လူေတြဟာဘ၀မွာ ကံၾကမၼာေကာင္းေတြကို ေမွ်ာ္လင့္တတ္ၾကပါတယ္။ ကံၾကမၼာေကာင္းကို ေမွ်ာ္လင့္တတ္ၾကေပမဲ့ ဘယ္ဟာကံၾကမၼာေကာင္းရယ္လုိ႔ မွန္းဆမသိရွိႏုိင္ၾကပါဘူး။ ကံၾကမၼာ ေကာင္းဆိုတာ ျပႆနာအျဖစ္နဲ႔လည္း ၀င္လာတတ္တယ္။ အခက္အခအေယာင္ေဆာင္ ၿပီးေတာ့လည္း လာတတ္တယ္။ မိတ္ေဆြေကာင္း အျဖစ္နဲ႔လည္းလာတတ္တယ္။ က်ဥ္းထဲ ၾကပ္ထဲ ေဘးဒုကၡေရာက္ေနစဥ္မွာလည္း လာတတ္ၾကတယ္။ ရန္သူဟန္ေဆာင္ၿပီးေတာ့ လည္းလာတတ္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘယ္ဟာမ်ိဳးကို ကံၾကမၼာေကာင္းျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ သိႏိုင္ျခင္း ငွာမစြမး္နိုင္ၾကပါဘူး။ အဲဒီလုိ မသိရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကယ္တင္ရွင္ကံၾကမၼာေကာင္းလာ ေသာ္လည္း လက္မခံႏွင္ထုတ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပတ္သတ္လုိ႔ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ ေျပာ ျပခ်င္ပါတယ္။
တစ္ခါတုန္းက ျမစ္ကမ္းနံေဘး တစ္ခုမွာရွိတဲ့ ရြာတစ္္ရြာဟာ မုိးတြင္းခါကာလ၌ ညသန္ေခါင္ ယံ အခ်ိန္တြင္ ျမစ္ေရလွ်ံလာၿပီး ထုိရြာကေလးကို ေရမ်ားတျဖည္ျဖည္းစီး၀င္ ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါ တယ္။ မနက္မိုးလင္းခ်ိန္တြင္ ျမစ္ေရဟာ လူေနအိမ္မ်ား၏ အျမင့္တစ္၀က္ေလာက္အထိ ေရတက္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အနီးအနားရြာမွ လူမ်ားက အဲဒီိရြာမွာ ရွိတဲ့လူမ်ားကို စက္ေလွမ်ားျဖင့္ ကယ္ဆယ္ရန္ ေရာက္ရွိလာၾကပါတယ္။ ရြာမွာရွိတဲ့ သူမ်ားဟာလည္းအ သက္ေဘးကို လြတ္ေအာင္ေျပးေနရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဘာပစၥည္းမွ သယ္ယူႏုိင္စြမး္ မရွိၾက ေတာ့ပါဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားတရားၾကည္ညိဳတဲ့ အဖြားၾကီးတစ္ေယာက္ဟာ လူတကာ ေတြေရေဘးလြတ္ရာကို ေျပးေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ သူကေတာ့ ဘုရားကိုပဲ ကယ္ေတာ္မႈပါ။ ကယ္ေတာ္မႈပါဆိုၿပီး ဘုရားကို လက္အုပ္ခ်ီ ရွိခုိးေနပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေရတက္လာတာ သူ႔အိမ္ေပၚမွာ မတ္တပ္ရပ္ေနတာကို ဒူးေခါငး္ေလာက္ေရာက္ လာျပီျဖစ္တယ္။ ဒီခ်ိန္ခါမွာ ေလွကေလးတစ္စီးက ေရာက္လာတယ္။ အဖြားျမန္ျမန္လာပါဆိုၿပီး ေတာ့ ေျပာတယ္။ အဖြားက “ငါမလုိက္ဘူး။ ငါ့ကိုဘုရားလာ ကယ္လိမ့္မယ္။ နင္တုိ႔ပဲသြားၾက” လုိ႔ေျပာလုိက္တယ္။ ေလွသမားလည္း တျခားလူေတြကို ကယ္ၿပီးထြက္သြားတယ္။ အဖြားႀကီး ကေတာ့ ဘုရားရားကယ္ပါ၊ ကယ္ပါနဲ႔ပဲ ဘုရားကိုတေနတယ္။ ေနာက္ထပ္ (၁၅) မိနစ္ခန္႔အ ၾကာေရက အဖြားၾကီးရဲ႕ ခါးေအာက္မွာေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေနာက္ထပ္ေလွတစ္စီးထပ္ ေရာက္လာျပန္တယ္။ အဖြားျမန္ျမန္လာ။ ျမန္ျမန္လာဆိုၿပီး လာကယ္ျပန္တယ္။ အဖြားႀကီးက “ငါမလုိက္ဘူး ငါ့ကို ဘုရားလာကယ္လိမ့္မယ္” လုိ႔ေျပာလုိက္ျပန္တယ္။ ေလွသမားသည္ အျခားကယ္စရာရွိတဲ့ လူေတြကိုကယ္ၿပီး ထြက္သြားလုိက္ျပန္တယ္။ အဖြားႀကီးကေတာ့ လက္ အုပ္ခ်ီၿပီး ဘုရားကယ္ပါ။ ကယ္ပါလုိ႔ပဲ ဘုရားကိုတမ္းတေနပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ (၁၅) မိနစ္ ခန္႔အၾကာမွာ ေရကအဖြားႀကီးရဲ႕ လည္ပင္းနားေရာက္လာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာလည္း ရဟတ္ ယာဥ္တစ္စီး ထပ္ေရာက္ လာျပန္တယ္ “ၾကိဳးဆြဲၿပီးတက္ခဲ့ပါ” လုိ႔ ေျပာတယ္ ဒါေပမယ့္ အဖြား ႀကီးက “သြား၊ သြား ငါ့ကို ဘုရားကယ္လိမ့္မယ္”လုိ႔ တစ္ခါေျပာျပန္တယ္။ အဲဒီ ရဟတ္ယာဥ္ ကလည္း အဖြားႀကီးကို ေခၚမရတဲ့အဆံုး ထြက္ခြာသြားေတာ့တယ္။ အဖြားႀကီးကလည္း“ ဘုရားကယ္ပါ၊ ဘုရားကယ္ပါ” လုိ႔ ဘုရားကိုတရင္း ေရနစ္ၿပီး ေသဆံုးသြားေတာ့တယ္။ အဖြား ႀကီး ေရနစ္ေသၿပီးေနာက္ ငရဲျပည္ေရာက္သြားတယ္။ ငရဲျပည္မွာ ယမမင္းနဲ႔ေတြ႕တယ္။ ယမမမင္းကုိလည္းေတြ႕ေရာဘုရားကို အရမ္းစိတ္ဆိုးတဲ့အေၾကာင္း ယမမင္းကိုေျပာၿပီး ရန္ေတြ႕တယ္။ ယမမင္းကလည္း “နင့္ကို ဘုရားလာကယ္တာ (၃) ႀကိမ္ (၃) ခါ ရွိၿပီ၊ ဒါကိုနင္က မလုိက္ဘူး” ဆုိၿပီး ျငင္းခဲ့လုိ႔ အခုငရဲျပည္္ကို ေရာက္လာတာ လုိ႔” ေျပာလုိက္ပါ ေတာ့ တယ္။ လူ႔ဘ၀မွာလည္း ဒီလုိပါပဲ။ လူေတြဟာ ကိုယ့္ဆီကို ဘုရားလာကယ္လုိ႔ ကယ္မွန္းမသိၾကပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ႀကီးမားတဲ့ အခြင့္အလမ္းေတြနဲ႔ လြဲၾကရတာျဖစ္တယ္ လုိိ႔ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ထံကို မသိမသာလာေနတဲ့ အခြင့္အေရး၊ အခြင့္အလမ္းေတြကိုလည္း အသံုးမခ်တတ္ဖူး မသိလုိက္ဖူးဆုိိရင္ အခြင့္အေရးေတြကေတာ့ မသိမသာျပန္ထြက္သြားၾက ပါလိမ့္မယ္
No comments:
Post a Comment