `ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ´ ဆုိတဲ့ ေထာင္လႊားေမာက္မာပူေလာင္မူေတြနဲ႔ ဖံုးလႊမ္းေနတဲ့ “မာန” နဲ႔ အျပိဳင္ အေရြးမွားျပီး အဲ့ဒီ မာနတရားေတြေၾကာင့္ သူတစ္ပါးကို ဘယ္ေတာ့မွ မေကာင္းေျပာ မေကာင္းၾကံကာ သူတစ္ပါးအက်ိဳး ပ်က္စီးဆံုးရႈံးေအာင္ မလုပ္မိၾကပါေစနဲ႔။
ကမၻာေပၚမွာ အသက္ရွင္ေနထုိင္ၾကေသာ ခုႏွစ္ရက္သားသမီးမ်ားအားလံုး “မာနနဲ႔ျပိဳင္”လုိ႔ အမွားေတြနဲ႕ ကင္းေ၀းကာ ေနာင္မွတ၍ ေနာင္တရတက္ေသာ မာနတရားတို႔မွ ကင္းေ၀းၾကပါေစေသာ္၀္။
