လူခ်မ္းသာဟူ၍ အမႊမ္းတင္ၾကရေသာ ယခုကာလ လူ႔ေလာက၌ စားေသာက္ေနထုိင္ေရးအတြက္ မပူမပင္ရသူ နည္းပါးလွ၏။ ထုိက်ပ္တည္း က်ဥ္းေျမာင္းေနၾကရွာေသာ ဒုကၡိတ စာရင္းတြင္ ပါ၀င္သူမ်ားသည္ ေရွးေရွးဘ၀က ဒါနခ်ိဳ႕တဲ့သူမ်ားသာ ျဖစ္၏။ လူ႔ခ်မ္းသာ စာရင္း၀င္သူတို႔ကား ယခုဘ၀ဓနရွင္ ျဖစ္လာက္ေအာင္ ေရွးေရွးဘ၀က ဒါနရွင္လည္း ျဖစ္ခဲ့ၾကေပသည္။ ထိုဓနရွင္မ်ားသည္ ဤဘ၀တြင္ ဓနရွင္ျဖစ္ရုံႏွင့္ ေက်နပ္ထုိက္ပါမည္ေလာ။ ယခုဘ၀ မ်က္စိမွိတ္လုိက္သည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ လက္ရွိေနမ်ား လက္မဲ့ျဖစ္ၾကျပီးလွ်င္ အသစ္ဘ၀တြင္ အသစ္ဓနႏွင့္ စခန္းသြားၾကရလိမ့္မည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းဓနရွင္တုိ႔သည္ လက္ရွိဓနမ်ားကို (အေမြခံမ်ားအတြက္ သင့္ေအာင္ခ်န္ထား၍) ဆင္းရဲသူမ်ားကို ျဖန္႔ျဖဴးႏုိင္မွသာ “ေရွးဘ၀ ဒါနရွင္၊ ယခုဘ၀ ဓနရွင္။ ယခုဘ၀ဒါနရွင္၊ ေနာင္အဆက္ဆက္ ဓနရွင္”ဟု နိဗၺာန္စံ၀င္သည့္တုိင္ေအာင္အျမဲဓနရွင္မ်ား ျဖစ္ႏုိင္ၾကေပမည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တစ္ဘ၀မွ်ပင္ ေခတၱပိုင္ရေသာ ဓနကို “ငါပုိင္”ဟု သေဘာမထားဘဲ “ဆင္းရဲသား အမ်ားဆုိင္ေသာ ငါပိုင္”ဟု သေဘာထား၍ ဒုကၡိတအမ်ားကို ျဖန္႔ျဖဴးႏုိင္ေစရမည္။
အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာစာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။
No comments:
Post a Comment